background img
banner
banner

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΟΥΝΙΝΑΣ: Το μεγάλο ‘‘σταφιδοχώρι’’ της Αιγιάλειας

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΠΑΛΕΩΝΙΔΟΠΟΥΛΟΣ ‘’ΧΤΥΠΑ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ’’ ΓΙΑ ΟΔΟΠΟΙΙΑ, ΦΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΥΔΡΕΥΣΗ

Το λεγόμενο ¨κεφαλοχώρι¨ της περιοχής, η Κουνινά, τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει μορφή και έχει χάσει την αίγλη των περασμένων της χρόνων. Η αιτία; Οι εκάστοτε δημοτικές αρχές των έσχατων δεκαπέντε ετών, που σύμφωνα με τα λεγόμενα των κατοίκων, δεν έδωσαν την δέουσα προσοχή στα καίρια και μεγάλα προβλήματα του τόπου.

Εμφανής είναι η μείωση του πληθυσμού του χωριού καθώς οι νέοι φεύγουν είτε για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση, είτε παντρεύονται και διαμένουν αλλού, με αποτέλεσμα ο μέσος όρος ηλικίας να έχει μεγαλώσει, οι θάνατοι να είναι πολλαπλάσιοι από τις γεννήσεις και η Κουνινά να έχει απομείνει με 250 κατοίκους…

Η μαύρη σταφίδα σε αφθονία…

Στην Κουνινά δεν λειτουργεί πια το Δημοτικό Σχολείο και η μετακίνηση των μαθητών εδώ και πολλά χρόνια γίνεται με ταξί ή Ι.Χ αυτοκίνητα. Ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια οι νέοι της περιοχής αναζητούν την τύχη τους στο Αίγιο ή και σε άλλα μέρη, με αποτέλεσμα να μην τους κρατάει ο τόπος… Η περιοχή όμως, είναι πολύ πλούσια σε εκτάσεις με σταφίδες, ελιές και αμπελώνες, προϊόντα τα οποία είναι ικανά να ζήσουν και να συντηρούν τις οικογένειες που κατοικούν εκεί.

Κυρίως όμως, το βασικό προϊόν που παράγεται είναι η μαύρη σταφίδα. Αυτό που χρειάζεται είναι να δοθεί κάποια επιδότηση για αναμπέλωση και αυτό γίνεται προσπάθεια να επιτευχθεί από τους αρμόδιους αυτό το διάστημα. Η αναμπέλωση αυτή, είναι επιβλητικά απαραίτητη για τους κατοίκους και θα έδινε πνοή στις ανάγκες και την οικονομική εξέλιξη των οικογενειών του χωριού. Εξάλλου, είναι γνωστές και οι προσπάθειες της Π.Ε.Σ. προς αυτή την κατεύθυνση μέσω επαφών και σε επίπεδο υπουργείου και οι κάτοικοι αναμένουν εναγωνίως τα αποτελέσματα, δεδομένου ότι ο υπουργός το είδε θετικά, εισηγήθηκε ανάλογη πρόταση στην Ε.Ε , μα μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ενέργεια ή εξέλιξη.

Οικονομικό το πρόβλημα

Το κύριο οδικό δίκτυο ξεκινάει από την διασταύρωση Αιγίου – Κουνινάς και φτάνει μέχρι τα όρια της Ρακίτας. Μιλάμε για ένα τεράστιο οδικό δίκτυο πολλών χιλιομέτρων, που εκτός από τον κύριο δρόμο που έχει ασφαλτόστρωση, υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι μικροί δρόμοι που χαρακτηρίζονται αγροτικοί, αφού στο σύνολό τους είναι χωμάτινοι. Η «Π» καταγράφει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η συγκεκριμένη περιοχή και δια στόματος του Κοινοτάρχη Λεωνίδα Παπαλεωνιδόπουλου, επισημαίνει τα μεγάλα θέματα που εδώ και χρόνια λιμνάζουν και μεγαλώνουν: «Οι δημοτικές αρχές των τελευταίων ετών, ειδικά από τον ¨Καποδίστρια¨ και έπειτα, δεν ασχολούνται επαρκώς με τα χωριά και τα προβλήματά τους, γενικά.

