background img
banner
banner

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ: Ναι στην αυτοδιάθεση του κράτους των Σκοπίων, όχι στον αυτοπροσδιορισμό

Του Γεωργίου Ρούσσου 

δικηγόρου

 

«Τα αναφαίρετα και διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα της αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισμού των λαών, δεν ασκούνται χωρίς περιορισμούς , αλλά περιστέλλονται και περιορίζονται στο σημείο που επικαλύπτουν  την ιστορική πραγματικότητα και την πολιτιστική κληρονομιά ενός άλλου λαού, δικαιώματα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την υπόσταση του και τα οποία επίσης προστατεύονται διεθνώς από την UNESCO».

……………..

Α. Δύο είναι οι μεγάλοι πατέρες του αυτοπροσδιορισμού και της αυτοδιάθεσης των λαών. Ο Αμερικανός ΠρόεδροςΓούντροου Ουίλσον(1856-1924)και ο Ρώσος ηγέτης Βλαντίμιρ  Λένιν (1870 -1924).

Ο μεν Ουίλσονεπιδίωκε την διάλυση των μεγάλων αυτοκρατοριών (Οθωμανική, Αυστροουγγρική), ο δε Λένιν ήθελε να αξιοποιήσει και επιταχύνει τη διάβρωση του αποικιακού ιμπεριαλισμού.

Και οι δύο ηγέτες, διεκήρυξαν ότι με βάση την γλώσσα και την κουλτούρα οι εθνοτικά ομοιογενείς ομάδες είχαν το δικαίωμα να συστήσουν ανεξάρτητα κράτη – έθνη.

Β. Έτσι, μια βασική αρχή του Διεθνούς Δικαίου, που συνδέεται άρρηκτα με το δικαίωμα μιας οντότητας να είναι «κράτος», είναι «η αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών»,η οποία ως νομικός κανόνας αναφέρεται για πρώτη φορά στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρο 1  παρ. 2 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ) και θέτει ως έναν από τους βασικούς σκοπούς του Οργανισμού την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων «που θα βασίζονται στο σεβασμό της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών». Παράλληλα, ρητή αναφορά στην αρχή γίνεται και στο άρθρο 55 του Χάρτη, ενώ παρουσιάζεται με έμμεσο τρόπο στα άρθρα 73 και 76 που αναφέρονται σε «μη αυτοδιοικούμενες περιοχές» καθώς και σε «εδάφη υπό κηδεμονία».

Ως νομικό δικαίωμα, η αυτοδιάθεση συναντάται και στη Διακήρυξη με αριθμό 1514 του 1960 για τη Χορήγηση Ανεξαρτησίας στις Αποικίες, αλλά και στα δύο Διεθνή Σύμφωνα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που υπογράφηκαν τον Δεκέμβριο του 1966, και από τα οποία το πρώτο αφορά τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, και το δεύτερο τα Πολιτιστικά, Οικονομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.Τέλος , κείμενο με μεγάλη αξία που εστιάζει αποκλειστικά στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης είναι η Τελική Πράξη του Ελσίνκι του 1975 η οποία ωστόσο στερείται νομικής δεσμευτικότητας.

Γ. Η αυτοδιάθεση και ο αυτοπροσδιορισμός δεν ταυτίζονται .Εθνική αυτοδιάθεση ονομάζεται το δικαίωμα ενός έθνους ή λαού να αποφασίζει αυτοδύναμα για το διεθνές στάτους της επικράτειάς του και για τα ζητήματα που σχετίζονται άμεσα με αυτό. Στο μέσο νου ο όρος έχει συνδεθεί με τα κινήματα ανεξαρτησίας, άρα με την επιδίωξη δημιουργίας νέων κυρίαρχων εθνικών κρατών, αλλά το εύρος του δεν περιορίζεται σε αυτήν – π.χ. ενδέχεται ένας λαός να επιλέγει συνειδητά την παραμονή του σε ένα πολυεθνικό κράτος ή την προσάρτησή του σε ένα άλλο.

Συχνά χρησιμοποιείται με την ίδια σημασία ο πιο «παγκόσμιος» όρος του εθνικού αυτοπροσδιορισμού(αγγλικά national self-determination), ο οποίος μάλιστα αποτελεί στοιχείο του Διεθνούς Δικαίου. Στην ελληνική γλώσσα οι δύο έννοιες διαφέρουν ελαφρώς: η αυτοδιάθεση σχετίζεται περισσότερο με το έθνος ως πολιτική οντότητα, ενώ ο αυτοπροσδιορισμός ως ταυτότητα.

Δ. Σήμερα υπάρχει  μεγάλη  συζήτηση για το όνομα  της πρώην Γιουγκοσλαβικής  Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Προβάλλεται η άποψη ότι αρκεί ο αυτοπροσδιορισμός για να υπάρχει δικαίωμα στο όνομα. Η άποψη αυτή δεν είναι σωστή.

