background img
banner
banner

“Η πυγμαχία θέλει ψυχή, μυαλό και διαμορφώνει χαρακτήρες”

Ο ΑΗΤΤΗΤΟΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΜΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ

Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε τον κορυφαίο Αιγιώτη πυγμάχο και έναν από τους κορυφαίους αθλητές που ανέδειξε η Αιγιάλεια σε όλα τα σπόρ. Εννέα φορές πήρε μέρος σε Πανελλήνια πρωταθλήματα (Παίδων – Εφήβων – Ανδρών) ο Παναγιώτης Τσάμης και αναδείχθηκε ισάριθμες φορές πρωταθλητής Ελλάδας χωρίς να χάσει ούτε μία φορά από Έλληνα πυγμάχο! Ένα ασφαλώς εντυπωσιακό επίτευγμα, που τον κατατάσσει ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες πυγμάχους όλων των εποχών και στις μεγάλες μορφές του αθλητισμού στην Αιγιάλεια. Και ποιος ξέρει που θα μπορούσε να είχε φτάσει, αν δεν σταματούσε (για επαγγελματικούς λόγους) την πυγμαχία μόλις στα 23 του χρόνια.
Ο Παναγιώτης Τσάμης γεννήθηκε το 1973 στο Αίγιο και ασχολήθηκε για πρώτη φορά με την πυγμαχία σε ηλικία 13 χρόνων. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε γραφτεί στα τσικό του Παναιγιαλείου αλλά η ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο δεν είχε συνέχεια. Ξεκίνησε από τον Άτλαντα Αιγίου το 1986 (όπου ασχολήθηκε για λίγο και με το ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ) και το 1994 μεταπήδησε στον Ολυμπιακό Πειραιώς, όπου “κρέμασε” και τα γάντια του σε ηλικία 23 χρόνων. Είναι παντρεμένος με την Μαρία Ανδρουτσοπούλου και έχουν αποκτήσει τρεις γιους. Όλοι μάλιστα έχουν δελτίο στο τμήμα πυγμαχίας του Ολυμπιακού!

Παναγιώτη πως ξεκίνησες την πυγμαχία; Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στο συγκεκριμένο άθλημα;

Εντελώς τυχαία πήγα στον Άτλαντα το 1986 και αυτό ήταν. “Δέθηκα” πολύ με το συγκεκριμένο άθλημα από την πρώτη στιγμή και άφησα το ποδόσφαιρο που είχα ξεκινήσει ένα χρόνο πριν στα τσικό του Παναιγιαλείου.
Τι δυσκολίες αντιμετώπισες και ποιοι σε βοήθησαν περισσότερο στην πορεία σου;
Στην αρχή οι δυσκολίες ήταν πολλές, αλλά είχα πίστη, επιμονή και υπομονή και δούλεψα πολύ. Με βοήθησαν πολύ κάποιοι άνθρωποι και κυρίως ο Νίκος Λιβέρης, παλαιός πρωταθλητής που ήρθε το 1987 από την ΕΑΠ. Του οφείλω τα πάντα. Ήταν ο άνθρωπος που με έμαθε πυγμαχία. Οφείλω πολλά και στους προπονητές τής Εθνικής ομάδας που κάναμε τρεις προπονήσεις την ημέρα στα κάμπινγκ προετοιμασίας. Ειδικά ο μεγάλος δάσκαλος και παιδαγωγός, Λευτέρης Λειβάδης που ήταν το μεγάλο “θεμέλιο” της Εθνικής ομάδας. Το ίδιο ισχύει και για τον Νίκο Βλασόπουλο που έφυγε απο κοντά μας το χειμώνα που πέρασε, σε ηλικία 75 χρονών. Και ο Παναγιώτης Κωσταρέλος στην Εθνική ομαδα, ενώ και οι ξένοι προπονητές με βοήθησαν πολύ. Ο Βούλγαρος Κωσταντίν Γκεοργκίεφ και ο Καρκάσες Χενερόσο Μινέτο, ο Κουβανός.

Σε ποια κιλά έπαιζες;

Συνήθως 48 και 51 κιλά, περισσότερο στα 51. Αλλά έπαιξα και στα 54 δυο φορές, μια φορά στα 57 στη συνάντηση Ιταλίας – Ελλάδας αλλά και στα 60 κιλά σε πρωτάθλημα Ελλάδας.

