ΛΑΜΠΡΗ Η ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ ΤΩΝ «ΟΙΝΟΞΕΝΕΙΩΝ» ΜΕ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Μία γλυκιά γεύση νοσταλγίας, μελαγχολίας για όσα πέρασαν αλλά και ικανοποίησης και αισιοδοξίας για όσα μπορούν να καταφέρουν ταλαντούχοι άνθρωποι της Αιγιάλειας, άφησε στους πολυάριθμους θεατές που κατέκλυσαν το υπαίθριο θέατρο «Γ. Παππάς», η γιορτή λήξης των φετινών «Οινοξενείων». Το βράδυ της Κυριακής, με την μουσικοθεατρική παράσταση “Κάποτε στο Αίγιο” παρουσιάστηκαν εικόνες που ζωντάνεψαν μνήμες από το Αίγιο του 1930. Η εκδήλωση αποτέλεσε ένα υπέροχο φινάλε για τα φετινά «Οινοξένεια», δικαιώνοντας όλους όσοι εργάστηκαν γι’ αυτό, δημιουργώντας τεράστιες προσδοκίες για το μέλλον!
Ήταν μία μεγάλη μουσικοθεατρική παραγωγή με την συμμετοχή περισσοτέρων των 70 συντελεστών από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς φορείς της πόλης, που κατάφεραν να ζωντανέψουν το Αίγιο την εποχή του Μεσοπολέμου. Η παράσταση είχε την «σφραγίδα» της Μαρίας Παναγιωτακοπούλου που έγραψε το θεατρικό κείμενο, σκηνοθέτησε την παράσταση και κατάφερε να συντονίσει με τον καλύτερο τρόπο τους δεκάδες καλλιτέχνες. Την μουσική σύνθεση και επιμέλεια είχε ο Σάκης Παπαδημητρίου.
Σε ένα σκηνικό αντιθέσεων, που χαρακτήριζε εκείνη την εποχή της μεγάλης ακμής αλλά και της σταφιδικής κρίσης, έγινε η αναπαράσταση της ζωής του Αιγίου μέσα από 13 μικρά μονόπρακτα. Η παράσταση μετέφερε το κοινό κάπου εκεί στα 1930, σε αυτή τη μικρή πόλη, το Αίγιο, που ζούσε έντονα μέσα από τις βεγγέρες των πλουσίων και τον καθημερινό μόχθο των απλών ανθρώπων της… Καράβια που φορτώνουν, σταφίδες σωρός, εργοστάσια, πρόσφυγες γεμάτοι πόνο, χαμένα όνειρα, κούραση… Φώτα, χοροί, θέατρα και φινέτσα. Κυρίες με γάντια και καπέλα και κυράδες που δεν προλαβαίνουν να συναντήσουν το όνειρο… Το Αίγιο ζει με όλες του τις αισθήσεις τη δική του φανταχτερή μπελ επόκ…
Κι ανάμεσα σε όλα αυτά, την ατμόσφαιρα πλημμύρισαν μουσικές τής εποχής, με τραγούδια που αποδόθηκαν μοναδικά, τόσο από την καταξιωμένη Σοφία Παπάζογλου όσο και από την πολλά υποσχόμενη Έλενα Παπαδημητρίου. Όπως σημείωσαν οι συντελεστές τής παράστασης, ΄΄ο φαινομενικός στόχος ήταν το έργο να καταγράψει και να περιγράψει τη ζωή σε μια αστική πόλη, το Αίγιο, τον μεσοπόλεμο. Στην πραγματικότητα όμως ήταν μια προσωπική ανάγκη να μελετηθεί, πέρα από κάθε ιστορική προσέγγιση, μια εποχή που καθώς απομακρύνεται από το σήμερα ωραιοποιείται και φιλτράρεται τόσο πολύ από το πέρασμα του χρόνου, ώστε απογυμνώνεται από στοιχεία πολύ σημαντικά που την προσδιορίζουν. Το συμπέρασμα όλης αυτής της αναζήτησης είναι η διαπίστωση ότι η απόσταση από το χθες δεν είναι πολύ μεγάλη και τελικά το 1930 είναι μόλις… χθες΄΄.
Σε αυτό ακριβώς αναφέρθηκε και ο δήμαρχος Αιγιαλείας Θανάσης Παναγόπουλος αμέσως μετά την παράσταση, ο οποίος δήλωσε συγκινημένος αλλά και ευτυχής που ζει στο Αίγιο με τόσο ικανούς και ταλαντούχους ανθρώπους, αναφερόμενος στους συμμετέχοντες στην παράσταση. ΄΄Όπως εκείνη η εποχή με τα προβλήματα, το σταφιδικό και την κρίση άφησε το αποτύπωμά της στον χρόνο, ευελπιστούμε και η σημερινή εποχή να δώσει το στίγμα της. Είναι χρέος μας να καταλάβουμε ότι πρέπει να αγαπάμε τον τόπο μας και να προσπαθούμε γι’ αυτόν΄΄, επισήμανε ο κ. Παναγόπουλος, εκφράζοντας ευχαριστίες για την μοναδική βραδιά, δεσμευόμενος για ακόμη καλύτερα πράγματα, ΄΄με την προϋπόθεση να έχει ο δήμος στο πλευρό του τους δημότες΄΄, όπως χαρακτηριστικά είπε.
