ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ
Με την τελευταία ομιλία (ως Ποιμενάρχου προς το ποίμνιό του) του Μητροπολίτου πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου συνεχίστηκαν την Κυριακή οι εσπερινές ομιλίες που έχει καθιερώσει τα τελευταία χρόνια η τοπική μας Εκκλησία και οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε Κυριακή στο Κέντρο Νεότητος «Νέοι Ορίζοντες».
Ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου που το αποτελούσαν άτομα κάθε ηλικίας, ο Μητροπολίτης επέλεξε να μιλήσει από καρδιάς, κάνοντας μία σύντομη αναφορά στην 41χρονη ποιμαντορία του στην Ιερά Μητρόπολη, συγκινώντας αλλά και συνάμα προβληματίζοντας τους δεκάδες ευσεβείς χριστιανούς τού Αιγίου, οι οποίοι, μετά το πέρας της ομιλίας του, περίμεναν υπομονετικά για να λάβουν την ευλογία του.
«Απόψε θα σας μιλήσω όχι από το μυαλό μου αλλά από την καρδιά μου. Είναι η τελευταία ομιλία μου ως Ποιμενάρχου προς τα πνευματικά του τέκνα. Και τούτο αποτελεί προϊόν πολλής σκέψεως και προσευχής. Ευγνωμονώ τον φιλάνθρωπο Θεό διότι με έφερε κοντά σας χωρίς να το επιδιώξω, καθώς ουδέποτε κατέλαβε την καρδιά μου ο πόθος για να γίνω Αρχιερέας. Η Υπεραγία Θεοτόκος, η Κυρά του Αιγίου, όπως αρέσκομαι να Την αποκαλώ, με έφερε κοντά σας! Τον Νοέμβριο του 1978, στην πλατεία Αγίας Λαύρας, σας έδωσα μια υπόσχεση. Ότι θα είμαι μία… λαμπάδα όπως είναι στα δικηροτρίκηρα και θα αναλίσκομαι καθημερινώς για να σας υπηρετώ! Με την Χάρη του Θεού το εφάρμοσα! Ανάλωσα τη ζωή μου υπηρετώντας το φρικτόν Θυσιαστήριον και τον άνθρωπο. Σήμερα όλα τελειώνουν. Αποσύρομαι από το προσκήνιο και σιωπώ… Θα αναλώσω το υπόλοιπο της ζωής μου, όσο ο Πανάγαθος Θεός μού επιτρέψει να ζήσω ακόμα, στην προσευχή, τη μελέτη του Θείου Λόγου, την αυτοσυγκέντρωση και τον γλυκασμό της ωραιότητος του Νυμφίου μου Χριστού!», ανέφερε αρχικά ο Μητροπολίτης.
«Προσευχόμενος πιο κοντά στον Θεό θα διορθώσω τα λάθη μου»
Και εμφανώς συγκινημένος, ολοκλήρωσε με τα εξής λόγια: «Από την ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτου μας κ. Ιερωνύμου ο Αμβρόσιος αποσύρεται και εξαφανίζεται από την άσκηση των αρχιερατικών του καθηκόντων. Παραμένει, όμως, ένας απλός Αιγιώτης, έτοιμος να χαιρετίσει και να συζητήσει με κάθε έναν και κάθε μία από εσάς που θα ήθελαν να του πουν «καλημέρα», να πιουν έναν καφέ, να συζητήσουν προβλήματα της πνευματικής ζωής, να εξομολογηθούν και να λάβουν οδηγίες περί της κατά Χριστόν ζωής. Σε λίγες ημέρες ο Αμβρόσιος παραδίδει τα του Αρχιερέως προνόμια και καθήκοντα και επανέρχεται στην τάξη των ταπεινών ιεραποστόλων και των εργατών του Ευαγγελίου. Σύντομα λοιπόν κατεβαίνω από τον Θρόνο μου, έρχομαι κοντά σας και γίνομαι ένας από εσάς. Θα σας πλησιάσω και θέλω να με νιώσετε ως αδελφό σας, ως πατέρα σας, ως στήριγμά σας! Γι’ αυτό και επιθυμώ να ηρεμήσω, να έρθω προσευχόμενος πιο κοντά στον Θεό, να διορθώσω τα λάθη μου. Θέλω, κλείνοντας, να ευχαριστήσετε τον Θεό για ό,τι μου έδωσε τα 41 αυτά χρόνια κοντά σας και να Τον παρακαλέσετε να μου συγχωρέσει τις παραλείψεις και τις αμαρτίες μου. Ευχηθείτε ο Πανάγαθος Θεός να μας ελεεί. Δυστυχώς, έρχονται μαύρα χρόνια… Γι’ αυτό κρατηθείτε από τον Θεό και παραμείνετε κάτω από την σκέπη της Παναγίας μας! Αρπαχτείτε από το… φουστάνι Της, όπως λέγει και ένας Αγιορείτης Μοναχός. Σας ζητώ να κάνετε την Παναγία μητέρα σας και προστάτιδά σας, σκέπη και κατα-φυγή σας! Μάθετε να Της μιλάτε συνέχεια και να Την παρακαλείτε για οτιδήποτε σας απασχολεί. Και τέλος, ευχηθείτε για εμένα να έχω χριστιανά τα τέλη της ζωής μου, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά».
