ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΟΥ PROTIONLINE.GR ΣΤΗΝ “ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ” ΜΟΝΗ
Η Μονή της Αγίας Τριάδας, άρχισε το τελευταίο διάστημα να έρχεται στο προσκήνιο των εκκλησιαστικών δρώμενων της Αιγιάλειας, μετά από ενέργειες της μοναχής Σοφρωνίας, ενώ μέχρι σήμερα δεν ήταν γνωστή στο ευρύ κοινό.
Πολλές φορές έχουμε ανέβει στην ορεινή Ακράτα, και στα χωριά της Νωνάκριδας, αλλά όσοι δε γνώριζαν προσπερνούσαν, το ιστορικό μοναστήρι που βρίσκεται περίπου στο 8ο χιλιόμετρο Ακράτας – Ζαρούχλας.
Πριν δύο εβδομάδες λοιπόν, υποκινούμενοι από την περιέργεια που μας δημιούργησε η φήμη για την αναγέννηση της Μονής, επισκεφθήκαμε το γυναικείο μοναστήρι, στα ψαχτά και ανεβήκαμε την πλαγιά που βρίσκεται η Αγία Τριάδα, έχοντας ενημερώσει τη μοναχή για την επίσκεψή μας.
Μόλις φτάσαμε στο βράχο με το μεγάλο σταυρό, με έκπληξη αντικρίσαμε ένα κτίσμα απαράμιλλης ομορφιάς που αγνοούσαμε μέχρι τότε. Χτυπήσαμε τη μεγάλη σιδερένια πόρτα, μας άνοιξαν δύο επισκέπτες που μόλις έφευγαν και η κ. Μαρία που προσφέρει εθελοντική εργασία εκεί, μας οδήγησε αρχικά στο μικρό εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας που βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του μοναστηριού.
Ήταν φανερό ότι είχαν γίνει εργασίες πρόσφατα ώστε το προαύλιο της εκκλησίας να λειτουργεί ως προέκταση του εσωτερικού χώρου για να στεγάζεται περισσότερος κόσμος. Περιποιημένοι κήποι στο κέντρο έδειχναν ότι υπήρχε ζωή πλέον στο ξεχασμένο μοναστήρι. Μετά από μία επίσκεψη στο κατάστημα με τα εκκλησιαστικά είδη, αλλά και τις υπέροχες δημιουργίες της μοναχής, που λειτουργεί στον ισόγειο χώρο συναντήσαμε την μοναχή Σοφρωνία, σε μία μικρή αλλά ζεστή αίθουσα.
Ήδη μας περίμεναν καφές και γλυκά και η συζήτηση ξεκίνησε με τη μοναχή να μας αποκαλύπτει πως έδωσε πάλι ζωή στο μοναστήρι. Αργότερα, στην ξενάγηση αποκαλύψαμε πόση δουλειά έχει γίνει, αφού η μονή πλέον θυμίζει ξενοδοχείο με τα κελιά των μοναχών να έχουν ανακαινισθεί.
Υπάρχουν μεγάλες και μικρές αίθουσες αλλά και μουσείο με σπάνια είδη του ένδοξου παρελθόντος, που βρήκε και καθάρισε η μοναχή και αναδεικνύουν την ιστορική σημασία της Μονής, κατάστημα με εκκλησιαστικά είδη και ένα μικρό δωμάτιο όπου η μοναχή το μετέτρεψε σε εκκλησάκι του Αγίου Σοφρωνίου.
Η δραστήρια μοναχή έχει καταφέρει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, να βρει τους πόρους για την ανακαίνιση του μοναστηριού, αν και όπως μας είπε, έχει πολλή δουλειά να κάνει ακόμα.
Με καθαρό λόγο και ζεστό χαρακτήρα, πρώην φιλόλογος στο επάγγελμα, έχει πάθος με τη συγγραφή βιβλίων, μέσα από τα οποία προσπαθεί να βελτιώσει την εικόνα της Ι.Μ. Αγίας Τριάδας και να την κάνει επισκέψιμο μοναστήρι.
Όνειρο ζωής για την αδελφή Σοφρωνία, να ξαναβάλει στο χάρτη των μεγάλων μοναστηριών της Αιγιάλειας την Αγία Τριάδα. Αν κρίνουμε απ’ όσα είδαμε και απ’ όσα ακούσαμε είναι θέμα χρόνου να το καταφέρει.
Ιστορικά στοιχεία όπως περιγράφονται στην ιστοσελίδα της Ι.Μονής
Τό παλαιό ἱστορικό μοναστήρι τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἀκράτος βρίσκεται σὲ ὑψόμετρο 400μ. στήν πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ Πορρωβίτσης.
Ἡ πνευματική ζωή τοῦ μοναστηριοῦ θεμελιώθηκε πρῶτα πάνω σὲ αὐτοὺς τοὺς βράχους προτοῦ συνεχιστεῖ στόν τόπο ὅπου σήμερα βλέπουμε.
Ἀπέναντι ἀπό τὸ μοναστήρι βρίσκονται δύο γραφικά καί φίλεργα χωριὰ ὁ Καλαμιᾶς καί ὁ Βούτσιμος. Νομίζει κανείς ὅτι στέλνουν τὸν εὐλαβικό τους χαιρετισμό στὸ μοναστήρι ἔτσι ὅπως ἁπλώνονται στήν πλαγιὰ τοῦ ἀντικρινοῦ βουνοῦ.