Τελικός πρωταθλήματος 1995

Ποιες είναι οι πιο σημαντικές σου διακρίσεις εντός και εκτός συνόρων;

Έχω κατακτήσει εννέα πρωταθλήματα Ελλάδας αήττητος. Παίδων το 1988 και 1989 στην Αθήνα και Εφήβων το 1990 στο Αίγιο. Στους Άνδρες ήμουν πρώτος τρεις φορές το 1990. Σε Γ΄ , Β΄ και Α΄ κατηγορία. Επίσης τέσσερις φορές πρώτος στην Α΄ κατηγορία Ανδρών το 1990 στη Θεσσαλονίκη, 1991 και 1992 στην Αθήνα και το 1995 στη Θεσσαλονίκη. Πρωταθλητής Ενόπλων Δυνάμεων το 1994, πρώτος στη διεθνή συνάντηση Ιταλίας – Ελλάδας το 1995. Ακόμη, δεύτερος στο διεθνές τουρνουά Αλεξάνδρεια το 1991 στη Θεσσαλονίκη, δύο φορές τρίτος σε Μεσογειακούς, στην Αθήνα το 1991 και στη Γαλλία το 1993, τρίτος στο διεθνές τουυρνουά της Βενετίας το 1993 και δεύτερος στο διεθνές τουρνουά Ακρόπολις το 1995 στην Αθήνα. Το 1993 δεν έπαιξα, είχα ασθενήσει από ερυθρά και έχασα το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Τάμπερε της Φινλανδίας. Επίσης δεν έπαιξα το 1994 Α΄ κατηγορία για να πάρω τη μεταγραφή.

Έχεις μία πικρία όμως που ενώ έφτασες πολύ κοντά σε μία Ολυμπιάδα, δεν κατάφερες τελικά να αγωνιστείς.

Ναι, ήταν πολύ μεγάλη απογοήτευση για μένα, όταν το 1992 στη Γερμανία στο προολυμπιακό τουρνουά για την ολυμπιάδα της Βαρκελωνης, ενώ κέρδισα καθαρά, έδωσαν νικητή τον Βρετανό αντίπαλό μου στα σημεία. Αδικήθηκα κατάφωρα από του κριτές, κάτι που αναγνώρισαν όλοι. Ο Άγγλος πήγε στην Ολυμπιάδα και μάλιστα βγηκε 8ος. Προπονητής στη γωνία μου ήταν ο Λευτέρης Λειβάδης.

Πρωτάθλημα Α! Κατηγορίας το 1992 (“όταν ήμουν στον ΑΤΛΑΝΤΑ Αιγίου, με τον προπονητή μου Νίκο Λιβέρη. Ήταν ο άνθρωπος που με ανέδειξε, ο άνθρωπος που μου έμαθε πυγμαχία”).

Ασχολείσαι με την πυγμαχία σήμερα και με ποιον τρόπο;

Σήμερα προπονώ τους τρεις γιους μου και κάποια παιδιά της γειτονιάς στην αυλή του σπιτιού μου.Χωρίς χρήματα φυσικά. Ασχολήθηκα και για έναν χρόνο όταν σταμάτησα, στον Παυσανία, αλλά δεν συνέχισα γιατί δούλευα στις οικοδομές. Εκείνη την εποχή η οικοδομικές εργασίες ήταν σε μεγάλη άνθηση. Τώρα, με τη μεγάλη κρίση, ουσιαστικά είμαι άνεργος από το 2011.

Διακρίνεις ταλέντο στους γιους σου; Θα έχουν εξέλιξη;

Σιγουρα έχουν ταλέντο, αλλά η συνέχεια θα εξαρτηθεί από τους ίδιους περισσότερο. Πιο πολύ ασχολείται ο Τάσος, 13 χρονών. Ο μεγάλος, ο Γιώργος (15) έχει δελτίο και στον Παναιγιάλειο αφού του αρέσει και το ποδόσφαιρο. Όσο για τον μικρό, τον Βασίλη που είναι 10 χρονών, τώρα κάνει τα πρώτα πυγμαχικά του βήματα. Οι δύο μεγάλοι ήταν και στην “Πυγμή”, αλλά τώρα έχουν δελτίο στον Ολυμπιακό Πειραιώς, όπως και ο μικρός που έβγαλε για πρώτη φορά.

Πως βλέπεις το παρόν και το μέλλον της πυγμαχίας στην Ελλάδα;

Έχει πέσει αρκετά το επίπεδο σε σχέση με τα δικά μας χρόνια. Άλλαξαν πολλά στην ομοσπονδία και σε σχέση με το οικονομικό. Παλιά έδιναν οδοιπορικά και μάλιστα καλά χρήματα, τώρα ο αθλητής πληρώνει από την τσέπη του ή πληρώνει η ομάδα του, αν έχει οικονομικές δυνατότητες. Επίσης, έχουν μπει και κάποιοι στο άθλημα που διδάσκουν χωρίς να εχουν τα απαραίτητα προσόντα. Αυτοί έχουν κάνει μεγάλο κακό στην πυγμαχία και στην ανάδειξη των ταλέντων. Παρ΄όλα αυτά, εγώ είμαι αισιόδοξος ότι η πυγμαχία θα ανέβει και πάλι.

