“Ο χορός είναι διέξοδος και απόλυτη χαρά για εμένα”

Η ΧΑΡΑ ΒΑΚΡΙΝΟΥ ΧΑΡΗ ΣΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ, ΤΗ ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΟΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΨΗΛΑ

Ο χορός είναι μορφή καλλιτεχνικής και αθλητικής έκφρασης, ένας τρόπος επικοινωνίας μέσω του σώματος που εκφράζει διάφορα συναισθήματα. Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού καθιερώθηκε το 1982 από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης του Γάλλου χορευτή, χορογράφου και συγγραφέα Ζαν-Ζορζ Νοβέρ (1727-1810), δημιουργού τού σύγχρονου μπαλέτου. “Πρέπει πάντα να θυμόμαστε να χορεύουμε, λίγο κάθε μέρα…” σύμφωνα με τον διάσημο Ισραηλινό χορογράφο Οχάντ Ναχαρίν, στο μήνυμα που έφερε την υπογραφή του για την Παγκόσμια Ημέρα Χορού 2018. Και ας μη χορεύουμε επαγγελματικά, θα συμπληρώσουμε εμείς. Όπως η σημερινή μας προσκεκλημένη, η Χαρά Βάκρινου, που στα 22 της μόλις χρόνια, έχει καταφέρει ήδη πολλά χάρη στο ταλέντο της, τη δουλειά και την αγάπη της για τον χορό.

Η Χαρά γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1996 στο Αίγιο και είναι μέλος πολυμελούς οικογένειας. Έχει δύο μεγαλύτερους αδελφούς και μια μικρότερη αδελφούλα. Σπούδασε χορό (μπαλέτο, σύγχρονο, αυτοσχεδιασμό) για 3 χρόνια στην Αθήνα, στην επαγγελματική σχολή «ΑΚΤΙΝΑ» και συμμετείχε στην επαγγελματική ομάδα salsa νιώθοντας, όπως μας λέει, πολύ τυχερή που είχε την ευκαιρία να χορέψει μαζί τους ακόμη και σε χώρες του εξωτερικού.

Διδάσκει στην Ακράτα και χορογραφεί στο Αίγιο την παράσταση του πρότυπου ωδείου «ΑΝΝΥ». Τα πρωινά προπονείται σε χορογραφίες μπαλέτου (variation) και το απόγευμα σε salsa και bachata. Τα Σαββατοκύριακα παρακολουθεί σεμινάρια χορογραφίας που περιλαμβάνουν διδασκαλία τεχνικής και δημιουργία χορογραφικών μοτίβων με αυτοσχεδιαστική διάθεση, από την πρώτη της δασκάλα στο Αίγιο, Νάντια Παλαιολόγου. Παράλληλα κάνει προετοιμασία για μια παράσταση σύγχρονου χορού που θα λάβει χώρο στο θέατρο ΡΟΕΣ (Ιάκχου 16, Γκάζι) 21 και 22 Ιανουαρίου (για όποιον ενδιαφέρεται να το παρακολουθήσει).

Χαρά πως νιώθεις που κατάφερες να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα;

Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη. Ξεκίνησε βέβαια σαν χόμπι από την παιδική μου ηλικία, αλλά με απορροφούσε τόσο πολύ ώστε αποφάσισα να το κάνω επάγγελμά μου.

Υπήρξε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή όταν ήσουν μικρή, κατά την οποία είπες «εγώ θα γίνω οπωσδήποτε χορεύτρια»;
Ναι, από πολύ μικρή ηλικία. Μου άρεσε να βγάζω χορογραφίες ακόμα και όταν χόρευα με τις φίλες μου. Προσπαθώ να χορογραφίσω τον εαυτό μου όμως αυτό μου φαίνεται αρκετά δύσκολο. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί την συγκεκριμένη περίοδο χορογραφώ το musical ANNΥ που το αγαπώ τρομερά. Ένα musical που θα ανεβάσει το πρότυπο ωδείο Αιγίου σε σκηνοθεσία Κώστα Κλάγκου την άνοιξη.

