background img
banner
banner

Τρεις μεγάλες τομές στην ιστορία του 1821

(Απάνθισμα ομιλίας)

-ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, Δικηγόρου – πρ. Αντιπροέδρου Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Αιγιαλείας-

Μεγάλες τομές στην ιστορία του 1821. Αυτός ήταν ο τίτλος ομιλίας της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρίας Ευθυμίου, στην πρώτη εκδήλωση, ενόψει του εορτασμού από τα 200 χρόνια της Επαναστάσεως, που έλαβε χώρα στο Αίγιο στις 20 Ιανουαρίου.

Και μάλιστα …ante portas του ειδικότερου εορτασμού για την Μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας (Αιγίου) στις 26 Ιανουαρίου.

Τρεις ήσαν, όπως ανέλυσε εξαιρετικά και εκπληκτικά –θα έλεγα- η λαμπρή αυτή ιστορικός, οι μεγάλες τομές του 1821, άγνωστες στους πιο πολλούς. Περιληπτικά τις επισημαίνω:
Η 1η: Η κατεύθυνση και εν τέλει η επιλογή των Ελλήνων να …προσδεθούν στο «άρμα» της κοσμοκράτειρας, τότε, Αγγλίας, αντί της αγαπημένης των Ελλήνων, Ρωσίας! Η ηγεσία, η πολιτική, το «Εκτελεστικό» υπό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και συνακόλουθα το «Βουλευτικό» εστράφησαν προς τη Δύση. Κι από τότε σταθερά, «ανήκομεν εις την Δύσιν»!

Μάλιστα η λήψη των δανείων εξ Αγγλίας τα χρόνια της Επαναστάσεως προσέδωσε μεγάλη …πολιτική και διπλωματική «ισχύ» στους επαναστατημένους Έλληνες με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για την τελική σηβασή της, με το σκεπτικό ότι αφού οι Άγγλοι επιχειρηματίες δανείζουν τους Έλληνες, οι οποίοι δεν είχαν, φυσικά, νομική υπόταση κράτους, τότε αυτό για τις άλλες χώρες σημαίνει, ότι η Αγγλία είναι στο πλευρό των ξεσηκωμένων!

Και πράγματι ήταν, όπως φάνηκε και στην καθοριστική ναυμαχία του Ναυαρίνου. Και νωρίτερα στη μάχη της περιοχής Αθηνών-Φαλήρου οι Έλληνες είχαν επικεφαλής Άγγλους (άλλο, αν εκεί …σφαγιασθήκαμε).

Η 2η: Ο απογαλακτισμός του Κλήρου από το «Φανάρι» και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως άρχισε να συντελείται κατά την διάρκεια της Επαναστάσεως, διακηρύχθηκε το 1833 και οριστικοποιήθηκε επισήμως το 1850 με την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η 3η: Η συνειδητή απόφαση των επαναστατημένων και της Συνέλευσης της Τροιζήνας να επιλέξουν ως πρώτο Κυβερνήτη άνθρωπο εκτός «Ελλάδος» και κατά τα πρότυπα της Αγγλίας, Ρωσίας, Γαλλίας και Ολλανδίας «μονοπρόσωπο» όργανο εξουσίας. Μάλιστα, νωρίτερα οι Έλληνες είχαν αποφασίσει να ζητήσουν από τον πρίγκηπα της Πορτογαλίας(!) να τους κυβερνήσει, πράγμα που τελικά δεν έκαναν…

Έτσι, λοιπόν, κάλεσαν ό,τι καλύτερο είχαμε ως έθνος πολιτικά και διπλωματικά, τον μεγάλο Ιωάννη Καποδίστρια και μάλιστα Επτανήσιο, όχι Πελοποννήσιο ή Στερεολλαδίτη! Τούτο, βεβαίως, ήταν λίαν καθοριστικό και ευεργετικό για την ανεξαρτησία αργότερα του Ελληνικού Κράτους, ως γνωστόν.

Γενικά η κ. Ευθυμίου αναφέρθηκε και σε άλλες άγνωστες πτυχές όλης της περιόχου του αγώνα του 1821, πολύ σημαντικές για την …ορθή ιστορική ανάγνωση των γεγονότων εντυπωσιάζοντας το εκλεκτό της ακροατήριο επί 1 ½ ώρα (!), με τρόπο «θεατρικό» και πολύ ζωντανό, μιλώντας «κάτω» στους ακροατές και όχι από καθέδρας.

Ως επίλογο αναφέρω μία ακόμα σημαντικότατη παράμετρο της ομιλίας της: Ο Καποδίστριας επέμενε, μετά το «Ναυαρίνο», να …μεταφερθούν οι μάχες στην Στερεά διαβλέποντας ότι, όχι μόνον μπορεί να μην γινόμαστε ανεξάρτητο κράτος, αλλά και ότι τα σύνορά του θα έφθαναν το πολύ μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου.
Ευτυχώς όμως…


Κατηγορίες Άρθρου
ΑΠΟΨΗ

Σχετικα αρθρα


Τα σχόλια είναι κλειστά.

protionline.gr