ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΟΣΟ ΠΟΤΕ Ο ΑΙΓΙΩΤΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ, ΕΓΡΑΨΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ “ΛΑΜΠΟΙΚΟΥ”
Ο Βασίλης Σκανδάμης για σχεδόν 2,5 δεκαετίες εμφανίζεται σε μουσικά σχήματα, έχει συνεργαστεί με όλους τους καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή και έχει παίξει μουσική στην συντριπτική πλειοψηφία των χώρων διασκέδασης που φιλοξενούν ζωντανή μουσική στην Αιγιάλεια. Καλλιτέχνης με ευαισθησίες, ασχολείται παράλληλα και με την ποίηση ενώ πριν από λίγο καιρό έγραψε το τραγούδι του “Λαμποίκου” που παρουσιάστηκε πρόσφατα στο πάρκο των Χριστουγέννων.
Γεννήθηκε στο Αίγιο στις 13 Ιανουαρίου 1973 και έχει άλλα τρία αδέλφια, την Αθηνά (που είναι πρόεδρος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης), την Ελευθερία και τον Χρήστο. Είναι γιος της Δροσούλας και του δικηγόρου Χαράλαμπου Σκανδάμη.
Όπως αναφέρει σε παλαιότερη παρουσίασή του: “Με τη μουσική γνωριστήκαμε στα εφηβικά μου χρόνια και ο έρωτας μας ήταν άμεσος και αμοιβαίος. Της ψυχής η ανάγκη και η έκφραση της δημιουργίας μα και της εξέλιξης με ανάγκασαν να χαθώ στα υπέροχα μονοπάτια της και ν’ ανακαλύψω εμένα, εκείνη και όσα όμορφα μπορεί να βρει κάποιος μέσα από τη μουσική και την επικοινωνία της με τον κόσμο και τους αιώνες. Στη πορεία μου ως τώρα διδάχτηκα πολλά. Και ακόμα διψώ να μαθαίνω”.
Βασίλη, εκτός από μουσική γράφεις και στίχους
Φτιάχνω τραγούδια εδώ και χρόνια. Μα δε στάθηκα εκεί, άρχισα να γράφω και να εισχωρώ στη ποίηση, καθότι η καρδιά μου ξεχειλίζει από εικόνες, βιώματα, συγκινήσεις και στιγμές της καθημερινότητας, που εγώ με το δικό μου τρόπο βιώνω και εισπράττω. Τον Οκτώβριο του 2012 εκδόθηκε η ποιητική μου συλλογή με τίτλο “Άκουσες τίποτα;” από τις εκδόσεις «κουλτούρα» σε επιμέλεια της Ίλιας Χατζηπαναγιωτίδη.
Πότε ξεκίνησες εμφανίσεις και συνεργασίες;
Ξεκίνησα τις ζωντανές εμφανίσεις το 1996 και από τότε συμμετείχα σε δεκάδες μουσικά σχήματα στην ευρύτερη περιοχή, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, χώρους διασκέδασης, μπαρ και εστιατόρια. Θα μπορούσα να πω χωρίς υπερβολή ότι έχω συνεργαστεί με όλους τους καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και έχω παίξει μουσική στην συντριπτική πλειοψηφία των χώρων διασκέδασης που φιλοξενούν ζωντανή μουσική στην Αιγιάλεια.
Και μιλώντας για μουσική… χρόνων, πόσα τραγούδια έχεις γράψει;
Όσο η μουσική δεν έχει όρια, δεν έχουν και οι εμπνεύσεις… Σε ένα συρτάρι μου, αυτή τη στιγμή, μπορεί να βρω και… 600 τραγούδια, αν όμως έχω κίνητρο μπορώ να γράψω τόσα σε ένα έτος. Επίσης, εκτός από την ποιητική συλλογή που έχει εκδοθεί, “Άκουσες τίποτα;” έχω γράψει μία ακόμη με τίτλο “Δε θέλει ο έρωτας βυθό”, αλλά και τρία αυτοτελή παραμύθια για μικρά και μεγάλα παιδιά με τίτλο “Η πασχαλίτσα ενός όμορφου ουρανού”.
Πώς γράφτηκε το τραγούδι του «Λαμποίκου»; Ποιος το εμπνεύστηκε;
Εθελοντικά μπήκα στη διαδικασία να γράψω ένα τραγούδι ως προσφορά δική μου από τον καλλιτεχνικό χώρο για να μπορέσω να βοηθήσω την προσπάθεια αφιλοκερδώς για την ανακύκλωση. Μου δόθηκε από την ομάδα «Λαμποίκος» ο στίχος, έγραψα τη μουσική και το ερμήνευσα, ενώ εμπλουτίστηκε με τις φωνές μικρών παιδιών προκειμένου να έχει μεγαλύτερη απήχηση στα σχολεία και, απ’ ό,τι φαίνεται, ο στόχος επετεύχθη. Είναι ένα ρυθμικό τραγούδι με σύγχρονο ήχο με σκοπό να υιοθετηθεί και να γίνει σλόγκαν.
Πού εμφανίζεσαι αυτό το διάστημα, πού μπορούμε να σε ακούσουμε;
Με τον συνεργάτη μου για φέτος Μιχάλη Βασιλείου παρουσιάζουμε έντεχνο – λαϊκό πρόγραμμα κάθε Κυριακή μεσημέρι στην «Κρυσταλλένια» στο Χατζή Αιγίου και κάθε Σάββατο βράδυ στον «Άκρατο Οίνο» στην πλατεία Ακράτας με περισσότερες λαϊκές «πινελιές». Ταυτόχρονα, με λιγότερη συχνότητα παρουσιάζουμε ένα «ιδιαίτερο» πρόγραμμα ροκ, ακουστικού και σύγχρονου τραγουδιού στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για μία ιδέα που υλοποίησα η οποία αποτελεί ένα «πάντρεμα» ήχων, δίνοντας τη δυνατότητα στην ακροατή να απολαύσει και τραγούδια μέσω dj και μέσα από ζωντανή εκτέλεση. Το εγχείρημα δεν θα μπορούσε να επιτύχει αν δεν είχα τους συνεργάτες μου, τον dj Βασίλη Χωροζάκη και την τραγουδίστρια Κατερίνα Καλογεροπούλου, πρόγραμμα που παρουσιάστηκε και στο Πάρκο των Χριστουγέννων πρόσφατα.
Η οικονομική κρίση πόσο έχει επηρεάσει τον χώρο σας;
Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια η διασκέδαση στα μαγαζιά έχει περιοριστεί απελπιστικά και ότι η οικονομική κρίση έχει κάνει τον κόσμο να έχει περιορίσει τις εξόδους του. Τώρα με την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη. Οι πρώτες επιπτώσεις στην τσέπη των επιχειρηματιών από τον αντικαπνιστικό νόμο έγιναν εμφανείς τον τελευταίο μήνα.
Μιλάνε για μεγάλη μείωση του τζίρου κάτι που βέβαια είναι ορατό σε όλους. Δυστυχώς ο φετινός χειμώνας αναμένεται ακόμη πιο δύσκολος.
Όσο αφορά τη δική μου πορεία στο χώρο της μουσικής, ελπίζω να είναι ακόμα πιο ανθηρή, ίσως και πέρα από τα όρια της Αιγιάλειας, παρά τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες της εποχής που ζούμε και της γενικότερης κρίσης σε όλα τα επίπεδα.
