-Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΚΟΥΡΗ, ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ-
Στις 8 Μάρτη 1857 εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού κατέβηκαν σε μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσες αμοιβές με τους άντρες. Η διαδήλωση κτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα.
Στις 8 Μάρτη 1909 κατεβαίνουν ξανά στους δρόμους. Αυτή τη φορά είναι οι κόρες τους ,είναι οι εγγονές τους είναι οι καινούριες φουρνιές που ταΐζουν με ανθρώπους την οικονομική ανάπτυξη, φωνάζοντας το σύνθημα ‘’ΨΩΜΙ και ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ’’.
Ηταν το σύνθημα που μέσα σε δυο λέξεις ζωγράφιζε την εικόνα της γυναίκας του 20ου αιώνα. ‘’ΨΩΜΙ’’ δηλαδή δουλειά , περιφάνεια, αξιοπρέπεια. ‘’ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ’’ δηλαδή σεβασμός, συντροφικότητα, υποστήριξη στους πολλαπλούς ρόλους.
Δυο χρόνια μετά ο εορτασμός υιοθετήθηκε από τη Β ΔΙΕΘΝΗ.
Μετά την νίκη της οκτωβριανής επανάστασης στη Ρωσία η μέρα της γυναίκας καθιερώθηκε για πρώτη φορά ως αργία.
Επέτειος της μεγάλης απεργίας των γυναικών η 8 Μάρτη και μετατρέπεται σε χαρούμενη γιορτή. Η φιγούρα της γυναίκας εργάτριας που διεκδικεί μαχητικά καλύτερες συνθήκες δουλειάς αντικαταστάθηκε από την γιαλιστερή ‘’αιώνια νέα’’ καλλονή που περιμένει να της χαρίσουν ένα τριαντάφυλλο.
Από το μεγάλο σύνθημα αφαιρείται η λέξη ΨΩΜΙ με αποτέλεσμα η επέτειος μνήμης της γυναικάς που αγωνίστηκε, τιμωρήθηκε και διώχθηκε να καταλήγει σταδιακά σε μια γιορτή για το φύλο. Η στρέβλωση της επετείου από εργατικό αγώνα με επίκεντρο τις εργάτριες των εργοστασίων ιματισμού σε φιέστα για το ότι γεννηθήκαμε γυναίκες, είναι μια στάση που υπονομεύει την ουσία αυτής της επετείου.
Στην πραγματικότητα στις 8 Μάρτη δεν γιορτάζουν όλες οι γυναίκες, παρά μόνο όσες τιμούν εκείνες που όρθωσαν πολιτικό και κοινωνικό ανάστημα. Εκείνες οι εργάτριες διεκδικήσαν όσες αμοιβές για την εργασία με τους συναδέλφους τους, διεκδικήσαν δικαίωμα ψήφου, διεκδικήσαν τη μείωση των ωρών εργασίας .Οι γυναίκες εκείνες μέσα από τη δική τους κινητοποίηση προστάτευσαν τα παιδιά ολόκληρης της κοινωνίας απαιτώντας την κατάργηση της παιδικής εργασίας στα εργοστάσια.
Πέτυχαν την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων .Οι γυναίκες εκείνες υπερασπίστηκαν ως μητέρες ,ως σύντροφοι ,ως εργάτριες ,το σύνολο της κοινωνίας απαιτώντας δικαιοσύνη και ειρήνη.
Έναν αιώνα μετά από εκείνες τις κινητοποιήσεις η πλειοψηφία των εργαζομένων γυναικών έρχεται αντιμέτωπη με τις πιο σκληρές πτυχές της κατάρρευσης κάθε μέτρου πρόνοιας και εργατικής νομοθεσίας. Μια από τις σημαντικότερες διεκδικήσεις του γυναικείου κινήματος είναι η διεκδίκηση για ειρήνη που είναι άρρηκτα δεμένη με τη συνέχεια της ζωής και την ελευθερία, που αποτελεί προϋπόθεση της ατομικής κοινωνικής και πολιτικής επιβίωσης.
Αυτός είναι ο πόθος όλων των γυναικών, μανάδων, θυγατέρων, συντρόφων, συζύγων και αγαπημένων που βιώνουν αιώνες τώρα τις συμφορές και την βία του πολέμου. Είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα να εκφραστεί μαχητικά μαζί με τους άντρες συντρόφους που αποτελούν τα αναλώσιμα για χάρη της ισχύος και της λείας των πολέμων των λιγοστών. Γιατί ο πόλεμος των αγορών, η βία της ανεργίας, της απόλυσης, της κατάσχεσης, της φοροληστείας, η βία της οικονομικής μετανάστευσης απέχουν ελάχιστα από τον πόλεμο των όπλων τη βία του αίματος και τη βία της προσφυγιάς καθώς η χώρα μας γίνεται πεδίο αναμετρήσεων και διεκδικήσεων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Αυτών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που είναι υπεύθυνες για την καταστροφή του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας ,του Αφγαντιστάν, της Συρίας ,του Λιβάνου. Αυτών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που στο όνομα της δημοκρατίας και με τη ‘’βοήθεια’’ του θεού κατέστρεψαν διέλυσαν χώρες και ρήμαξαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Πόση σημασία μπορεί να έχει η 8η Μάρτη όταν διαγράφεται η πραγματική ουσία του συμπυκνώνεται στον όρο Γυναίκα –Ανθρωπος. Και ως κάθε άνθρωπος οφείλει να στρέψει το βλέμμα στο συνάνθρωπο, λευκό, μαύρο, κίτρινο, Ασιάτη, Ευρωπαίο, Αφρικανό και όπου γης αδικημένο για να διεκδικήσει μαζί του μια ζωή με αξιοπρέπεια, διεκδικήσει την ίδια τη ζωή.
