ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «ΔΙΕΞΟΔΟΣ» ΑΙΓΙΟΥ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ Π.Ε ΑΧΑΪΑΣ ΚΑΛΛΙΠΟΛΙΣ
Σε ένα καθόλου ευχάριστο κλίμα προσωπικά για τον καθένα, καθώς και εθνικά και παγκόσμια καλούμαστε όλοι να βρούμε άμυνες αντιμετώπισης μιας πρωτοφανούς πραγματικότητας .
Οι δυο στόχοι του Κέντρου Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας της Περιφερειακής Ενότητας Αχαΐας είναι άκρως επίκαιροι προσαρμοζόμενοι σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες. Δηλαδή, της Πρόληψης επεκτεινόμενης στη συνολική υγεία μας και της Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας, προετοιμαζόμενο συστηματικά για την υλοποίηση προγραμμάτων στήριξης εκπαιδευτικών, γονιών και παιδιών την επόμενη μέρα, λαμβανομένων υπόψη των συνεπειών αυτής της πολυήμερης, ας ελπίσουμε και όχι πολύμηνης, επίδρασης των μέτρων που λαμβάνονται στην καθημερινότητα και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής που επηρεάζουν την ψυχολογία μας.
Σε ένα έτος πραγματικά δίσεκτο η κραυγή αγωνίας των ειδικών και του οργανωμένου Κράτους, ευτυχώς βρίσκει κατά κανόνα ευήκοα ώτα.
Η σωστή ενημέρωση μαζί με την πιστή εφαρμογή των μέτρων πρόληψης, όσο δύσκολα και αν μας φαίνονται θα αποτελέσουν το ανάχωμα από ότι έδειξε και η τήρησή τους στις πρώτες χώρες που επηρεάστηκαν, για τη σωστότερη διαχείριση μιας ανέλπιστης και πρωτοφανούς κατάστασης.
Γιατροί και πολιτειακοί παράγοντες χρησιμοποιούν τη λέξη ΠΟΛΕΜΟΣ για να αποτυπώσουν την κατάσταση, αλλά μάλλον αποδεικνύεται χειρότερη και από πόλεμο, αφού εδώ ο εχθρός είναι αόρατος, καιροφυλακτεί να επιτεθεί παντού και όχι στα πεδία των μαχών, δεν σέβεται τους αμάχους, αναπτύσσεται από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, τα όπλα δεν είναι τανκς και πολυβόλα, αλλά γάντια, μάσκες, αντισηπτικά, αναπνευστήρες, πολλά κρεβάτια στα νοσοκομεία και πολλές Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Και τα βασικότερα όπλα οι ίδιοι οι γιατροί, όχι μόνο οι λοιμωξιολόγοι, επιδημιολόγοι, εντατικολόγοι, αλλά και όλες οι ειδικότητες που έχουν επιστρατευθεί σ’ αυτόν τον αγώνα μαζί με το νοσηλευτικό και το υπόλοιπο προσωπικό των νοσοκομείων, η επάρκεια των οποίων μας κάνουν να νοιώθουμε αισιόδοξοι. Διακινδυνεύουν καθημερινά τη ζωή τους πιστοί στον όρκο τους για την προστασία της δημόσιας υγείας, φτάνουν στα όριά τους σε συνθήκες απερίγραπτες, όπως βλέπουμε στις άλλες χώρες.
ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ
Ποτέ άλλοτε ίσως δεν είχαμε αναλογιστεί πόσο μεγάλη είναι η αξία του καθενός χωριστά και όλων μαζί για τη ζωή μας σε μια τέτοιας έκτασης πανδημία. Καλές όλες οι ειδικότητες και τα επαγγέλματα που συμπληρώνουν τη δημόσια ζωή, αλλά από τους γιατρούς και το Εθνικό Σύστημα Υγείας εξαρτάται επιβίωσή μας, κυρίως όταν ΔΕΝ κινδυνεύσει με κατάρρευση από την υπερβολική υπερφόρτωση.
Ίσως ζούμε το πιο ακραίο σενάριο Επιστημονικής φαντασίας με πρωταγωνιστές τους «Πνεύμονες». Έχουμε ζήσει και άλλες επιδημίες, αλλά αυτή ξεπέρασε τις μικρότερες και όχι τόσο εύκολα και γρήγορα μεταδιδόμενες από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μια παγκόσμια απειλή για μικρούς και μεγάλους. Μετά την κλιματική αλλαγή τα τελευταία χρόνια είναι η δεύτερη παγκόσμια υπόθεση, που όμως στρέφεται άμεσα κατά της ανθρώπινης ζωής, όπου και αν βρίσκεται ή προσπαθεί να μετακινηθεί για να σωθεί. Εδώ βλέπουμε τη μεγάλη σημασία της υπευθυνότητας και της ατομικής ευθύνης στη συλλογική προσπάθεια για την προστασία όλων μας.
Μετά την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας φτάσαμε στην παγκοσμιοποιημένη ασθένεια του κορωνοϊού. Με πόσο ποσοστό τελικά του πληθυσμού της γης θα αποτιμηθεί το κακό, άγνωστο ακόμα. Οι πολύπλευρες συνέπειες θα συζητηθούν μετά για πολύ χρόνο. Ο κόσμος είναι τόσο αλληλένδετος πλέον τώρα, που ισχύει απόλυτα και κυριολεκτικά το «όταν φταρνίζεται κάποιος στην Κίνα, αρρωσταίνει ο πλανήτης βαριά», αυτό που κάποτε λεγόταν για τις Η.Π.Α. και μεταφορικά . Από όποια εξέλιξη και αν έχει η κατάσταση αυτή σε όλες τις χώρες του κόσμου θα επηρεαστεί και η χώρα μας, αφού εξαρτάται από αυτές κυρίως ο τουρισμός και οι εξαγωγές μας.
