background img
banner
banner

Όταν οι παρέες υπογράφουν καταστροφές!

Από τον Ηλία Δημ. Ασπρούκο-
Περιβαλλοντολόγο

Βγήκα μια βόλτα στο κέντρο του Αιγίου και άκουσα να αποκαλούν διάφορους με το προσωνύμιο «Δήμαρχε». Ως τώρα γνώριζα πως έναν Δήμαρχο έχει η Αιγιάλεια και μέχρι το πέρας της θητείας του αυτός θα μείνει ακλόνητος στη θέση του. Μετά ότι πει ο λαός και ότι γεννήσει η κάλπη.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ο δήμαρχος εκλέγεται με δημοκρατικές διαδικασίες κάθε 4 χρόνια και είναι ο επικεφαλής μιας διοικητικής ενότητας που αποτελείται από πόλεις και συνοικισμούς. Αυτά ίσχυαν μέχρι τώρα… Δυστυχώς στην Αιγιάλεια τα πράγματα αλλάζουν, ο κάθε πικραμένος παίρνει το παρεάκι του στήνει την ομαδούλα του και τραβά για τις εκλογές, ενώ βάζει κάποιους κράχτες για να τον φωνάζουν από τώρα δήμαρχο, με σκοπό να φάνε το παραμύθι οι έρμοι οι ψηφοφόροι, που δεν ξέρουν τι τους περιμένει σαν εκλεγεί…
Ο Δήμος Αιγίου αρχικά, που στην πορεία έγινε διευρυμένος Δήμος Αιγίου και τώρα Δήμος Αιγιάλειας κουβαλάει στις πλάτες του μια κατάρα. Αυτή η κατάρα έχει δύο χαρακτηριστικά τη ματαιοδοξία των εκάστοτε υποψηφίων να πιάσουν την καρέκλα του Δημάρχου και την αδιαφορία των δημοτών, αφού το μόνο που τους νοιάζει είναι η ικανοποίηση των μικροσυμφερόντων τους.
Μέσα σε αυτό το πρόσφορο έδαφος ξεπετάγονται κάθε μέρα και καινούργια φυντάνια τυχοδιωκτών με σκοπό να κατακτήσουν την καρέκλα. Πρώην δημοτικοί παράγοντες δημιουργούν αυλές και αυλικούς, βουλευτές με τα πολιτικά τους γραφεία στήνουν παρτίδες σκάκι με σκοπό να διατηρήσουν τους εαυτούς τους στις καρέκλες της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Δημότες χτυπούν πόρτες για τα μικρορουσφέτια τους… Σύντροφοι, εραστές και φίλοι μπαίνουν στο παιχνίδι μοιράζουν λεφτά και υποσχέσεις. Παραμύθι… παραμύθι… παραμύθι !!!
Μέσα σε αυτή τη φαυλότητα θυμάμαι τα λόγια κάποιου αείμνηστου Δημάρχου αρχές 2000 που έλεγε «να φοβάσαι τα πολιτικά γραφεία και τα στημένα παιχνίδια αυτοί εκλέγουν δήμαρχο στο Αίγιο» (τότε Δήμος Αιγίου). Από τότε μέχρι σήμερα το σκηνικό δεν άλλαξε και πολύ ή μάλλον άλλαξε προς το χειρότερο. Χαθήκανε οι χαρισματικοί άνθρωποι ή δεν ασχολούνται πια με τα δημοτικά δρώμενα. Τη θέση τους πήραν η καφενειακή πολιτική, το κουτσομπολιό, οι μικρές ομαδούλες, οι συμφεροντολόγοι και οι κάθε καρυδιάς καρύδι που βλέπει το προσωπικό του μηδενικό ως το άπειρο, βλέπει την αφεντιά του ως μεσσία τρομάρα του.
Έτσι λοιπόν με όλα αυτά θα φθάσουμε ο Δήμος Αιγιάλειας να έχει περισσότερους υποψήφιους παρά ψηφοφόρους. Αφού η απλή αναλογική της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δίνει στον καθένα τη δυνατότητα να μπει με ελάχιστο ποσοστό στο δημοτικό συμβούλιο… Πολλοί θα είναι εκείνοι που θα θέλουν να χτυπήσουν θεσούλες αντιδημάρχων να βολέψουν και βολευτούν … Οπότε φανταστείτε τι έχουμε να δούμε και πόσα έχουμε να ζήσουμε ακόμα μέχρι τις εκλογές.
Διάβασα στην “Π” πρόσφατα ότι το πρόσωπο «κλειδί» στις εξελίξεις παραμένει o πρώην δήμαρχος Στάθης Θεοδωρακόπουλος. Πιστεύω ότι πρόσωπα κλειδιά μπορεί να είναι ΜΟΝΟ νέα πρόσωπα που δεν συμμετείχαν στην κρεατομηχανή της εικοσαετίας που βύθισε την πόλη αυτή στην απραξία και την στασιμότητα.
Εκείνο που μπορώ εγώ να πω είναι ότι «η εξουσία είναι μια παρένθεση που δεν μας ανήκει». Το εφάρμοσα αυτό στην εν γένει σταδιοδρομία μου και μου βγήκε σε καλό.
Κάποτε οι Αιγιαλείς γελούσαν με τους αείμνηστους, έντιμους και ειλικρινείς Λότση και Γιώργο τον καλλιτέχνη, στη σημερινή Αιγιάλεια πολλοί υποψήφιοι είναι μακράν χειρότεροι των προαναφερθέντων και δυστυχώς διεκδικούν να κρατήσουν τις τύχες μας στα χέρια τους… Βοήθειά μας !


Διαβάστε περισσότερα:
Κατηγορίες Άρθρου
ΑΠΟΨΗ

Τα σχόλια είναι κλειστά.

protionline.gr