Το ίδιο συνέβη και με το ¨σταφιδοχώρι¨ μας. Οι συνέπειες αυτού, είναι τραγικές… φυσικά. Όταν κάτι δεν το φροντίζεις και δεν το συντηρείς… αυτό μοιραία παρακμάζει. Στο σύνολό τους οι πρόεδροι των Κοινοτήτων της Αιγιάλειας, ζητούν έργα από την εκάστοτε δημοτική αρχή και κυρίως η Κουνινά, τρία συγκεκριμένα πράγματα: Οδοποιία, φωτισμό και ύδρευση. Αλλά πάντοτε… το πρόβλημα καταλήγει να είναι το οικονομικό, σε κλειστές πόρτες, κλειστά αυτιά ή σε χρόνιες και επίπονες αναμονές».

Υπάρχουν γεωτρήσεις ωστόσο παραμένουν ανεκμετάλλευτες

Ένα από τα πιο σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζει το χωριό, είναι το θέμα της ύδρευσης. Ειδικά τους θερινούς μήνες, το πρόβλημα αυτό διογκώνεται.
Πιο συγκεκριμένα, η ανομβρία μα και η εξάπλωση και επέκταση του δικτύου ύδρευσης αποτελούν σημαντικό πρόβλημα, καθώς επεκτείνεται από την θέση ¨Λόπεσι¨ και καταλήγει στο Κούμαρη, με αποτέλεσμα το νερό να μην μπορεί να φτάσει σε όλα τα σημεία. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι γίνεται και άρδευση από το πόσιμο νερό, μα και λόγω γεωτρήσεων που υπάρχουν που παραμένουν ανεκμετάλλευτες, διογκώνει τα προβλήματα και μεγαλώνει το κρίμα της τοπικής γης, σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου.

Δεν γίνονται πια ασφαλτοστρώσεις των δρόμων

Ο Λεωνίδας Παπαλεωνιδόπουλος, ο ¨αιώνιος¨ Κοινοτάρχης των τελευταίων πέντε τετραετιών, μιλώντας στo protionline.gr, τονίζει: «Σε ορισμένα σημεία του αγροτικού οδικού δικτύου περνούν σωληνώσεις ύδρευσης και άρδευσης και εμείς κάθε χρόνο τα καθαρίζουμε και ¨ξύνουμε¨ τους δρόμους. Το αποτέλεσμα είναι όμως ότι αυτοί οι δρόμοι γίνονται λαγκάδια, έτσι, ¨χαμηλώνει¨ το επίπεδο αυτών και κάποιοι σωλήνες βγαίνουν επάνω, στην επιφάνεια. Αυτή την στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή η διαδικασία των καθαρισμών των χωμάτινων δρόμων για φέτος, αλλά αυτό ποτέ δεν έφερε ποτέ την τελική λύση. Ζητάμε τσιμεντοστρώσεις πολλά χρόνια τώρα. Έχουμε κάνει τρομερά μεγάλη προσπάθεια να εισακουστούμε για αυτό από τους αρμόδιους. Θα έπρεπε αυτοί οι συγκεκριμένοι δρόμοι, κομμάτι – κομμάτι να ασφαλτοστρώνονται εδώ και χρόνια, έτσι ώστε να μην φτάσουμε στην σημερινή κατάσταση. Δεν γίνονται πια ασφαλτοστρώσεις», αναφέρει ο πρόεδρος.

