ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΤΙΜΑΣ: ‘‘ΥΠΗΡΞΑ ΘΥΜΑ ΛΟΓΩ ΕΝΤΟΠΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ’’
Από τα μεγαλύτερα ταλέντα που πέρασαν από τα γκολποστ του Παναιγιάλειου ο Γιάννης Μπαλτιμάς, βρέθηκε πολλές φορές στον «ίσκιο» των μεγάλων ονομάτων, που είχαν έρθει στο Αίγιο να υπερασπιστούν την εστία του Παναιγιάλειου.
Υπομονετικός και πολλές φορές αδικημένος, έβαλε ασπίδα τον χαρακτήρα του, αρκέστηκε από την πίστη που είχε ο φίλαθλος κόσμος στο πρόσωπό του, έχασε σε χρήμα, κέρδισε σε ήθος.
«Κολλημένος» με το ποδόσφαιρο, δεν έπαψε να το υπηρετεί σαν προπονητής, ακόμα και πρόσφατα σαν διοικητικός, αν και οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις με τα αρτοποιεία «Ψύχας», έχουν περιορίσει στο ελάχιστο τον ελεύθερο χρόνο του.
Τα πρώτα του βήματα
«Γεννήθηκα το 1982 και μεγάλωσα στο Νέο Ερινεό όπου η πρώτη μου επαφή με το ποδόσφαιρο έγινε στο γήπεδο του Άρη Λόγγου καθώς μαζευόμασταν τα απογεύματα να παίξουμε στο ξερό γήπεδο με μια …ξεφούσκωτη μπάλα μπάσκετ. Το πρώτο μου δελτίο το έβγαλα στο ΤΑΔ 93 και ύστερα από μια πενταετία και αγωνιζόμενος στο αντρικό πρωτάθλημα, πήρα σε νεαρή ηλικία μεταγραφή στην Κ20 του Πατραϊκού και από εκεί υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο όπου παρέμεινα μία τετραετία.»
Με τον αδελφό του Σπύρο
Κύπελλο με τον Άρη Πάτρας
«Ενδιάμεσα πρόλαβα να αγωνιστώ στον Άρη Πατρών κερδίζοντας την άνοδο στην Δ΄ Εθνική και κατακτώντας το κύπελλο ερασιτεχνών Αχαΐας. Επόμενος σταθμός ήταν ο Παναιγιάλειος που είχε υποβιβαστεί στη Δ΄ Εθνική, αφού ζήτησα να φύγω από τον Αρη ύστερα από δική μου προτροπή. Από τό 2004 έως και το 2016 με ένα μικρό διάλειμμα ενός εξαμήνου στον Αχιλλέα Καμαρών παρέμεινα στην ομάδα τού Αιγίου.»
Από νεαρή ηλικία ήσουν ξεχωριστός. Πόσο ευχαριστημένος μπορεί να είσαι από την ποδοσφαιρική σου πορεία;
«Ξεκίνησα την θέση του τερματοφύλακα έχοντας κίνητρο τον ξάδερφο και συνώνυμό μου Γιάννη Μπαλτιμά, που αγωνιζόταν στον Άρη Λόγγου και πήρε μεταγραφή για την Παναχαϊκή στην Α’ εθνική. Σίγουρα θα ήθελα να κάνω κάποιες άλλες επιλογές αν γύριζα το χρόνο πίσω αλλά σε γενικές γραμμές δεν έχω παράπονο. Λεφτά δεν έβγαλα αλλά ηθικά νιώθω πλούσιος».
Ο Παναιγιάλειος είχε την τύχη να σε έχει τερματοφύλακα, με ταυτόχρονες όμως παρουσίες μεγάλων ονομάτων. Αισθάνεσαι ότι αδικήθηκες;
«Όταν υπάρχουν 2 και 3 καλοί τερματοφύλακες σε μια ομάδα βελτιώνουν το επίπεδο της ομάδας αλλά και το δικό τους, λόγω ανταγωνισμού και ο προπονητής έχει το …κεφάλι του ήσυχο. Βέβαια θεωρώ ότι υπήρξα θύμα λόγω εντοπιότητας στο να είμαι δεύτερη επιλογή για να δικαιολογηθούν οι μεταγραφές και να αγωνίζονται οι μεταγραφόμενοι ακόμα και στις άσχημες στιγμές τους.»
Ο Γιάννης Μπαλτιμάς με το ίνδαλμά του και ξάδελφο Γιάννη Μπαλτιμά, τον Κώστα Ραμπαβίλα και τον Φώτη Παρίση
Τερματοφύλακες που έπαιξαν στον Παναιγιάλειο και τους εκτιμάς ιδιαίτερα
«Στα 12 χρόνια συνεργασίας με την ομάδα γνώρισα πληθώρα τερματοφυλάκων από «κάθε καρυδιάς καρύδι» θα έλεγα. Για εμένα όχι λόγω φιλίας αλλά ικανότητας θα κατατάξω πρώτο με διαφορά τον Χρήστο Αθανασόπουλο, στη συνέχεια τους Πίτκα και Ανδρούτσο. Οι επιλογές έχουν να κάνουν σε συνάρτηση ικανότητας και χαρακτήρα και οι προαναφερόμενοι είναι από τα λίγα παιδιά που κρατάω επαφές, παρόλο που υπήρχε ανταγωνισμός.»
