ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΤΑ ΔΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ – ΛΙΓΟΣΤΕΣ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν από την πρωτόγνωρη καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε την Αιγιάλεια τον Ιούλιο του 2007, αφαιρώντας ανθρώπινες ζωές, προξενώντας τεράστιες καταστροφές σε αγροτικές καλλιέργειες, σε οδοποιία και υποδομές, κατακαίωντας σπίτια, αλλοιώνοντας φυσικά χαρακτηριστικά σε χωριά και προκαλώντας ολοκληρωτική καταστροφή σε τεράστιες δασικές εκτάσεις. Και το κακό δεν σταμάτησε εκεί. Παραλείψεις, παραβλέψεις, κακή ή ελλιπής αξιοποίηση κονδυλίων και, προσφάτως, κίνδυνος να επιτραπεί μέχρι και η βόσκηση στα καμένα, ωθούν την κατάσταση σε άκρως επικίνδυνα «μονοπάτια», όχι μόνο για τους κατοίκους των τοποθεσιών που επλήγησαν, αλλά όλης της Αιγιάλειας…
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πολύτιμα ορεινά δάση της Αιγιάλειας παραμένουν χωρίς ειδικό σχέδιο προστασίας και σε πολλές περιπτώσεις, δίχως τον απαιτούμενο καθαρισμό δρόμων για πυρόσβεση, θέτοντας εκ νέου σε κίνδυνο κατοίκους, περιουσίες και δάση. Επιπλέον, η Πολιτεία δεν έδωσε το απαιτούμενο βάρος για οργανωμένες αναδασώσεις παρά μονάχα σε συγκεκριμένες περιοχές, ενώ το εύρος της καταστροφής ήταν τεράστιο. Μάλιστα, ακόμη και στα σημεία που η… άμοιρη φύση πασχίζει να αναγεννηθεί, υπάρχει η σκέψη για άρση της απαγόρευσης βόσκησης, με κίνδυνο να διακοπή κάθε προσπάθεια αναγέννησης…
Τα αποτελέσματα…
Η φωτιά του 2007 που είχε ξεκινήσει από παράνομη και πρόχειρη χωματερή της Κουνινάς και εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα φτάνοντας μέχρι και τα ορεινά της Ακράτας (επεκτάθηκε σε 40 χιλιόμετρα μήκος και 20 χιλιόμετρα πλάτος) είχε αφήσει έντεκα Αιγιαλείς άστεγους από Άγ. Ανδρέα, Μαυρίκι, Σέλισα, Μελίσσια και Αχούρια, έκαψε 58 κατοικίες, ναούς, εκκλησάκια, μονή, κατασκηνώσεις, κατέκαψε 300.000 στρέμματα δάσους και καλλιεργειών, δρόμους, αρδευτικά συστήματα. Κουνινά, Φτέρη, Αχλαδιάς, Μελίσσια, Σέλισα, Μαυρίκι, Μαμουσιά, Άνω Διακοπτό, Τράπεζα, άλλαξαν, αλλοιώθηκαν, πόνεσαν… Κολοκοτρώνης, Πετροβούνι, Μπαρμπάς, Παναγιά, φαράγγι Σελινούντα… έμειναν καρβουνιασμένα για χρόνια, στερώντας από τους κατοίκους 
ολόκληρης της περιοχής φυσικό «κλιματιστικό» και υδροφόρο ορίζοντα….
Σε ό,τι αφορά τις υποδομές, αν εξαιρέσει κανείς τον δρόμο Κουνινάς – Ρακίτας, σχεδόν στο σύνολό τους αποκαταστάθηκαν, αλλά και τα σπίτια και τα χωριά στήθηκαν σιγά- σιγά από την αρχή. Δεν έχει γίνει το ίδιο όμως με τα δάση. ΄΄Η ανάγέννηση των δασών δεν είναι παντού η ίδια: τα πευκοδάση, τα μεικτά δάση και οι μεσογειακοί θαμνώνες έχουν εντυπωσιακή φυσική αναγέννηση. Για παράδειγμα, στο οροπέδιο στο Πυργάκι, αρκετά ριζοβατήματα από τις βελανδιές έχουν ξεπεράσει τα 5 μέτρα σε ύψος και χιλιάδες πευκάκια έχουν αναπτυχθεί. Αντίθετα, το γειτονικό ελατοδάσος στον Κλωκό δεν δείχνει σημάδια φυσικής αναγέννησης, ενώ οι τεχνητές αναδασώσεις έχουν πολύ περιορισμένα αποτελέσματα. Προβληματική είναι και η κατάσταση σε μερικά «τριπλοκαμένα» τμήματα του Βουραϊκού΄΄, επισημαίνει ο δημοτικός σύμβουλος Κώστας Παπακωνσταντίνου.