Οἱ κτίτορες τότε τῆς Μονῆς διάλεξαν αὐτόν τόν τόπο ποὺ δὲν φαίνεται ἀπό τὴ μεριὰ τοῦ Κορινθιακοῦ κόλπου, διότι ἐκείνη τήν ἐποχή τό ἔθνος μας περνοῦσε δοκιμασίες ἀπό τοὺς Τούρκους ἀλλά καί ἄλλους κατακτητές. Ὁ τόπος τῆς μονῆς προσφερόταν γιὰ εἰρηνικά ἔργα.
Τό πρῶτο παλαιομονάστηρο πάνω στό βράχο κτίσθηκε ἀπο καταδιωκόμενους μοναχούς πιθανόν πρίν τό 1600μ.Χ. Ἔκτισαν τόν ναό πρός τιμήν τῶν Ἁγίων Πάντων καί κατόπιν ἔκτισαν τὰ κελλιά κοντά στό νάρθηκα καί ἄνω τοῦ ναοῦ. Τό γεγονός ὅτι μέχρι σήμερα ὑπάρχουν ὁστά τῶν παλαιῶν μοναχῶν δείχνει τό ἀγωνιστικό καὶ ἀνδρεῖο φρόνημά τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ποὺ μέσα σέ τόσο ἀντίξοες συνθῆκες κατάφεραν νὰ ζήσουν καί νά ἀγωνιστοῦν μέχρι τέλους.
Ἡ Παλαιά μονή ἐγκαταλήφθηκε ἄγνωστο πότε καὶ ἀνοικοδομήθηκε ἡ νέα σημερινή μονή τό ἔτος 1706. Ἄγνωστο γιὰ ποιούς λόγους-ἴσως ἐπιδρομή τῶν Τουρκων(κατά τήν ἀναχώρησή τους ἀπο τήν Πελοπόννησο) ἴσως το ἐπικίνδυνο τόπου καί ἡ στενότητα τοῦ χώρου. Δύο εὐλαβεῖς χριστιανοί δώρησαν τήν παροῦσα περιοχή στούς μοναχοὺς καί κτίσθηκε ἡ νέα μονή.
Τό 1750 ἄρχισε ἡ ἁγιογράφηση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
Ὁ διάβολος φθόνησε τό θεοφιλές καί ἐθνοφιλες ἔργο τῆς Μονῆς καί συνετέλεσε στην παρακμή της ποὺ ἀρχίζει με τή μεγάλη πυρκαγιά ποὺ συνέβη τό 1860 καί κατέστρεψε μέρος τῆς Μονῆς. Ἐπακολούθησε ὁ θάνατος τῶν περισσοτέρων μοναχῶν καί ἡ μονή κατέληξε νὰ εἶναι μετόχι μεγαλυτέρων μονῶν.
Τό 1952 ἡ Μονή ἀνακηρύσσεται σὲ ἀνεξάρτητη γυναικεία μονή. Τήν ἡγουμενία ἀνέλαβε ἡ Παϊσία Καρακούλια προερχομένη ἀπό τή μονή Προφήτου Ἡλιοῦ Πατρῶν. Μετά ἀνέλαβε ὡς συμβούλους τήν Ἀγαθονίκην Πετροπούλου καί τὴν μοναχήν Μακρίναν. Κατόπιν προστίθενται στή μονή δύο ἀκόμα μοναχές ἡ Εὐπραξία καί ἡ Ἀγαθαγγέλη.
Ἡ μονή γνώρισε ἰδιαίτερη ἀνάπτυξη καί ἀνόρθωση ἐξαιτίας τῆς παραδειγματικῆς φιλεργίας τῶν μοναζουςῶν πού παράλληλα δὲν ἀμελοῦσαν καί τὸ ἔργο τῆς προσευχῆς γιὰ ὅλον τόν κόσμο. Στήν Ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος ὑπάγεται καί τό μετόχι τῆς Παναγίας Καταφυγιώτισσας στά Χαλκιάνικα Ἀκράτας. Τιμᾶται στό ὄνομα τῆς Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ζώνης καί ἐκτίσθη τό 1631. Ὀνομάζεται Καταφυγιώτισσα διότι πολλοί χριστιανοί κατέφευγαν ἐκεῖ γιὰ νὰ βροῦν ἀσφάλεια ἀπό τὶς ἐπιθέσεις τῶν Τούρκων. Πανηγυρίζει στίς 23 Αὐγούστου.
Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὁ Θεοδωρος Κολοκοτρώνης μετά τόν θάνατο τῆς πρώτης του συζύγου πέρασε ἀπό ἐκεῖ καὶ γνώρισε τὴ δεύτερη καί νόμιμο σύζυγό του.
Καί οἱ δύο μονές ἔχουν τίτλους τιμῆς γιὰ τὴν ἐθνοφιλή δράση τους ὑπέρ τοῦ Γένους μας.
Μετά τόν θάνατο τῶν πρώτων ἀδελφῶν ἡ μονή ἐρημώθηκε καί ξεκίνησε τὴν ἐπίσημη ἐπαναλειτουργία της στὶς 27 Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 2017.