Ποιοι συμμετείχαν
Να σημειωθεί ότι στην παράσταση συμμετείχαν μέλη από το Μουσικό Εργαστήρι Αιγίου-Ηδύφωνο, την Θεατρική Έκφραση Αιγίου, την Θεατρική Ομάδα Αποφοίτων, την Φιλαρμονική Αιγίου, την Χορωδία Αιγίου, τον Χορευτικό Όμιλο, την Γυναικεία Χορωδία παραδοσιακής μουσικής και την Σχολή Χορού Salon de ballet. Στο τραγούδι, όπως προαναφέρθηκε, συμμετέχει η εξαιρετική ερμηνεύτρια Σοφία Παπάζογλου που ζωντάνεψε με τη φωνή της τα Καφέ-Αμάν της εποχής με ορχήστρα λαϊκών και παραδοσιακών οργάνων (μπουζούκι, ακορντεόν, ούτι, κανονάκι, βιολί) ενώ την ατμόσφαιρα των Καφέ-Σαντάν ζωντάνεψε ορχήστρα με πιάνο, βιολί, τρομπέτα, κλαρινέτο και τραγούδι από την Έλενα Παπαδημητρίου. Ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, κανταδόροι, σαντέζες, τραγουδίστριες του λαϊκού αλλά και του λυρικού τραγουδιού και η Φιλαρμονική Αιγίου, σε μια παράσταση που θύμισε πολλά στους παλαιούς Αιγιώτες και έδειξε στους νεότερους την εικόνα της πόλης τους σε μια άλλη εποχή.
«Συνεργασία» η λέξη… κλειδί
Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης, η πρόεδρος της ΔΗ.Κ.ΕΠ.Α. Μαρία Τσουκαλά μίλησε για τα «Οινοξένεια» και τους στόχους της, καλώντας όλους τους Αιγιαλείς σε συνεργασία. Όπως είπε, ΄΄σκοπός είναι η διερεύνηση του οινοτουριστικού μέλλοντος της Αιγιάλειας και ήδη σχεδιάζονται τα επόμενα βήματα για τα «Οινοξένεια». Δεν παρέλειψε δε να εκφράσει τις ευχαριστίες της προς όλους όσοι συνετέλεσαν στο να πραγματοποιηθούν με απόλυτη επιτυχία, αναφερόμενη ειδικά στους συνεργάτες της στην ΔΗ.Κ.ΕΠ.Α. Επίσης, παρουσίασε τον εκπρόσωπο (μέλος του Δ.Σ.) της FedHATTA (Ομοσπονδία Ταξιδιωτικών Πρακτορείων Ελλάδας) Γιώργο Παλιούρα. Ο κ. Παλιούρας μίλησε για την ανάπτυξη του θεματικού τουρισμού αλλά και του προγράμματος «Δώδεκα Μήνες Τουρισμός», τονίζοντας μεταξύ άλλων: ΄΄Επισκεπτόμαστε την λιγότερο γνωστή Ελλάδα και συνεργαζόμαστε με παθιασμένους ανθρώπους που έχουν μεράκι για τον τόπο τους, όπως ισχύει και με την Αιγιάλεια΄΄. Ο κ. Παλιούρας και οι συνεργάτες τους μετέφεραν στους ανθρώπους του δήμου Αιγιαλείας τις εμπειρίες και γνώσεις που αποκόμισαν, με τα οφέλη από τον εναλλακτικό θεματικό τουρισμό να είναι τεράστια για τις τοπικές κοινωνίες. Ως παράδειγμα ανέφερε περιοχή της βόρειας Ελλάδας με 800 εθελοντές για ανάλογες εκδηλώσεις, εμμένοντας στην σπουδαιότητα της λέξης «συνεργασία».
Να σημειωθεί ότι την βραδιά λήξης των «Οινοξενείων» λάμπρυναν με την παρουσία τους η Αιγιώτισσα Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένια Δημητρίου, ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας Γιώργος Αγγελόπουλος, ο πρώην περιφερειακός σύμβουλος Γεράσιμος Φεσσιάν, οι αντιδήμαρχοι Αιγιαλείας Βάσω Ψυχράμη και Γιώργος Γιοβάς, ο πρώην δήμαρχος Στάθης Θεοδωρακόπουλος κ.ά.