Ποιες ήταν οι δικές σου μεγάλες στιγμές με την «μελανόλευκη», αλλά και ποιες οι μεγάλες σου πίκρες;
«Με τον Παναιγιάλειο ήμουν τυχερός γιατί παρά την δύσκολη αρχή τα πρώτα 3 χρόνια τα υπόλοιπα είναι με επιτυχίες ανόδους και κύπελλα. Βρεθηκα από τα χωράφια τής Δ εθνικής στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό στο κύπελλο. Σίγουρα υπάρχουν και άσχημες στιγμές όπως ο υποβιβασμός από την Γ εθνική όταν μας εξόντωσαν οι διαιτητές επί Χελάκη εποχή και το παιχνίδι με την Επισκοπή όπου για ένα γκολ χάσαμε την ευκαιρία να διεκδικήσουμε την άνοδο στην Α εθνική μέσω μπαράζ. Γενικά όμως είμαι ευχαριστημένος από τής εμπειρίες που αποκόμισα με την ομάδα.»
Με τον φίλο του τερματοφύλακα Χρήστο Αθανασόπουλο, τον Χρήστο Ρέλλα και τον Χρήστο Παρασκευόπουλο
Αποχώρησες από την ομάδα όταν θεώρησες ότι δεν είχες τίποτα άλλο να δώσεις, ή κάτι σε ανάγκασε;
«Την απόφαση μου να αποχωρήσω την είχα πάρει ένα χρόνο νωρίτερα και ήταν συνειδητή. Ειχε να κάνει με την σωματική υγεία αλλά την ψυχολογική κούραση. Θα μπορούσα να καθίσω και να παίρνω το συμβόλαιο μου αλλά αυτό δεν είναι πρώτον του χαρακτήρα μου και δεύτερον θα ήταν άδικο για τα νέα παιδιά ,να κρατάω μία θέση στο ρόστερ, στερώντας τους την ευκαιρία να συμμετέχουν. Είμαι άνθρωπος που βλέπω τα πράγματα όπως είναι και το τέλος μου το είχα προβλέψει.”
Η συμμετοχή σου στο περυσινό ΔΣ του Παναιγιάλειου, τι εντυπώσεις σου άφησε; Θέλεις να συνεχίσεις και με ποιες προοπτικές;
«Από την ομάδα δεν μπορούσα να ξεκόψω αφού για 12 χρόνια αποτέλεσε το δεύτερο σπίτι μου. Μόλις σταμάτησα σαν παίκτης ασχολήθηκα σαν προπονητής στην θυγατρική ομάδα του ιστορικού Εθνικού Αιγίου, μετέπειτα σαν προπονητής τερματοφυλάκων στην Κ20 και στους μεγάλους του Παναιγιάλειου. Λόγω όμως φόρτου εργασίας δεν είχα χρόνο να εξακολουθήσω. Μου έγινε μια πρόταση από τον Μάριο τον Βαλαβάνη να συμμετέχω σε μια διοίκηση πρωτοδικείου ώστε να παραμείνει ενεργή και ζωντανή η ομάδα. Το είδα με θετικό μάτι γιατί θα μπορούσα να βοηθήσω τον Παναιγιάλειο χωρίς να επιβαρύνω την δουλειά μου. Η εμπειρία από την συμμετοχή μου είναι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο ακούγονται. Βασικό στοιχείο είναι η οικονομική ενίσχυση της ομάδας και μετά όλα τα υπόλοιπα. Ο Παναιγιάλειος είναι ένα σωματείο το οποίο μέσα από την ιστορία του υποχρεώνεται να βάζει στόχους, να θέτει ψηλά τον πήχη, να χρειάζεται συνεχώς χρήμα για να λειτουργήσει και να υλοποιήσει τα όνειρα των φιλάθλων του.
Ειναι μία καταδικασμένη ομάδα που η μοίρα την καλεί είτε να πρωταγωνιστεί για να κερδίσει κατηγορία, είτε για να σωθεί. Θα την αποκαλούσα …Ferrari των χαμηλών κατηγοριών. Η νέα χρονιά …ξημερώνει μια άγνωστη κατηγορία για αυτήν την διοίκηση. Προσωπικά εγώ θα ήθελα παραμείνω στο ΔΣ, περισσότερο όμως συμβουλευτικά αφού δεν έχω την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου.»
Με τον Αιγιώτη τερματοφύλακα Φάνη Ψυχράμη
Εχεις εντοπίσει κάποια κακώς κείμενα στον Αιγιώτικο Σύλλογο; Έχεις να προτείνεις κάποιες αλλαγές και που;
«Αυτό που τόσα χρόνια με προβλημάτιζε, ήταν οι ανύπαρκτες υποδομές του συλλόγου τόσο στο θέμα των ακαδημιών όσο και του γηπέδου. Μια ομάδα πρέπει να τα έχει αυτά για να λέει ότι διαθέτει γερά θεμέλια. Αν κάθε χρόνο πού η ομάδα βρισκότανε στο επαγγελματικό πρωτάθλημα αφιέρωνε ένα συμβόλαιο ποδοσφαιριστή για να φτιάξει ένα από τα δύο, θα είχε δημιουργήσει κάποιο περιουσιακό στοιχείο στο όνομά της. Επίσης θα μπορούσε σαν ερασιτέχνης Παναιγιάλειος, να φτιάξει και άλλα τμήματα όπως μπάσκετ στίβο και χάντμπολ και να γιγαντώνεται σαν όνομα. Το Αίγιο δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο και έπρεπε τόσα χρόνια να δοθεί βάση και σε άλλα αθλήματα προς όφελος της ομάδας αλλά και τού τόπου.»
