Της Χριστίνας Αλεξοπούλου*
Η Αχαΐα πρωταγωνιστεί στην νεοελληνική ιστορία, μεταξύ άλλων και για την πληθώρα πολιτικών ηγετών με τους οποίους τροφοδοτεί σταθερά την πατρίδα μας, οι οποίοι όμως συχνά μας αφήνουν με το παράπονο ότι δεν ασχολήθηκαν αρκετά με τον τόπο μας.
Άραγε εμείς, οι απλοί Αχαιοί πολίτες, έχουμε υπερβολικές προσδοκίες από τους πολιτικούς μας; Ή, αντιθέτως, έχουμε χαμηλές προσδοκίες και, αντί να τους επιλέξουμε με βάση τις ικανότητες που έχουν, τους αναθέτουμε το μέλλον μας κοιτάζοντας μόνο το… χρώμα της πολιτικής τους παράταξης; Και αφού τους αναδείξουμε σε κάποιο πολιτικό αξίωμα, μετά τους υποστηρίζουμε, ή μήπως τους δυσκολεύουμε, με τις αντιπαραθέσεις που συνηθίζουμε, αρχαιόθεν, οι Έλληνες;
Μια ματιά στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της Μεταπολίτευσης, είναι αποκαλυπτική: η Κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΚΚΙ, ΔΗΜΑΡ) έχει «κάστρο» την Αχαΐα σχεδόν 40 χρόνια, στα 2/3 εκ των οποίων (δηλαδή, πάνω από 25 χρόνια) βρίσκεται στην κυβέρνηση. Παρόμοια εικόνα δίνει και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου η παρουσία της Κεντροαριστεράς είναι ακόμα πιο έντονη. Ας αναρωτηθεί από μόνος του λοιπόν κάθε συμπολίτης μας, εάν τα αποτελέσματα αυτής της εμπιστοσύνης που γενναιόδωρα έχουν χαρίσει οι Αχαιοί στην ελληνική Κεντροαριστερά, ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας.
Αντίστοιχη αναδίφηση στα πεπραγμένα της Κεντροδεξιάς στον νομό μας είναι μάλλον πιο ενθαρρυντική. Το έργο της Νέας Δημοκρατίας ως κυβέρνηση και των λίγων σχετικά τοπικών αυτοδιοικητικών αρχόντων που έχει καταφέρει να αναδείξει στον νομό μας είναι, αναλογικά, πολύ μεγαλύτερο – και μάλιστα συνήθως υπό συνθήκες έντονης και μηδενιστικής αντιπολίτευσης. Όποιος έχει θητεύσει σε κρατικό ή αυτοδιοικητικό όργανο στην Αχαΐα, εκπροσωπώντας τη ΝΔ, καταλαβαίνει τι εννοώ. Τα έζησα και προσωπικά, ως Νομαρχιακή Σύμβουλος, το 2006-2010.
Στις λίγες φορές που υπήρξε υπέρβαση αυτών των νοοτροπιών, σημειώθηκε αξιοσημείωτη πρόοδος. Για παράδειγμα, το 2000, ο τότε Δήμαρχος Πατρέων Ευάγγελος Φλωράτος, εκλεγμένος με την υποστήριξη της ΝΔ, απέστειλε υπόμνημα με 19 αιτήματα στον Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Το υπόμνημα συνυπέγραφαν οι 9 Βουλευτές του νομού, όλων των κομμάτων, ο κυβερνητικός Νομάρχης, καθώς και εκπρόσωποι των τοπικών επαγγελματικών, εργατικών και οικονομικών φορέων από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, διεκδικώντας την προώθηση μεγάλων έργων της περιοχής, όπως το Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, η αναβάθμιση του αεροδρομίου του Αράξου, τα δίκτυα οδικών και σιδηροδρομικών μεταφορών. Έργα που ξεκίνησαν (κάποια μάλιστα πρόλαβαν να ολοκληρωθούν κιόλας) από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, την περίοδο 2004-2009. Αυτό όμως κάνουν πως το ξεχνάνε οι εκπρόσωποι της Κεντροαριστεράς στον νομό μας.
Επομένως, αν θέλουμε να επιτύχουμε κάτι σημαντικότερο για την Αχαΐα στο άμεσο μέλλον, ίσως είναι καιρός να δώσουμε την ευκαιρία στην παράταξη που αποδεδειγμένα πάει τον νομό μας και τη χώρα μπροστά, στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, την υποστήριξη που χρειάζεται για να εφαρμόσει τις προοδευτικές λύσεις που απαιτεί η σύγχρονη εποχή. Είναι, δηλαδή, καιρός η Αχαΐα να πάψει να λειτουργεί ως δεδομένο «κάστρο» της Κεντροαριστεράς και να ενδιαφερθεί περισσότερο για τον εαυτό της.
* Η Χριστίνα Αλεξοπούλου είναι πολιτικός μηχανικός, έχει διατελέσει πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και Νομαρχιακή Σύμβουλος.
