background img
banner
banner

Η ποίηση, ως είσοδος συμμετοχής σε ενδιαφέροντα πράγματα…

Ο ΑΙΓΙΩΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΝΑΚΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤO “PROTIONLINE.GR”

«Κοιτίδα» πνευματικών ανθρώπων αποδεικνύεται η Αιγιάλεια, που έχει στις… τάξεις της εμπνευσμένους συγγραφείς και ποιητές οι οποίοι λαμπρύνουν με το έργο τους την περιοχή και αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση. Μεταξύ αυτών και ένας νέος ποιητής, ο Γιώργος Κατσανάκης, έχοντας ήδη ξεχωρίσει για το ποιητικό του έργο, διακρινόμενος και σε δύο διαγωνισμούς!

Ο Γιώργος Κατσανάκης γεννήθηκε, μεγάλωσε και κατοικεί στο Αίγιο, με μισή καταγωγή από τα πανέμορφα Τριζόνια. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Αθήνας και μεταπτυχιακό στη Ελληνική Εταιρία Διοίκησης Επιχειρήσεων (Ε.Ε.Δ.Ε.) επίσης στην Διοίκηση Επιχειρήσεων. Διορίστηκε στο Δημόσιο κατόπιν γραπτού διαγωνισμού Α.Σ.Ε.Π. και εργάστηκε για περισσότερα από 12 χρόνια ως προϊστάμενος του Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας στα Καλάβρυτα. Από το 2010 εργάζεται στην Φοιτητική Εστία του Πανεπιστημίου Πατρών, ως προϊστάμενος προσωπικού – επιμελητείας.

Στο ερώτημα του “protionline.gr” πώς προέκυψε η ενασχόλησή του με την ποίηση και τι του προσφέρει, ο κ. Κατσανάκης, αναφέρει: ΄΄Θα έλεγε κανείς ότι, η ποίηση, είναι ένα παιχνίδι λέξεων και εκφράσεων, ένας εσωτερικός διάλογος που κάποια στιγμή νιώθει την ανάγκη να αποτυπωθεί. Να πάρει σάρκα και οστά, εκείνα τα κρίσιμα δευτερόλεπτα, πριν γίνει σκόνη στον άνεμο του χρόνου. Νομίζω ότι, πριν δύο, τρία χρόνια ξεκίνησα αυτή την καταγραφή. Ότι προλάβαινα δηλαδή, την αρχή μιας έκφρασης. Και μετά, δουλεύοντάς της, όπου φτάσει. Η πορεία λέει ότι, ξεκινάει από την περιγραφή συνεχίζει στο συναίσθημα και από εκεί στην νόηση. Ελπίζω να μπορέσω κάποτε να το ταξιδέψω όσο πάει!΄΄.

Τι είναι όμως αυτό που τον εμπνέει και ποια συναισθήματα κυριαρχούν στα ποιήματά του; ΄΄Μου αρέσει να αναφέρομαι στον αγώνα του ανθρώπου. Για την επιβίωση, τα ιδανικά, τον έρωτα, την δημιουργία. Αυτά που τόλμησε κι άλλα που όχι. Για την χώρα μας, για αυτό το μοναδικό που νιώθουμε και ελπίζω και οι όλοι για την δική τους΄΄, αναφέρει ο ίδιος, ενώ ερωτηθείς για το εάν έχει εκδώσει κάποια ποιητική συλλογή, επισημαίνει: ΄΄Όχι δεν έχω εκδώσει ακόμα κάποια ποιητική συλλογή, άλλωστε νιώθω ότι τώρα ξεκινάω. Ελπίζω του χρόνου να έχω μια ποσότητα υλικού τέτοια, που ίσως να με κάνει ξεκινήσω την προσπάθεια΄΄.

Να σημειωθεί ότι ο Γιώργος Κατσανάκης έχει αποσπάσει, ως τώρα, δύο διακρίσεις. Η πρώτη ήταν στα «Καζαντζάκεια 2017» ( παγκόσμιος λογοτεχνικός διαγωνισμός για τα 60 χρόνια από τον θάνατό του) με έπαινο για το «ταξίδι λεύτερο» και η δεύτερη στους 32ους Πανελλήνιους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης με τιμητική διάκριση για το «κοινωνία πολιτών». ΄΄Διάκριση είναι και έκφραση των ανθρώπων που έχεις δίπλα σου όταν τους διαβάζεις κάτι ωραίο΄΄, αναφέρει πολύ εύστοχα ο ποιητής.