Στην περίπτωση της γείτονος, ο αυτοπροσδιορισμός μπόρεσε κατ΄ αρχήν να  δικαιολογήσει  στη διεθνή κοινότητα την  αυτοδιάθεση, που μετά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ήταν  και  πραγματική κατάσταση. Αρκεί όμως και για να δικαιολογήσει δικαιώματα του «αυτοπροσδιοριζόμενου» σε ονόματα και σύμβολα, τα  οποία  ανήκουν  στην ιστορική αλήθεια  κάποιου  άλλου;Ασφαλώς όχι.

Έχουμε λοιπόν ενώπιoν μας μία περίπτωση όπου γίνεται αποδεκτό το αίτημα  αυτοδιάθεσης του πληθυσμού  μιας περιοχής που ταυτίζεται εδαφικά με  τα  όρια  της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Από εκεί και πέρα όμως, το δικαίωμα στο όνομα δεν είναι δικαίωμα ανάλογο με  την αυτοδιάθεση, ούτε επιλύεται μονομερώς με την αρχή του αυτοπροσδιορισμού. Και τούτο διότι υφίστανται κριτήρια που προσδιορίζουν σε ποιο έθνος ή σε ποια πληθυσμιακή ομάδα ανήκει κάποιος και αυτά είναι επιστημονικά και αντικειμενικά.

Ε.  Εξ άλλου τα  αναφαίρετα και διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα της αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισμού των λαών, δεν ασκούνται χωρίς περιορισμούς ,αλλά περιστέλλονται και περιορίζονται στο σημείο που επικαλύπτουν  την ιστορική πραγματικότητα και την πολιτιστική κληρονομιά ενός άλλου λαού, δικαιώματα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την υπόσταση του καιτα οποία επίσης προστατεύονται διεθνώς από την   UNESCO .

Ειδικότερα  αυτός ο Διεθνής Οργανισμός λειτουργεί ως ένα παγκόσμιο εργαστήρι ιδεών και διαδραματίζει ένα ρυθμιστικό ρόλο στην προώθηση της διεθνούς συνεργασίας θέτοντας τα πρότυπα σύναψης διεθνών συμφωνιών επί διαφόρων ζητημάτων τα οποία ανακύπτουν στις σύγχρονες κοινωνίες. Επίσης διευθετεί την διάδοση και την ανταλλαγή πληροφοριών και γνώσης, ενώ παράλληλα προσφέρει βοήθεια στα κράτη μέλη ώστε να αποκτήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις, προκειμένου να υπηρετούν τους θεσμούς και τελικά τον άνθρωπο.

Εν συντομία,  ο Οργανισμός προωθεί τη διεθνή συνεργασία μεταξύ των στους τομείς της Εκπαίδευσης, της Επιστήμης, του Πολιτισμούκαιτης Επικοινωνίας.
Περαιτέρω και αυτό είναι εν προκειμένω το σημαντικό, από τον Οκτώβριο του 2007 , η UNESCO εργάζεται για την δημιουργία συνθηκών πραγματικού διαλόγου ο οποίος βασίζεται στον σεβασμό στις κοινές αξίες και την αξιοπρέπεια του κάθε πολιτισμού και της κάθε κουλτούρας.

Ακριβώς αυτός οθεσμικά διακηρυγμένος σεβασμός στον κάθε πολιτισμό είναι το διεθνές εργαλείο που  διασφαλίζει την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά έναντι πάντων και που μας υποχρεώνει δεσμευτικά  να ασκήσουμε ενώπιον όλων των διεθνών Οργανισμών το δικαίωμα της άρνησης αναγνώρισης κράτους με όνομα που περιέχει τον όρο «Μακεδονία» . Αυτό διεκδικούμε από τη διεθνή κοινότητα. Το σεβασμό του πολιτισμού μας. Την φραγή της ιστορικής παραχάραξης, την άρνηση της κίβδηλης εθνολογικής περιγραφής των γειτόνων, την άρνηση της λαθροχειρίας και πλαστογράφησης των ιστορικών γεγονότων, την απαγόρευση του σφετερισμού των ιστορικών συμβόλων, την άρση της παραπλανητικήςεμβάπτισης γλωσσών και πολιτών και φυσικά την άρνηση της χρήσης του ονόματοςτης Μακεδονίας στο βαθμό μάλιστα που κρίνεται ότι μόνη η χρήση της τροφοδοτεί όλες τις παραπάνω έκνομες συμπεριφορές.-

 


Κατηγορίες Άρθρου
ΤΟΠΙΚΑ

Σχετικα αρθρα


Τα σχόλια είναι κλειστά.

protionline.gr