ΤΗΝ ΖΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Η ΑΧΑΙΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
Στο δύσκολο θέμα του αποχαρακτηρισμού των κατολισθήσιμων οικισμών της Αιγιάλειας επιχειρεί να δώσει λύση η βουλευτής Αχαΐας της Νέας Δημοκρατίας Χριστίνα Αλεξοπούλου, μετά από αιτήματα μηχανικών και κατοίκων. Ο νέος νόμος 4258/2014 “Διαδικασία Οριοθέτησης και ρυθμίσεις θεμάτων για τα υδατορέματα − ρυθμίσεις Πολεοδομικής νομοθεσίας και άλλες διατάξεις” που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ (αρ.94 τ.Α’/14-4-2014) άρει μια αδικία ετών και πλέον επιτρέπει την οικοδόμηση σε οικισμούς που χαρακτηρίστηκαν στο παρελθόν κατολισθήσιμοι αλλά και “μεταφερόμενοι”. Πλην όμως απαιτείται η εκπόνηση γεωλογικών μελετών…
Στην περιοχή και στα πλαίσια αναπτυξιακού προγράμματος την δεκαετία του 1960, κάποιοι ορεινοί οικισμοί μεταφέρθηκαν σε πεδινά τμήματα. Η αιτιολογία μεταφοράς για 43 εξ αυτών ήταν ότι είναι κατολισθήσιμοι. Προκειμένου όμως οι κάτοικοι να είναι κοντά στους αγρούς που καλλιεργούσαν, βρέθηκαν σε πολύ κοντινές αποστάσεις εκτάσεις οι οποίες ήταν γεωλογικά κατάλληλες για οικιστική ανάπτυξη σύμφωνα με την νομοθεσία και οριοθετήθηκαν μόνο οι 25 οικισμοί από τους 43 που είχαν κριθεί κατολισθήσιμοι. Ωστόσο με τις διατάξεις του άρθρου 22 παρ. 4.1 και 4.2 του Ν.4258/2014 απαιτούνται εκ νέου γεωλογικές μελέτες για την δυνατότητα οικοδόμησης.
Η χρηματοδότηση των μελετών αυτών δεν έχει εξασφαλιστεί ακόμη, με αποτέλεσμα να μην επιτρέπεται η δόμηση και αξιοποίηση των οικισμών. Όλα αυτά τα χρόνια, δεν ήταν λίγες οι φορές που τόσο ο Σύλλογος Μηχανικών Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, όσο και η διεύθυνση Πολεοδομίας άσκησαν πιέσεις ώστε να εξευρεθεί λύση, απευθυνόμενοι σε υπουργούς και γεν. γραμματείς να δώσουν άδεια για γεωλογικές μελέτες στις κοινότητες που έχουν το πρόβλημα, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κ. Αλεξοπούλου η οποία είναι πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, προτείνει τη ζωνοποίηση των οικισμών, προκειμένου να ξεκαθαρίσουν τα σημεία εκείνα που έχουν πρόβλημα και να μη θεωρείται όλη η κοινότητα κατολισθήσιμος οικοσμός, γεγονός που εάν γίνει αποδεκτό θα μειώσει και το κόστος των μελετών.
Μάλιστα, η βουλευτής είχε συνάντηση με τον Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριο Φαρμάκη, ο οποίος δεσμεύτηκε να βρει τη χρηματοδοτική λύση των μελετών που θα χρειαστούν προκειμένου να γίνει η ζωνοποίηση.