Ο Βασίλης Κωστάρας, πρόεδρος του Συλλόγου που αυτά τα δέκα χρόνια έχει καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για την αναδάσωση του κατεστραμμένου δάσους σε Φτέρη και Πυργάκι, αλλά και παρεμβάσεις για την ευαισθητοποίηση των αρμοδίων, του Φιλοδασικού Συλλόγου Φτέρης, ερωτηθείς από το “protionline.gr” για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το άλλοτε κατάφυτο δάσος της Φτέρης, επισημαίνει: ΄΄Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε πραγματοποιήσει αναδασώσεις, φυτεύοντας καστανιές, έλατα και πεύκα από το χωριό Σελινούντα μέχρι και την θέση «Αεροδρόμιο». Οι προσπάθειές μας όμως φτάνουν μέχρι εκεί που μας επιτρέπουν τα οικονομικά μας, διότι ο Σύλλογός μας επιτελεί εθελοντικό έργο και δεν χρηματοδοτείται. Δυστυχώς, στην συγκεκριμένη περιοχή δεν έχουν γίνει οργανωμένες αναδασώσεις και παρεμβάσεις όπως στην Ζαρούχλα.
Αυτή τη στιγμή, έχουμε μία καλή ανάπτυξη στα αυτοφυή φυτά όπως κουμαριές, πουρνάρια, σχίνα, κυρίως αυτών που δεν κάηκαν οι ρίζες, τα οποία ξαναπέταξαν και αναπτύχθηκαν. Τα περισσότερα καμένα πεύκα έπεσαν στο έδαφος και ελάχιστα έχουν επιβιώσει. Τα πεύκα που φυτεύτηκαν από τον Σύλλογο έχουν φτάσει τους 40 με 50 πόντους, ενώ έχει αναπτυχθεί περίπου το 30-40% των δέντρων που φυτεύτηκαν. Αντιθέτως, μεγαλύτερη επιτυχία υπάρχει στις καστανιές. Επίσης, τα έλατα έχουν φτάσει τους 10- 15 πόντους΄΄.
Επιτακτική η ανάγκη να μην αρθεί η απαγόρευση στην βόσκηση…
Ο μεγάλος κίνδυνος για την περιοχή όμως που πασχίζει να αναγεννηθεί, είναι το ενδεχόμενο να επιτραπεί και πάλι η βόσκηση, με αφορμή την παρέλευση της δεκαετίας. Συγκεκριμένα, στις 15 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την απόφαση της δασικής αρχής για απαγόρευση της βόσκησης και τοπικοί φορείς ζητούν επισταμένα να δοθούν άλλα δέκα χρόνια παράταση στην απαγόρευση. Όπως επισήμανε ο κ. Κωστάρας ΄΄αν δεν είναι δυνατόν να δοθούν δέκα χρόνια ακόμη παράταση στην απαγόρευση, τουλάχιστον ας δοθούν πέντε. Αν όχι, ας γίνει άρση της απαγόρευσης και ας επιτραπεί η βόσκηση μονάχα όμως για τα πρόβατα αλλά επουδενί για τα γίδια που προκαλούν μεγάλες ζημιές στα δέντρα΄΄. Υπενθύμισε παράλληλα, πως για άλλη φωτιά στην Ακράτα που είχε κατακάψει δασικές εκτάσεις, μετά τα δέκα χρόνια, δόθηκε δεκαετής παράταση… ΄΄Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, διότι εάν ελευθερωθεί η βόσκηση, το δάσος δεν έχει καμία ελπίδα να αναγεννηθεί καθώς βρίσκεται σε οριακό σημείο. Και δεν είναι ένα θέμα που αφορά μόνο τους κατοίκους της Φτέρης και του Πυργακίου αλλά όλης της Αιγιάλειας διότι δεν θα υπάρχει φυσικός κλιματισμός ενώ βάλλεται και ο υδροφόρος ορίζοντας΄΄, πρόσθεσε ο πρόεδρος του Φιλοδασικού Συλλόγου Φτέρης.
Στο θέμα της βόσκησης, επέστησε την προσοχή και ο κ. Παπακωνσταντίνου. Συγκεκριμένα, όπως σημειώνει, ΄΄στο γενικό κλίμα της παράνομης βόσκησης που καταδίκασε τη φυσική αναγέννηση στον Κλωκό, δεν μπορεί η βόσκηση να αφεθεί νόμιμα στις γειτονικές περιοχές με καλή φυσική αναγέννηση, διότι σίγουρα θα οδηγήσει σε «επέλαση» μέσα στα καμένα ελατοδάση και σε ερημοποίηση΄΄. Σύμφωνα με τον κ. Παπακωνσταντίνου, ΄΄η Περιφέρεια, ο Δήμος και το Δασαρχείο πρέπει να εκπονήσουν ειδικό σχέδιο για τη βόσκηση ειδικά στις περιοχές γύρω από τα καμένα ελατοδάση και να μην επιτραπεί αυτή αν δεν υπάρξουν ουσιαστικές εγγυήσεις (και βούληση) ότι μπορεί να ελεγχθεί΄΄.
