-Γράφει ο Παναγιώτης Βάγιας, Φιλόλογος- Δημοσιογράφος-
Έβλεπα αυτές τις ημέρες τις εικόνες από την Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς και δεν σας κρύβω ότι ζήλεψα. Κι αναρωτήθηκα ταυτόχρονα: γιατί να μην οργανώνουμε κι εμείς στο Αίγιο μια αντίστοιχη εκδήλωση αυτή την εποχή; Το ερώτημα έχει βάση αν αναλογιστούμε τη μεγάλη παράδοση που έχει η περιοχή μας με τα Ανθεστήρια αλλά και το γεγονός ότι ζούμε μέσα σε ένα πράσινο και όμορφο περιβάλλον το οποίο μπορούμε και πρέπει να αναδείξουμε.
Ζώντας σε μια περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, οφείλουμε να διεκδικήσουμε διεξόδους επικοινωνίας και προβολής. Πάντα σε λελογισμένα πλαίσια, χωρίς υπερβολές και υπέρογκα έξοδα. Έτσι μπορούμε, με πρωτεργάτη το Δήμο και τους τοπικούς φορείς, να οργανώσουμε μια Έκθεση λουλουδιών, όπου οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να τα προμηθεύονται σε πολύ προσιτές τιμές. Στην ευρύτερη περιοχή της Αιγιάλειας υπάρχουν αρκετά φυτώρια καθώς και μαγαζιά με άνθη και φυτά, που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν αυτή την προσπάθεια και να προσφέρουν τα προϊόντα τους στο ευρύ κοινό. Τοποθεσίες για να φιλοξενηθεί μια ολιγοήμερη τέτοια εκδήλωση υπάρχουν πολλές. Ανάμεσά τους τα Ψηλά Αλώνια, το λιμάνι ή και αλλού, χωρίς ιδιαίτερες εγκαταστάσεις. Το όλο πρόγραμμα μπορεί να πλαισιωθεί με παράλληλες πολιτιστικές αναφορές, μικρού κόστους, και να αποτελέσει πόλο έλξης ξένων επισκεπτών.
Η υπόθεση του πρασίνου στην περιοχή μας είναι μια πονεμένη ιστορία. Όταν πριν από μήνες είχα επισκεφθεί την υπηρεσία πρασίνου του Δήμου Αιγιαλείας δεν πίστευα όσα άκουγα. Οι αρμόδιοι υπάλληλοι που κατέχουν άριστα την επιστημονική γνώση και έχουν μεγάλη διάθεση για σχετικές δράσεις και παρεμβάσεις, ήταν απογοητευμένοι. Οι προσπάθειές τους να πρασινίσει η πόλη μας, να φυτευτούν λουλούδια και δέντρα και να αλλάξει η φυσιογνωμία του τοπίου προς το καλύτερο, έπεφταν συχνά στο κενό. Δυστυχώς, κάποιοι συμπολίτες φρόντιζαν να καταστρέψουν ότι εκείνοι φύτευαν, ή ακόμα και να το οικειοποιούνται κρυφά. Αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι να μένουν επιφυλακτικοί και να σκέφτονται μάλλον ότι, όπως και στο θέμα των σκουπιδιών και της ανακύκλωσης, χρειάζεται ένα πρόγραμμα ενημέρωσης και πληροφόρησης.
Ο σεβασμός στο αστικό πράσινο και στο περιβάλλον δεν είναι καθόλου αυτονόητος. Το περιστατικό που θα σας αναφέρω το αποδεικνύει. Πριν από πολλά χρόνια κάποιος συμπολίτης φρόντισε να αποξηράνει, να κόψει και τελικά να εξαφανίσει πολλά δέντρα στο δρόμο της γειτονιάς του. Φαίνεται ότι τον… ενοχλούσαν. Η καταγγελία που έγινε τότε στον αρμόδιο Αντιδήμαρχο και επώνυμα, δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Τότε εκείνος είπε διάφορα βαρύγδουπα για ποινές και υψηλά πρόστιμα για όποιον καταστρέφει το πράσινο. Κι ενώ είχε όλα τα στοιχεία στη διάθεσή του, φυσικά στο τέλος δεν έκανε απολύτως τίποτα! Αν έτσι λειτουργούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί τότε βασιλεύει η ασυδοσία.
Όμως το πράσινο και η προστασία και ανάδειξη του περιβάλλοντος δεν είναι θέμα προστίμων αλλά συνείδησης. Ο καθένας από εμάς μπορεί να ομορφύνει το χώρο του. Το μπαλκόνι, το πεζοδρόμιο, τη γειτονιά του. Είναι αδιανόητο να βλέπεις στο εμπορικό κέντρο της πόλης ξεραμένα παρτέρια επειδή κάποιοι δεν σκέφτονται και δεν τα ποτίζουν. Στον αντίποδα μεταφέρω τη δράση ενός Αιγιώτη που στη γειτονιά του φυτεύει λουλούδια και δέντρα εδώ και χρόνια, τα περιποιείται ενώ καθαρίζει και τα χόρτα στους κοινόχρηστους χώρους. Κατάφερε λοιπόν μέσα σε λίγα χρόνια να πρασινίσει ο δρόμος του και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Και αυτό γιατί σεβάστηκε το περιβάλλον και δεν περίμενε τους δημοτικούς υπαλλήλους να κάνουν εκείνο που μπορούσε ο ίδιος. Με μεράκι, αγάπη και υπομονή.
Πριν λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη, σ’ έναν κεντρικό δρόμο την οδό Αγγελάκη, ολοκληρώθηκε ένα έργο ανάπλασης που είναι εντυπωσιακό. Μεταφυτεύτηκαν εκεί και φωτίστηκαν μερικές υπεραιωνόβιες ελιές, αλλάζοντας εντελώς την παλιά εικόνα και αποτελώντας πλέον σημείο αναφοράς. Ιδέες λοιπόν υπάρχουν πολλές και συμβαίνουν όμορφα πράγματα ανά την Ελλάδα. Είναι στο χέρι μας να τα παρατηρήσουμε και να τα εφαρμόσουμε ή να τα εξελίξουμε και εμείς εδώ στην Αιγιάλεια. Ακόμα και η αντιγραφή μιας καλής ιδέας δίνει νέες προοπτικές στον τόπο και αλλάζει τα δεδομένα. Έτσι κι εμείς δεν θα ζηλεύουμε πια τους άλλους. Αλλά ίσως γίνουμε και πρότυπο γι αυτούς.