Πώς προέκυψε το πρόβλημα
Όλα ξεκίνησαν το 1964, οπότε η ελληνική Πολιτεία θέλησε να αναπτύξει την ύπαιθρο με πλάνο στεγαστικής αποκατάστασης, ηλεκτροδότησης, άρδευσης, ύδρευσης και οδοποιίας, αλλά ελλείψει κονδυλίων, επέλεξε να εφαρμόσει πρόγραμμα για μη «βιώσιμες περιοχές». Ανήμπορη να το υλοποιήσει, βρήκε την εύκολη λύση να χαρακτηρίσει προφορικά κι όχι μετά σχετικού νόμου, 43 συνολικά οικισμούς της Αχαιός ως «κατολισθήσιμους», προχωρώντας σε συμπτύξεις αλλά και παραχωρώντας δωρεάν πεδινά οικόπεδα στους κατοίκους τους, δαπανώντας πάρα πολλά εκατομμύρια δραχμές για απαλλοτριώσεις.
Έτσι, παρά την νομαρχιακή απόφαση και ΦΕΚ του 1969, κάποιοι άλλοι νομάρχες από το 1985 και μετά, πατώντας σε σχετικό Προεδρικό Διάταγμα και «αναιρώντας» τη μεταφορά, υπέγραφαν κι εκτελούσαν οριοθετήσεις των κατά τα άλλα «κατολισθήσιμων» οικισμών, ονοματίζοντας κιόλας «24» απ’ αυτούς κι ας είχαν μεταφερθεί… Μάλιστα για καθένα απ’ αυτούς υπήρχε χωριστή απόφαση, με αιτιολογικό την τακτοποίηση πολεοδομικών και χωροταξικών ζητημάτων ως «ζωντανοί και αναπτυσσόμενοι», μετά το 2000 κι «ως τουριστικοί προορισμοί» αν και πάντα «κατολισθήσιμοι και μεταφερόμενοι» προ πολλού!
Κι όλα αυτά ενώ χορηγούνταν άδειες σε οικισμούς κυρίως ορεινούς-ημιορεινούς με τουριστική ανάπτυξη, που επιχορηγούνταν από προγράμματα Leader, έλαβαν σεισμοδάνεια και γενικά η οικοδόμηση συνεχιζόταν επί σειρά ετών, αφού δεν υπήρξαν κατολισθήσεις. Το πρόβλημα προέκυψε όταν αρκετοί που είχαν αγοράσει άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα σε οικισμούς όπως Παρασκευή, Αράχωβα, Μυρόβρυση, Αιγές κ.λπ. και είχαν καταβάλει φόρους, ανακάλυψαν πως δεν επιτρεπόταν να τους εκδοθούν πια οικοδομικές άδειες σε οικισμούς που κάποτε είχαν χαρακτηριστεί κατολισθήσιμοι, αν και μεταγενέστερα είχαν οριοθετηθεί με σχετικές αποφάσεις της τότε Νομαρχίας Αχαΐας.
Οι οικισμοί
Επρόκειτο για τους οικισμούς Κρήνη, Άλσος, Μάγειρα και Μερτίδι με μεταφορά στην Άβυθο, Παλαιά Κουνινά στη θέση Βαρελά, Δαμακίνι και Άνω Σαλμενίκο στο Κάτω Σαλμενίκο, Χατζή και Παρασκευή Αιγίου, Παλιολουκά, Αμπουλά, Παΐδα, Λιοφάτες, Κούμαρη στο Μεσσηνέζη, Αιγές στο Λαμπινό, Καθολικό και Πατουλέικα στο Διακοπτό, Σαρκουνά στη Ζήρια, Κορακιάνικα, Ρομπέικα και Σταυρέικα στη Λάκκα Αμπέλου Ακράτας, Κερύνεια στον Κατουρλά και Γκρέκα, Τούμπα, Βερίνο, Λάκκα, Μυρόβρυση, Δυκανέικα και Συνανιά στο Μεϊντανά Ροδοδάφνης.
Κάποια άλλα χωριά, πιθανά με πολιτική παρέμβαση προς ικανοποίηση αιτημάτων κατοίκων, δεν μεταφέρθηκαν ποτέ, όπως Βαλιμή, Αγία Βαρβάρα, Μεσορούγι, Αγρίδι και Χαλκιάνικα Περιστέρας στην περιφέρεια της Ακράτας.
