-Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ Φιλόλογος- Δημοσιογράφος-
Ήμουν κι εγώ εκεί αυτές τις μέρες της καραντίνας. Ένας από τους εκατοντάδες συμπολίτες μας που κατέβηκαν για περπάτημα και άθληση στο παραλιακό μέτωπο του Αιγίου. Η εικόνα ήταν απολαυστική. Παρέες παρέες, τηρώντας πάντα τις αποστάσεις και τα μέτρα ασφαλείας, κινούνταν σε όλο το κομμάτι. Από το νέο λιμάνι μέχρι την Αλυκή.
Άντρες, γυναίκες, γονείς με παιδιά, ηλικιωμένοι και νέοι άνθρωποι χαίρονταν τη βόλτα στο πιο όμορφο, ίσως τμήμα της πόλης. Στέκονται συχνά και ξεκουράζονται… Στα παγκάκια, στην αμμουδιά ή όπου αλλού επιλέγουν. Χαζεύω πραγματικά τους ποδηλάτες, νέους αλλά και μεγαλύτερους. Ένας μπαμπάς με δυο μικρά παιδάκια, όλοι πάνω στα ποδήλατά τους. Πάνε κι έρχονται πολλές φορές. Με ηρεμία και γαλήνη στην ψυχή τους. Είναι βέβαιο ότι η παραλία του Αιγίου αλλά και άλλες ωραίες διαδρομές στα όρια του οικισμού, αποτέλεσαν πρώτη επιλογή σε όσους ήθελαν να πάρουν μια ανάσα και να τονώσουν την ψυχολογία τους.
Ήταν όμως και τόπος συνάντησης φίλων που είχαν την ευκαιρία να ανταμώσουν μετά από μέρες, πίνοντας ακόμα και το καφεδάκι τους πάντα στο χέρι. Το ραντεβού των πιο νέων ήταν στο φάρο. Γέλια, φωνές, αστεία από τα παιδιά που αντιμετωπίζουν- ευτυχώς- όλα τα προβλήματα με αισιοδοξία.
Λιμενικό και αστυνομία δε χρειάστηκε να πάρουν μέτρα και να γίνουν αυστηροί.
Ήταν πάντα ευγενικοί στον απαραίτητο έλεγχο ενώ και ο κόσμος ανταποκρίνονταν άμεσα και πρόθυμα. Όλα κύλισαν ομαλά, φανερώνοντας ότι οι συμπολίτες ήταν και υπεύθυνοι και ασφαλείς. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που η περιοχή μας έμεινε χωρίς κρούσματα από τον κορωνοϊό. Όλοι συνέβαλαν σε αυτό και σίγουρα πιστώνεται κυρίως στους ανθρώπους.
Τι γίνεται όμως από εδώ και πέρα; Οι Αιγιώτες «ψήφισαν» παραλία. Για αναψυχή, άθληση και αξιοποίηση όλης αυτής της ζώνης.
Η μαζική τους προσέλευση εκεί υποδηλώνει ξεκάθαρα την προτίμησή τους. Τα 4-5 χιλιόμετρα, από το νέο λιμάνι μέχρι την Αλυκή, είναι ένα στολίδι που πρέπει να αναδειχθεί. Το Λιμενικό Ταμείο, η Δημοτική αρχή και οι σύλλογοι της περιοχής ξέρουν καλύτερα το πώς και κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Ένας δημόσιος διάλογος με τη συμμετοχή όλων των πολιτών θα βοηθούσε πολύ. Η Χαρτοποιία, η Παναγία Τρυπητή, οι παλιές σταφιδαποθήκες, ο παλιός σταθμός του ΟΣΕ και ο υδροβιότοπος της Αλυκήςείναι σημεία αναφοράς. Επίσης, οι σκάλες και τα μονοπάτια που οδηγούν από την πάνω πόλη στη θάλασσα, είναι αγαπημένες και παραδοσιακές διαδρομές. Η μονοδρόμηση του παραλιακού τμήματος που οδηγεί στην Αλυκή φαντάζει πλέον ως μονόδρομος. Έτσι θα αποφευχθεί ο κυκλοφοριακός φόρτος και η διαδρομή θα είναι εύκολα προσβάσιμη για όλες τις χρήσεις.
Αυτό το διάστημα αγαπήσαμε λίγο περισσότερο την παραλία και την πόλη μας.
Την ανακαλύψαμε κιόλας σε περιοχές που πάντα περνάγαμε βιαστικά. Το Αίγιο έχει ακόμα πολλά πράγματα να μας αποκαλύψει.
Όλοι μπορούμε να συμβάλουμε στην κοινή προσπάθεια. Αυτοδιοίκηση, φορείς και πολίτες μπήκαμε πλέον και βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο. Κι αυτό είναι το πιο παρήγορο.