Ποιες διεξόδους, όμως, μπορεί να δώσει η ποίηση, τόσο στον ποιητή όσο και στον αναγνώστη της; ΄΄Θα ήθελα να μην ψάχνουμε για την διέξοδο που θα μας βγάλει από κάπου που δεν θέλουμε να είμαστε. Θα ήθελα να είμαστε καλά και να επιλέγουμε εισόδους συμμετοχής σε ενδιαφέροντα πράγματα. Ό,τι μπόρεσε και κατάφερε ο άνθρωπος είναι χάρη σε αυτά τα μικρά σχεδιάκια που λέγονται γράμματα΄΄, σημειώνει ο κ. Κατσανάκης…

Ακολουθούν ποιήματα του κ. Κατσανάκη που τα  υπογράφει με το όνομα «Γιώργος».

«Ταξίδι λεύτερο»
Μοίρα του ανθρώπου το άπειρο ταξίδι δεν τελειώνει
όσο να αγγίξει τον θεό που μέσα του ζυγώνει
αρρώστια είναι της φυλής γράμματα να σκαλίζει
να σπέρνει σπόρους αριθμούς ιδέες να θερίζει
θέλει να οργώσει ερωτικά της γης το απανωμέρι
να ζήσει ότι φαντάστηκε να δει ότι δεν ξέρει
ποτάμια λέξεις να αφεθούν τους κάμπους να μπολιάσουν
με την αλμύρα των νησιών εικόνες να θαυμάσουν
χρέος του νιώθει αποστολή το μπόι του να ορθώσει
στης γνώσης τον ωκεανό σαν πειρατής να νιώσει
πολεμιστής στων ιδεών τα αλώνια να νικήσει
και να πεθάνει αθάνατος την δόξα να υμνήσει.

«Κοινωνία πολιτών»
Του Προμηθέα η φωτιά χάρισμα στους ανθρώπους
να διαφεντεύουν όπου γης με σύνεση και γνώση
να έχει αρμονία η ζωή στους άγραφους κανόνες
των πολιτών τα δίκαια να ζουν μες τους αιώνες
μαζεύτηκαν και διάλεξαν τον βράχο αυτού του τόπου
η γνώση και η δύναμη η τέχνη και ο πλούτος
σ΄ ένα και μόνο δόμημα το πνεύμα να σκαλίσουν
να έχει πολλά αγάλματα περίτεχνα με χάρη
μα από φράσεις ούτε μια δεν σκάλισαν για δείγμα
θέλαν να μείνουν άγραφοι οι νόμοι όλου του κόσμου
να μην σκλαβώνουν την ψυχή σε κείμενα και λέξεις
να μην πιστεύει πια κανείς πέρα απ΄ την καρδιά του
την αγαθή την βούληση του πιο απλού ανθρώπου
πήραν της πέτρας τον ανθό το μάρμαρο το άσπρο
το κάναν και ζωντάνεψε φάρο μες τους αιώνες
όσο κι αν θέλεις δεν μπορείς στην λήθη να το σβήσεις
του κόσμου το πολίτευμα ελευθέρων ανθρώπων
κάθε κομμάτι αγάλματος είναι και μια ρίζα
που θα γεννά αλτρουιστές φρουρούς ιδεολόγους
κι αν κάποτε το μάτωσαν το έκοψαν το κλέψαν
μάρμαρα σκόρπια όπου γης λευτέρωσαν την σκέψη
γκρεμίσανε τα σύνορα γεμίσανε πολίτες
όποια μορφή και όποια φυλή να είναι ίσα κι όμοια
μια κοινωνία πολιτών των μαχητών των δρόμων

«Στιγμές ονείρου»
Το φως που δεν ξεπρόβαλε σου χάρισε τον χρόνο
Εκείνα τα λίγα δεύτερα που μένουνε για πάντα
Να βλέπεις μέσα απ΄ τις σκιές, στα ονείρατα να αγγίζεις
Με τις αισθήσεις τολμηρές, τα χείλη να στεγνώνουν
Κι η μελωδία μακρινή, να θέλεις να πηγαίνεις
Ξυπόλητη και άντυτη στου ποταμού την όχθη
Ακούς τον χτύπο της καρδιάς το αίμα σου πως καίει
μέχρι να φτάσεις στην στιγμή, που θα αφεθείς να στην μοίρα
στου ένστικτου επιλογή στου άγνωστου το βλέμμα
έχεις το φόβο της χαράς της προσμονής λαχτάρα
θέλεις να τρέξεις δεν μπορείς θέλεις και να γελάσεις
να το χαρείς το αγκάλιασμα υγρό μες το σκοτάδι.


Διαβάστε περισσότερα:
·
Κατηγορίες Άρθρου
ΠΡΟΣΩΠΑ

Τα σχόλια είναι κλειστά.

protionline.gr