Από τον Ηλία Δημ. Ασπρούκο-
Περιβαλλοντολόγο
Τον τελευταίο καιρό όπως συνηθίζεται άλλωστε, λίγο πριν τις εκλογές, τα ονόματα των επίδοξων μνηστήρων για την δημοτική αρχή δίνουν και παίρνουν. Η ουσία είναι πως τώρα πια τα δεδομένα έχουν αλλάξει αφού έχει μπει στο παιχνίδι η απλή αναλογική. Το τυράκι που τοποθέτησε στη φάκα η κεντρική πολιτική σκηνή, γνωρίζοντας καλά την ανθρωπογεωγραφία της χώρας και την ματαιοδοξία του Έλληνα για μια θεσούλα, είναι πλέον γεγονός!
Κάπως έτσι θα αρχίσει η Οδύσσεια του δήμου Αιγιαλείας και όχι μόνον. Η πραγματικότητα είναι πως όσοι μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει την διάθεση να κατέβουν στις δημοτικές εκλογές και να διεκδικήσουν το Δήμο της Αιγιάλειας, είναι τα ίδια πρόσωπα που όλα αυτά τα χρόνια (μιλάμε για τα τελευταία 30) έχουν ενεργό δράση, είτε από τη θέση του δημοτικού συμβούλου, είτε τη θέση αντιδημάρχου ή τη θέση πρόεδρου δημοτικού οργανισμού. Άρα είχαν λόγο στα της πόλης τα δρώμενα!
Ας φθάσουμε στη ουσία των γεγονότων σήμερα βλέπουν το φως της δημοσιότητας τουλάχιστον 12 πρόσωπα που διεκδικούν να διοικήσουν τον πολύπαθο δήμο Αιγιαλείας. Πρόσωπα και πολιτικές που άφησαν το σημάδι τους όπως προείπα στην πόλη. Το ζήτημα είναι ότι όλοι αυτοί πρέπει να πείσουν, να πείσουν τον κόσμο της Αιγιάλειας που βλέπει την καθημερινότητά του να βαλτώνει ότι μπορούν να του αλλάξουν τη καθημερινή ζωή.
Όμως η ερώτηση στην απάντηση – κατάφαση «Εγώ μπορώ να σου κάνω την καθημερινότητά σου καλύτερη»! είναι η παρακάτω:
Αφού μπορείς να το κάνεις αυτό γιατί δεν το έκανες τόσα χρόνια;
Ποιες είναι οι συνθήκες εκείνες που άλλαξαν και εσύ τώρα πια μπορείς; Ερωτήσεις εύλογες μα και δύσκολες συνάμα για απάντηση!
Η πραγματικότητα είναι πως η σημερινή κυβέρνηση χρησιμοποιώντας Γκεμπελικές πρακτικές έχει μελετήσει για τα καλά τη ψυχολογία του Έλληνα. Ξέρει λοιπόν πως η καρέκλα είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό για έναν πολιτικό, από τον δημοτικό σύμβουλο της Πέρα και της Κάτω Ραχούλας ως και τον Δήμαρχο. Επίσης γνωρίζει πως ο Έλληνας πολίτης μπροστά στην εξυπηρέτηση των μικροπολιτικών του συμφερόντων δεν λογαριάζει κανέναν και τίποτα. Θυσιάζει τα πάντα στο βωμό του μικρορουσφετιού του.
Κάπως έτσι έρχεται και απλώνει το βούτυρο της απλής αναλογικής στο ψωμί της εξουσίας!
Εδώ έρχεται ο κάθε σκεπτόμενος δημότης και προβληματίζεται… Τι άλλο θα δούμε; Τι άλλο θα ζήσουμε ακόμα… Ο κόσμος άραγε με όλα αυτά που έχει βιώσει όλο αυτό το διάστημα από τις λαϊκίστικες συμπεριφορές και από τους ανθρώπους που πασχίζουν να κρατούν την εξουσία μόνο και μόνο για έναν μισθό, μυαλό δεν έχει βάλει! Μα καλά δεν τον προβληματίζει όλο αυτό το χάλι στην κεντρική πολιτική σκηνή τώρα θα μεταφερθεί και στην τοπική κοινωνία μέσω της απλής αναλογικής;… Μακάρι κάποτε οι Έλληνες να μάθουν να ψηφίζουν άξιους, αξίες, και ικανούς τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο. Γιατί τα πράγματα έχουν δυσκολέψει.
Μπορεί για τους υποψήφιους μνηστήρες το πιοτό της εξουσίας να είναι γλυκό, όμως οι δημότες είναι εκείνοι που καλούνται να πιούν το πικρό ποτήρι της όποιας πολιτικής ασκηθεί. Μακάρι κάποτε να αλλάξουν τα κριτήρια που ψηφίζουμε… ΜΑΚΑΡΙ!