Το Κράτος προσαρμόστηκε και θέλοντας και μη μειώνει τη γραφειοκρατία, με πολύ γρήγορους ρυθμούς εφαρμόζει σχεδόν παντού τα ηλεκτρονικά μέσα και λειτουργεί υπηρετώντας τον πολίτη και προστατεύοντας τον από τις προσωπικές επαφές και μετακινήσεις .
Η αλλαγή των καταναλωτικών συνηθειών μας και οι ευκαιρίες αύξησης του τζίρου για ορισμένους κλάδους σε αντίθεση με άλλους είναι αναπόφευκτες, γνωστές σε περιόδους κρίσεων.
Εργασιακές σχέσεις και συνήθειες χρόνων άλλαξαν, πολλά νοικοκυριά και επιχειρήσεις ασφυκτιούν οικονομικά.
Πρωτοφανής και ο αντίκτυπος εκτός από την οικονομία και στην κοινωνία. Κλειστά εμπορικά, καφετέριες, εστιατόρια, καφενεία ότι πιο αταίριαστο στην ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. Ανύπαρκτες και οι κοινωνικές συναναστροφές και εκδηλώσεις, αποκλεισμός των Ελλήνων από και προς το εξωτερικό. Οι ευρύτερες οικογενειακές σχέσεις στον πάγο. Οι συζυγικές σχέσεις είτε δοκιμάζονται είτε αναθερμαίνονται .
Εκδηλώσεις αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και φιλανθρωπίας πληθαίνουν .Επιστρατεύεται το χιούμορ.
Ανατροπή της υποστήριξης των συγγενών και φίλων στα νοσοκομεία στους νοσούντες χωρίς επισκέψεις και ξενύχτια. Το άκρως συγκινητικό δε και εξ ίσου ανατρεπτικό της ψυχολογίας μας , των ηθών και εθίμων μας είναι και ότι κάποιοι παππούδες που γλίτωσαν από παγκόσμιους πολέμους, πείνα και κατοχή έφυγαν ΜΟΝΟΙ, και δυστυχώς όχι μόνο αυτοί, στα τελευταία τους εικοσιτετράωρα αλλά και ασυνόδευτοι από όλους τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς, εξ αιτίας των αυστηρών μέτρων για τον κίνδυνο επιμόλυνσης.
Δεν είναι εύκολο για κανέναν, αλλά τα μέτρα είναι μονόδρομος.
Καλούμαστε να διαχειριστούμε πολλά, κυρίως το φόβο για το αύριο το δικό μας και των δικών μας ανθρώπων, γονιών, παιδιών, αδελφών και φίλων, αλλά κάθε φορά που ΄΄πνιγόμαστε΄΄ σπίτι και λόγω ιδιοσυγκρασίας και λόγω καιρικών συνθηκών και παγιωμένων συμπεριφορών, ας σκεφτόμαστε:
Επειδή εκτός από τα φάρμακα και τα τρόφιμα που μας απέμειναν να αγοράζουμε, «αγοράζουμε» καθημερινά και χρόνο μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο φάρμακο και εμβόλιο, ας επενδύουμε μέχρι τότε στο μόνο σίγουρο φάρμακο που έχουμε που είναι η παραμονή στο σπίτι, το Προλαμβάνειν δηλαδή, για να μην φθάσουμε στο αβέβαιο Θεραπεύειν .
Κατανοητή και η δοκιμασία και η δυσφορία μας, αλλά αν πρέπει να διαλέξει κάποιος ανάμεσα στο σπίτι του και πιθανής ανάγκης εισαγωγής σε νοσοκομείο, με την οικογένεια του ή μόνος με τα συναισθήματά του (πόνο, φόβο, αγωνία, προσμονή….), αναπνέοντας φυσικά ή με αναπνευστήρα, με … ή ….και τελικά ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ TOY Ή ΟΧΙ, θα διαλέξει ανεπιφύλακτα τις πρώτες επιλογές.
Μας μένει αξιοποιήσιμος χρόνος για άλλες δουλειές στο σπίτι, οικογενειακής χαλάρωσης, καλύτερης επικοινωνίας με τους δικούς μας, δημιουργικό διάβασμα για τα παιδιά και δουλειά από το σπίτι για όσους είναι δυνατόν.
Πολλά δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μας, αλλά πρέπει να τα δεχτούμε ως αναγκαίο μέτρο.
Ασκούμαστε στην υπομονή, στηρίζουμε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές από το υπερφόρτωμα του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά και τη δική μας ύπαρξη για να κυλήσουν ομαλά τα πράγματα και να έχουμε σίγουρη την αντιμετώπιση όσο το δυνατόν λιγότερων κρουσμάτων με επάρκεια Μέσων και Μονάδων για όσους τα χρειαστούν, αφού καθημερινά διαμηνύουν οι ίδιοι ότι από όλα τα δοκιμαζόμενα μέχρι τώρα, η καλή ιατρική φροντίδα όλων των ζωτικών λειτουργιών του οργανισμού είναι το μόνο φάρμακο που έχουν μέχρι να βρεθεί και το κατάλληλο σκεύασμα.
ΑΣ ΔΙΑΘΕΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΣΟΦΙΑ ΑΝΤΩΝΑΤΟΥ-ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΄΄ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΙΓΙΟΥ΄΄
