ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΣΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η Έλενα και η Άσπα Παπαδημητρίου είναι δύο νέες παρουσίες στο χώρο της μουσικής και της τέχνης γενικότερα, που προέρχονται από γνωστή καλλιτεχνική οικογένεια. Γονείς τους είναι ο συνθέτης Σάκης Παπαδημητρίου και η φιλόλογος και συγγραφέας Μαρία Παναγιωτακοπούλου. Ο παράγοντας “οικογενειακό περιβάλλον” αποδείχθηκε καθοριστικός για την ενασχόλησή τους και τη μετέπειτα πορεία τους στο χώρο. Μεγαλώνοντας μέσα σε ένα σπίτι με διαρκή ακούσματα τα οποία εναλλάσσονταν σε ύφος και σε είδος, ακούγοντας μουσικά όργανα αλλά και τους γονείς να εκφράζονται συνεχώς μέσα από την μουσική και την τέχνη γενικότερα, η δημιουργικότητα και η μουσική αντίληψη βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργηθούν και στη συνέχεια να εξασκηθούν.
Ήταν θέμα χρόνου λοιπόν, δύο παιδιά που έχουν παρακολουθήσει από πολύ μικρή ηλικία πολλά μουσικά δρώμενα, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες να ακολουθήσουν τον καλλιτεχνικό δρόμο. Σε συνδυασμό πάντα με το ταλέντο, στοιχείο φυσικά απαραίτητο που αποτελεί το βασικό συστατικό της επιτυχίας για κάθε καλλιτέχνη.
ΑΣΠΑ: “Τα άμεσα σχέδια και η πρόκληση που έβαλα στον εαυτό μου”
Η Άσπα Παπαδημητρίου είναι το πρώτο παιδί της οικογένειας. Γεννήθηκε στο Αίγιο το 1990. Σπούδασε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ όπου εισήχθη πρώτη με υποτροφία και αποφοίτησε πρώτη με άριστα. Το 2014 με υποτροφία από το Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στην ανθρωπολογία της μουσικής και την εθνομουσικολογία στο πρόγραμμα (ΜΑ) «Μουσική Κουλτούρα και Επικοινωνία» του ΕΚΠΑ, παρουσιάζοντας τη διπλωματική εργασία “Ηχοπερπατώντας στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας: η εμπειρία του ηχοτοπίου”, βασισμένη σε εθνογραφική επιτόπια έρευνα που η ίδια πραγματοποίησε σε δρόμους της Αθήνας το καλοκαίρι του 2015.
Στη συνέχεια, θέλοντας να μελετήσει την επίδραση της μουσικής στον ανθρώπινο εγκέφαλο, παρακολούθησε δεύτερο μεταπτυχιακό στο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, λαμβάνοντας και πάλι υποτροφία από το Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» το οποίο και ολοκλήρωσε το 2018 με διάκριση. Αντικείμενο αυτού του μεταπτυχιακού, που είχε τίτλο (MSc) «Music, MindandBrain», ήταν η νευροεπιστήμη και νευροψυχολογία της μουσικής και στο πλαίσιο αυτού πραγματοποίησε έρευνα πάνω στην επίδραση του μουσικού ηχοτοπίου και περιβάλλοντος στη γλωσσική ανάπτυξη των μικρών παιδιών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην έννοια του «πολιτισμικοποιημένου» εγκεφάλου με έμφαση στην επίδραση του ηχοτοπίου στον άνθρωπο και την κοινωνία, στη μουσική εκπαίδευση και τη σχέση μουσικής και γλωσσικής ανάπτυξης. Παράλληλα, έχει πτυχίο Ανώτερων Θεωρητικών (Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας) με άριστα καθώς και Δίπλωμα Βυζαντινής μουσικής. Έχει σπουδάσει κλασικό και jazz πιάνο και παίζει σαντούρι και παραδοσιακά κρουστά.