«Όλοι κωλυσιεργούν: Υπάρχει τρομερή γραφειοκρατία»

Με έντονη την δυσαρέσκεια και στο ίδιο κλίμα, ο κ. Παπαλεωνιδόπουλος, επισημαίνει για τα προβλήματα του τόπου: «Δεν υπάρχει μια σοβαρή εργολαβία, ένας καίριος και συγκεκριμένος προϋπολογισμός δυστυχώς. Αν θα μπορούσαν να γίνονται τσιμεντοστρώσεις 2 χιλιόμετρα κάθε χρόνο στο αγροτικό οδικό δίκτυο μέσα στο χωριό, δεν θα υπήρχαν αυτά τα προβλήματα τώρα. Μιλάμε για ένα χωριό πολύ μεγάλο σε έκταση, που πιάνει πολλά χιλιόμετρα σαν περιοχή. Και όπως ο καθένας γνωρίζει, όσο πιο μεγάλη είναι μια περιοχή, τόσο πιο μεγάλα είναι και τα προβλήματα μα και οι ανάγκες. Με το να πέσει άσφαλτος για 100 μέτρα μία φορά στο ¨τόσο¨… δεν γίνεται τίποτα και δεν γιατρεύεται το πρόβλημα.

Η δημοτική αρχή αυτή την στιγμή είναι ενήμερη για την κατάσταση, αλλά συγκεκριμένη απάντηση δεν υπάρχει. Φανταστείτε πως υπάρχει μία εργολαβία από τα πυρόπληκτα, για ασφαλτοστρώσεις και ακόμα όμως αυτή δεν έχει υλοποιηθεί. Όλοι κωλυσιεργούν. Υπάρχει τρομερή γραφειοκρατία για αυτά τα θέματα και οι καθυστερήσεις είναι απίστευτα μεγάλες. Τα προβλήματα όμως μεγαλώνουν ταυτόχρονα… Αυτό που βλέπω και με λύπη το λέω είναι πως ¨βρίσκεται¨ πάντα μια δικαιολογία, είτε η γραφειοκρατία, είτε ο κορωνοϊός, είτε οτιδήποτε… και τα έργα τελικά δεν προχωρούν. Το χωριό χρειάζεται σωστό δίκτυο ύδρευσης και άρδευσης, ικανοποιητικό φωτισμό, τσιμεντοστρώσεις αγροτικών δρόμων.

Αυτά είναι τα προβλήματα που καίνε».

Το μεγάλο συναπάντημα του καλοκαιριού

Φέτος, σε αντίθεση με άλλα προηγούμενα χρόνια, δεν θα υπάρξει κάποια μουσική ή άλλη εκδήλωση στο χωριό. Αυτό είναι κυρίως λόγω του κορωνοϊού μα και των δύσκολων και ισχνών ¨οικονομικών δυσχερειών¨ του εκπολιτιστικού συλλόγου. Η τελευταία δράση στο χωριό, ήταν την πρώτη Κυριακή του Ιουλίου,  το λεγόμενο συναπάντημα στο ¨παλιό χωριό¨ που γίνεται και καθιερώθηκε κάθε χρόνο, από τους κατοίκους της περιοχής, όπου συζητήσανε μεταξύ τους για τα τρέχοντα προβλήματα και όλοι μαζί μετά… σαν μια οικογένεια πέρασαν λίγες όμορφες στιγμές στον ¨μεγάλο πλάτανο¨, ως ένα μεγάλο αντάμωμα, με φαγητό και ποτό.

Μπορεί οι κάτοικοι να μειώθηκαν, οι φωνές των παιδιών να μην ακούγονται πλέον στο προαύλιο του σχολείου και η μετάβαση στο κτήμα να είναι δύσκολη. Η Κουνινά ωστόσο εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά ορεινά χωριά που λαμβάνει μία ξεχωριστή δυναμική από την παραγωγή της σταφίδας και παραμένει μία υπολογίσιμη δύναμη. Αρκεί κάποιοι να το αντιληφθούν.


Κατηγορίες Άρθρου
ΤΟΠΙΚΑ

Σχετικα αρθρα


Τα σχόλια είναι κλειστά.

protionline.gr