Τελικά η πυγμαχία είναι παρεξηγημένο άθλημα;

Πολύ παραξηγημένο θα έλεγα και σε αυτό έχουν παίξει ρόλο και τα Μ.Μ.Ε., η τηλεόραση αλλά και οι κινηματογραφικές ταινίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο γονιός να διαμορφώνει εντελώς εσφαλμένη άποψη. Αν έρθει κοντά στο άθλημα και δει πως διδάσκεται, θα το εκτιμήσει διαφορετικά. Η πυγμαχία είναι τέχνη, θέλει ψυχή και μυαλό και διαμορφώνει χαρακτήρες. Θεωρείται μετά το σκάκι, δεύτερο στην “εξυπνάδα” αν μπορώ να το θέσω έτσι. Το άθλημα που εκπαιδεύει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, το μυαλό του αθλητή.

Υπάρχουν παιδιά με ταλέντο στην Αιγιάλεια; Και από ποια ηλικία μπορεί να ξεκινήσει κάποιος την πυγμαχία;

Στην Αιγιάλεια υπάρχουν πολλά ταλέντα. Τα βλέπω με την πρώτη ματιά, από τις πρώτες τους κινήσεις. Αν φτιαχθεί κάτι καλό στην περιοχή μας, το Αίγιο θα γίνει όπως παλιά που έβγαζε σπουδαίους πυγμάχους. Όπως οι αθλητές του Άτλαντα (που ήταν μεγάλο σχολείο τότε), Δημήτρης Παπανικολόπουλος, Παναγιώτης Καραγκούνιας, Χαράλαμπος Τριανταφυλλόπουλος και άλλοι. Αν μας παραχωρήσουν μία αίθουσα, έστω μια αποθήκη, θα την κάνω “σαλόνι” πυγμαχίας. Τώρα, καλό είναι να ξεκινούν τα παιδιά από 7-8 το πολύ 9 χρονών όπως γίνεται στην Κούβα και σε άλλες χώρες με παράδοση στην πυγμαχία. Βέβαια και 10 και 11 χρονών καλά είναι, αλλά όσο ποιο μικρό τόσο το καλύτερο. Παλιά ξεκινούσαμε στα 13-14 αλλά ήταν άλλες εποχές.

Κλείνοντας, πες μας δυο λόγια για το θέμα που προέκυψε σχετικά με τη θέση του προπονητή πυγμαχίας στο νέο δημοτικό γυμναστήριο.

Είμαι πραγματικά πολύ απογοητευμένος με αυτό το θέμα. Είχαν ανακοινώσει από τον Δήμο Αιγιάλειας την πρόσληψη αρχιπροπονητή για το νέο γυμναστήριο πυγμαχίας, που θα γινόταν σε αίθουσα του σταδίου Αιγίου. Έκανα την αίτηση, πήγα το βιογραφικό μου (από το οποίο δήλωσαν εντυπωσιασμένοι) και περίμενα μία απάντηση. Τελικά αποδείχθηκε ότι η θέση είχε δοθεί εκ των προτέρων και μάλιστα σε άνθρωπο περαστικό από το άθλημα. Όσες φορές τους ενόχλησα, εισέπραξα διάφορες δικαιολογίες. Πήγα τον περασμένο Μάρτιο στους υπεύθυνους, ακόμη και με τον ολυμπιονίκη Γιώργο Στεφανόπουλο, τον αδελφικό μου φίλο και παλαιό συναθλητή μου στην Εθνική ομάδα. Δεν χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο για τον Γιώργο. Είναι η ζωντανή ιστορία της πυγμαχίας στην Ελλάδα. Ήρθε μάλιστα μόνος του στον Αίγιο όταν έμαθε για την εξέλιξη στο θέμα. Φυσικά δεν άλλαξε κάτι. Η απάντηση που πήραμε ήταν “θα γίνει ότι λέει ο νόμος”. Δεν ασχολήθηκα ξανά, αλλά η στάση τους με πείραξε πολύ.

1993. Επιστροφή από τους Μεσογειακούς της Γαλλίας με τον Ολυμπιονίκη Γιώργο Στεφανόπουλο

Πρωταθλητής Ελλάδος Α! Κατηγορίας Ανδρών το 1995 στα 60 κιλά (ανέβηκε τρεις κατηγορίες από τα 51 κιλά στα 60!)


Διαβάστε περισσότερα:
Κατηγορίες Άρθρου
ΠΡΟΣΩΠΑ

Σχετικα αρθρα


Τα σχόλια είναι κλειστά.

protionline.gr