Ως ενορχηστρώτρια έχει αναλάβει σημαντικές μουσικές δουλειές μεταξύ των οποίων είναι: «Το Αίγιο μέσα από τον φακό του Θόδωρου Αγγελόπουλου», «Κάτι Ελλάδες» με ερμηνευτή τον Θοδωρή Νικολάου και το έργο «Οι μούσες που αγάπησα» μελοποιημένη ποίηση του Κωστή Παλαμά. Σε συνεργασία με τον ενορχηστρωτή Γιώργο Αναστασόπουλο δούλεψε πάνω στο έργο το «Το τελευταίο σώμα μου» -μελοποιημένη ποίηση της Κικής Δημουλά- με ερμηνεύτρια τη Μαρία Φαραντούρη. Ως μουσικός έχει συμμετάσχει σε διάφορες συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως Βασίλη Λέκκα, Έλλη Πασπαλά κ.α.
Έχει εργαστεί σε διάφορους φορείς πολιτισμού, ανάμεσά τους και το “Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος”. Επίσης, εργάζεται ως δασκάλα μουσικής και τον τελευταίο χρόνο κάνει μαθήματα σαντουριού, μουσικής θεωρίας και προπαιδείας στη σχολή «Νέοι Ορίζοντες» στο Αίγιο.
Τα τελευταία χρόνια μαζί με την αδερφή της διαχειρίζεται το «Ηδύφωνο», εταιρεία πολιτισμού, και τις ομώνυμες εκδόσεις και είναι υπεύθυνη επικοινωνίας, προγραμματισμού και παραγωγής.
“ Στα άμεσα σχέδιά μου είναι να συνεχίσω τις ακαδημαϊκές μου σπουδές σε διδακτορικό επίπεδο και να προσπαθήσω να συνδυάσω ερευνητικά τα δύο διαφορετικά αντικείμενα που γνώρισα και μελέτησα στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών μου σπουδών. Αυτό ουσιαστικά είναι και μια πρόκληση που έχω βάλει στον εαυτό μου, όσον αφορά το ενδιαφέρον μου για την έρευνα γύρω από τη μουσική και ελπίζω να βγει κάτι καλό. Επίσης στόχος για το άμεσο μέλλον είναι η περαιτέρω ανάπτυξη της εταιρείας «Ηδύφωνο», έτσι ώστε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να δοκιμάζουμε νέα πράγματα μέσα στον χώρο της τέχνης και του βιβλίου”, μας λέει.
ΕΛΕΝΑ: “Να δημιουργήσω ένα προσωπικό μουσικό project”
Η Έλενα Λεώνη Παπαδημητρίου (γεν. το 1994 στο Αίγιο) είναι εικαστικός, μουσικός και τραγουδίστρια. Πριν τελειώσει ακόμα το Λύκειο εισήχθη ως ταλέντο στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, στο τμήμα Γλυπτικής. Έχει κάνει μαθήματα σύγχρονου και τζαζ τραγουδιού και συνεχίζει τις σπουδές της στο κλασικό τραγούδι με τον Πάνο Δήμα. Το 2013 πήρε Δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής και έχει κάνει μαθήματα παραδοσιακού τραγουδιού. Σπουδάζει βιολοντσέλο με τον Γιώργο Καλούδη και παίζει κέλτικη άρπα.
Είναι μέλος του πολυφωνικού γυναικείου σχήματος Fonés της Μαρίνας Σάττι με σημαντικές εμφανίσεις (Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής, Καλλιμάρμαρο, Επίδαυρος κ.ά) αλλά και συναυλίες στο εξωτερικό (Νέα Υόρκη, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία κ.ά). Με τις Fonés έχει συμμετάσχει σε δίσκους μεγάλων Ελλήνων καλλιτεχνών όπως του Γιώργου Νταλάρα, του Φοίβου Δεληβοριά και του Στάθη Δρογώση.
Τη θεατρική σεζόν 2014-15 συμμετείχε στην παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου «Σρεκ, το Μιούζικαλ» σε σκηνοθεσία του Άγγελου Μέντη. Έκτοτε συνέχισε την πορεία της στην παιδική σκηνή στις παραστάσεις της Κέλλυς Σταμουλάκη σε μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που παρουσιάστηκαν σε μεγάλα θέατρα της Αθήνας (Θέατρο Αλίκη, ΗΒΗ, Νέος Ακάδημος). Το 2014 πρωταγωνίστησε στην ροκ όπερα “Years of the Rabbits” του Κώστα Δημουλέα. Ακόμη δραστηριοποιείται στον χώρο της μεταγλώττισης με συμμετοχή σε μεγάλες παραγωγές της Disney και του Netflix.