Ο χορός ήταν πάντα αυτό που ήθελες να κάνεις στη ζωή σου; Και σε ποια ηλικία κατάλαβες ότι θα ήθελες να ασχοληθείς στο μέλλον επαγγελματικά;

Θυμάμαι πάντα τον χορό σαν καταφύγιο. Μπορεί να με παίδευαν πολλά ερωτήματα σαν παιδί, όμως αυτό ήταν το μόνο ερώτημα που ήταν απαντημένο, από πολύ νωρίς μέσα μου. Πάντα το είχα στο μυαλό μου όμως στα 16 μου το εκδήλωσα.

Πόσο σε βοήθησαν και σε στήριξαν οι γονείς σου στα πρώτα σου βήματα;

Οι γονείς μου με στήριξαν από την πρώτη στιγμή και φυσικά συνεχίζουν να με στηρίζουν μέχρι και σήμερα. Η συμβολή τους ήταν καθοριστική. Χωρίς αυτούς θα ήταν πολύ δύσκολο να φτάσω τόσο γρήγορα εδώ που βρίσκομαι τώρα.

Στον αθλητισμό λέμε ότι κάποιος έχει ταλέντο. Και είναι κάτι που φαίνεται. Στο χορό ισχύει αυτό, ή αρκεί μόνο η σκληρή δουλειά για να φτάσει κάποιος ψηλά;

Το ταλέντο είναι κάτι έμφυτο, δεν διδάσκεται. Είναι όμως στην ευχέρεια και στην ικανότητα τού κάθε δασκάλου να αναδείξει το ταλέντο του κάθε μαθητή ξεχωριστά και να τον βοηθήσει ώστε να το εξελίξει και να το προχωρήσει. Το ταλέντο σίγουρα βοηθάει όμως τίποτα δεν συγκρίνεται με την σκληρή δουλειά.

Πόσο επηρεάζει το περιβάλλον την πορεία που θα ακολουθήσει κάποιος στη ζωή του; Το οικογενειακό ή το φιλικό περιβάλλον.

Είμαι ένα ιδιαίτερα ανεξάρτητο και αυτόνομο άτομο. Ακούω και υπολογίζω το περιβάλλον μου, όχι μόνο όταν υποστηρίζει και συμφωνεί με τις απόψεις μου, αλλά ακόμη και όταν διαφωνεί με αυτές και τις απορρίπτει. Όμως, η τελική απόφαση παίρνεται ύστερα από συζήτηση με τον εαυτό μου. Ο χορός με έμαθε να είμαι σκληρή, με γερό στομάχι και να μην επηρεάζομαι από τυχόν δυσκολίες που θα εμφανιστούν στον δρόμο μου. Εχω καταλήξει, ότι η ενασχόληση με την τέχνη κάνει τους ανθρώπους υπομονετικούς και τους πεισμώνει ακόμη περισσότερο όταν συναντούν δυσκολίες.

Πότε ξεκίνησε να λειτουργεί η σχολή χορού “Dancing Club”, πόσοι διδάσκουν και πόσους μαθητές έχει σήμερα;

Η σχολή μας ξεκίνησε να λειτουργεί το 2012 με σκοπό να προωθήσει την τέχνη του χορού. Διδάσκουν 8 δάσκαλοι, εξειδικευμένοι ο καθένας σε διαφορετικό είδος χορού (Ευρωπαικά , λατιν – American και international style, salsa και bachata), παραδοσιακά, Αργεντίνικο τανγκο, rueda,ladies style,zumba,oriental,reggαeton και μοντέρνες χορογραφίες) με μεγάλη εμπειρία και όρεξη για την διδασκαλία. Φέτος έχουμε 120 εγγραφές στην σχολή μας, μαθητές και ενηλίκους.

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να χορεύω είτε σε επαγγελματικό επίπεδο είτε καθαρά σε προσωπικό, γιατί αυτό είναι διέξοδος και η απόλυτη χαρά για εμένα. Από εκεί και πέρα σχεδιάζω την επόμενη σεζόν να διδάσκω μπαλέτο και σύγχρονο, αυτοσχεδιασμό, salsa και bachata στο Dancing Club και να συνεχίσω να εξελίσσομαι κάνοντας ταξίδια, παρακολουθώντας σεμινάρια και αναβαθμίζοντας συνεχώς το βιογραφικό μου.

ΧΑΡΑ ΒΑΚΡΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