Έχει συνεργαστεί με πολλούς διακεκριμένους Έλληνες καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Λέκκας, ο Θοδωρής Κοτονιάς, η Μαρίζα Κωχ, ο Ηλίας Λογοθέτης, η Εύα Κοταμανίδου κ.ά.
Παράλληλα δουλεύει ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων και μυθιστορημάτων σε συνεργασία με διάφορους εκδοτικούς οίκους (εκδόσεις Γρηγόρη, Ακαδημία Παραμυθιού Μύθαρος, Κόκκινη κλωστή δεμένη κ.ά) καθώς επίσης ασχολείται επαγγελματικά με τον σχεδιασμό αφίσας. Φιλοτέχνησε την αφίσα του Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας 2014 ύστερα από διάκριση της σε πανελλήνιο διαγωνισμό αφίσας. Το 2014 τοποθετήθηκε το πρώτο γλυπτό της από πέτρα σε δημόσιο χώρο, στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου ύστερα από workshop που οργάνωσε ο σπουδαίος γλύπτης Γιώργος Χουλιαράς.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει μαζί με την αδερφή της τη διαχείριση των εκδόσεων Ηδύφωνο και είναι υπεύθυνη δημιουργικού.
“Νομίζω ότι τα σχέδια για το μέλλον είναι τόσα πολλά που γράφω λίστες κατά καιρούς για να μην τα ξεχνάω!! Βασικό μου μέλημα όμως είναι να δημιουργήσω ένα προσωπικό μουσικό project που να συνδυάζει όλες μου τις σπουδές και να αντιπροσωπεύει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα ετερόκλητα που με εκφράζουν. Επίσης ένας στόχος μου ακόμα είναι η ανάπτυξη της εταιρίας Ηδύφωνο όπου μαζί με την αδερφή μου δουλεύουμε καθημερινά πάνω σε καινούριες ιδέες”, τονίζει.
“Πάντα έδειχναν εμπιστοσύνη στις επιλογές μας”
Κλείνοντας, να επισημάνουμε ότι οι γονείς των δύο κοριτσιών πάντα στήριζαν και στηρίζουν τις επιλογές τους.
“ Οι γονείς μου ήταν υποστηρικτικοί από την πρώτη στιγμή σε ότι σκεφτόμουν. Θυμάμαι ότι ήμουν ακόμα στο δημοτικό όταν τους δήλωσα ότι θέλω να σπουδάσω στην Καλών Τεχνών και με έγραψαν σε εργαστήριο ζωγραφικής. Η μητέρα μου με παρότρυνε να δώσω στην Καλών Τεχνών πριν τελειώσω το σχολείο αφού υπήρχε αυτή η δυνατότητα. Ακόμα θυμάμαι πως όταν είπα στον πατέρα μου ότι ήθελα να μάθω τσέλο ( ένα από τα λίγα όργανα που δεν παίζει ο ίδιος) γυρνώντας από μια εκδρομή στην Σλοβακία μου έφερε δώρο ένα. Κάποιες φορές τους κατηγορώ χιουμοριστικά ότι ήταν τόσο υποστηρικτικοί που δεν έχω να πω καμία ενδιαφέρουσα ιστορία εφηβικής επανάστασης”, μας λέει η Έλενα και συμπληρώνει η Άσπα: “Η αλήθεια είναι πως δεν έχω νιώσει ποτέ πίεση από τους γονείς μου στο τι θα κάνω ή στο τι θα σπουδάσω. Ίσως αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι και οι ίδιοι ασχολούνται με την τέχνη και τον πολιτισμό. Αλλά και ανεξάρτητα από αυτό πάντα δείχνουν εμπιστοσύνη και είναι σίγουροι για τις επιλογές μου.
Ξέρουν πως αν κάνω αυτό που μου αρέσει θα το κάνω καλά. Γι’ αυτό και δεν προβληματίστηκαν καθόλου όταν τους είπα ότι θέλω να περάσω στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών. Ακόμα και όταν τους έλεγαν όλοι ότι ήταν κρίμα με τους βαθμούς μου να μη γίνω δικηγόρος και να σπουδάσω μουσική”.
