background img
banner
banner

Ποιήματα του Αιγιώτη Γιώργου Κατσανάκη

ΣΤΗΝ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ» – ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ!

smart

Ως «βραβείο» αναγνώρισης της λογοτεχνικής αξίας των συγγραμμάτων του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί για τον ποιητή Γιώργο Κατσανάκη, η ένταξη ποιημάτων του στην ανανεωμένη έκδοση της μεγάλης εγκυκλοπαίδειας της νεοελληνικής λογοτεχνίας «Χάρη Πάτση». Συγκεκριμένα, συμπεριλαμβάνονται εννέα ποιήματα του Αιγιώτη ποιητή καθώς και το βιογραφικό του.
Ο ίδιος ο ποιητής μιλώντας στo protionline.gr αρκέστηκε να πει: ΄΄Μου έγινε μεγάλη τιμή να συμπεριληφθούν κάποια ποιήματα μου στην ανανεωμένη έκδοση της λογοτεχνικής εγκυκλοπαίδειας ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ΄΄.
Ο παιδαγωγός, συγγραφέας, εκδότης Χάρης Σ. Πάτσης (1913 – 2010) γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1913. Υπήρξε μια κορυφαία μορφή ανάμεσα στον πνευματικό, λογοτεχνικό και εκδοτικό κόσμο της σύγχρονης Ελλάδας και τα βιβλία του κοσμούν τις καλύτερες βιβλιοθήκες.

Πέθανε στις 27 Οκτωβρίου του 2010, σε ηλικία 97 ετών ωστόσο το έργο του παρέμεινε για να αναδεικνύει και μετά το θάνατό του τα καλύτερα λογοτεχνικά κείμενα και ποιήματα της σύγχρονης Ελλάδας!

Ακολουθούν τα ποιήματα του Γιώργου Κατσανάκη που συμπεριελήφθησαν στην ανανεωμένη έκδοση της εγκυκλοπαίδειας.

ΤΑΞΙΔΙ ΛΕΥΤΕΡΟ

Μοίρα του ανθρώπου το άπειρο ταξίδι δεν τελειώνει
όσο να αγγίξει τον θεό που μέσα του ζυγώνει
αρρώστια είναι της φυλής γράμματα να σκαλίζει
να σπέρνει σπόρους αριθμούς ιδέες να θερίζει
θέλει να οργώσει ερωτικά της γης το απανωμέρι
να ζήσει ότι φαντάστηκε να δει ότι δεν ξέρει
ποτάμια λέξεις να αφεθούν τους κάμπους να μπολιάσουν
με την αλμύρα των νησιών εικόνες να θαυμάσουν
χρέος του νιώθει αποστολή
το μπόι του να ορθώσει
στης γνώσης τον ωκεανό σαν πειρατής να νιώσει
πολεμιστής στων ιδεών τα αλώνια να νικήσει
και να πεθάνει αθάνατος την δόξα να υμνήσει

Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ

Τόπος σκληρός μα θαυμαστός
της γης άνυδρο χτήμα
Πέτρα στην πέτρα χτίστηκε
βράχος πάνω στο κύμα
Μικρό το βιος που δύσκολα
την σάρκα του να θρέψει
να μην μπορεί να τ’ αρνηθεί ούτε να το θεριέψει
και η σπορά αδύναμη ιδρώτας την στεριώνει
σκάσαν τα χείλη μάτωσαν ξεράθηκαν στην σκόνη
κάτω απ’ του ήλιου το χρυσό τ’ αγκάθινο στεφάνι
καψαλισμένες οι ζωές στου κόσμου το λιμάνι
όσο να δύσει η φωτιά σε θάλασσα να σβήσει
Στην αγκαλιά του ορίζοντα η νύχτα να δροσίσει
Εκεί διαλέξαν οι ψυχές τ’ ανθρώπων να παλέψουν
Με των θεών τα βάσανα την μοίρα τους να αντέξουν
Ριχτήκανε στα κύματα στ’ άνθος να το τρυγήσουν
Με την φουρτούνα συντροφιά τον κόσμο να γνωρίσουν
Παλέψανε με τα θεριά τα τέρατα της μοίρας
Ρίζωσε μες την φλέβα τους το χρώμα της αλμύρας
Αλλά και αυτοί που μείνανε με τα βουνά τα βάλαν
Στύψαν της πέτρας την καρδιά
αγάλματα την κάναν
Με τέχνες και με γράμματα με θέατρα που χτίσαν
Νόημα στην ανθρώπινη υπόσταση γεννήσαν
Αυτός ο τόπος ο σκληρός και θαυμαστός συνάμα
Που στεφανώνει μαχητή και ποιητή αντάμα
Μοίρα του ανθρώπου άλλαξε
σηκώθηκε απ’ το χώμα
Όσο θα ζει να μην λυγά να συνεχίζει ακόμα

ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΕΙΣ ΙΘΑΚΗΝ

Στην προκυμαία με τα ξάρτια αταξίδευτα
και τα πανιά κατεβασμένα απ’ τον χρόνο
μοιάζουν με χίμαιρες τα θέλω που δεν γέννησαν
τις αναμνήσεις που θα αλλάζανε τον κόσμο
πώς να γυρίσεις στην Ιθάκη που δεν έφυγες
με τα φτερά να μην ανοίγουνε στον ήλιο
στη καταδίκη του ανήμπορου να σέρνεσαι
πίσω στην νιότη που δεν σ’ ένιωσε για φίλο
μόνο δυο χρόνια σου χαρίσαν από λύπηση
τάχα παράταση τον πόνο να απαλύνει
μα δεν λογάριασαν τα μόρια της σύγκρουσης
από το σύμπαν που ενέργεια σου δίνει
αυτή η σταγόνα της ζωής που σου απέμεινε
χρυσή βροχή στην επιστήμη έχει ριζώσει
με τους πλανήτες που απλώνουνε στα πέρατα
σε μαύρες τρύπες την αρχή να ανταμώσει
κάθε που γίνεται επάνοδος στο τίποτα
μοιάζει το χώμα που σκεπάζει με Ιθάκη
οι αναμνήσεις των ματιών αν ξεχειλίζουνε
και της ψυχής απ’ του σαρκίου τη φενάκη

ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Βράχοι απότομοι γυμνοί στην θάλασσα ημερώνουν σε μια αμμουδιούλα τόση δα στην ρίζα της αλμύρας ίσα χωράς να κοιμηθείς
λίγο να ξαποστάσεις
σε αγκαλιά να ανδρωθείς να ζεις για να θυμάσαι
πριν σε ταξίδι να αφεθείς σε άγνωστο σκοτάδι
στης σκέψης τον ωκεανό στου λόγου τα πελάγη
θες το μεδούλι από της γης τα έγκατα να νιώσεις
κι απ’ του ανέμου τα φτερά πιο πάνω να πετάξεις
ξέρεις πως είσαι δυνατός τα γράμματα σε θρέφουν θέλεις να ζεις αθάνατος στη δόξα δεν πεθαίνεις κάθε που έφευγες μακριά τα βήματα μακραίναν όλο και ρίζωνε βαθιά το πείσμα σου στον βράχο πως θα γυρίσεις νικητής λιμάνια φορτωμένος μ’ αρώματα και θύμισες να έχεις να ζωγραφίζεις έτσι όπως γνάντευε η καρδιά μόνη στις αναμνήσεις τον κόσμο από την αρχή σε πίνακα να χτίσεις μα τώρα πια ξεθώριασε της νιότης η παλέτα θαμπώσανε και σκάφτηκαν αραίωσαν στον χρόνο είναι κι ο φόβος πως θα δεις κι αυτούς που σε προσμέναν θα μοιάζεις τώρα πια μ’ αυτούς * ή πάλι με κανέναν

ΘΑΛΑΣΣΟΒΑΤΗΣ

Πάνω στο κύμα στον αφρό νωχελικά πλανιέσαι
Με του ανέμου τα φιλιά ταξιδευτής γεννιέσαι
Σε μια ατέλειωτη κλωστή σ’ ακτογραμμή δεμένα
Λιμάνια πολυσύχναστα κι απάνεμα κρυμμένα
Εκεί το μέσα σου ζητά αλμύρα να ποτίσει
Πάνω στα χείλη τα στεγνά στου ήλιου το μεθύσι
Στ’ αρώματα της μιας βραδιάς
στις θύμισες της μέρας
Όπου κι αν πας ξαναγυρνάς λευκό πανί και αγέρας
Μα από το φεύγα του μυαλού
το όνειρο να ανταμώσει
Ένα σημάδι στην καρδιά για πάντα έχει ριζώσει
Στης πρώτης άνοιξης πνοή στο κάλεσμα της μοίρας
Να ζεις αδάμαστο πουλί λουλούδι της αλμύρας
Έτσι στην τάση του νερού γυρνάς θαλασσοβάτης
Μέσα στου χρόνου τον σταθμό για πάντα επιβάτης
Μ’ αν νιώσεις πως αντάμωσες του ονείρου το μουράγιο
Μην γελαστείς και νικηθείς της αμμουδιάς ναυάγιο
Κι αν δεις για λίγο θαυμασμό στα βλέμματα της μέρας
Στα ξάρτια δεν θα ξαναδείς κυματισμό παντιέρας.

ΛΙΓΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ

Λίγες σταγόνες ουρανό Τα μάτια μου διψάνε
Μες του καημού το πέλαγο Ένα πανί ζητάνε
Λευκό κατάρτι χαραυγή Τα χρώματα προσμένουν
Μέσα σε θάλασσα μαβιά Να ξαναρθείς γυρεύουν
Σ’ ένα απόμερο νησί Στην άκρη της πατρίδας
Φυσάει σύννεφο βαρύ Προμήνυμα ελπίδας
Μουντές οι σκέψεις μοναχές α χώματα σκαλίζουν
Σαν καταιγίδες ξαφνικές Μια ρίζα σου ποτίζουν
Η μια ματιά που άφησες Ξοπίσω στο αντίο
Φύτρωσε κι έγινε πουλί Να κελαηδά για δύο
Και τώρα να μια συλλαβή Πλέκει τον ερχομό σου
Σ’ ένα του ορίζοντα σκαλί
Να στέκω στο πλευρό σου

ΣΤΙΓΜΕΣ ΟΝΕΙΡΟΥ

Το φως που δεν ξεπρόβαλε σου χάρισε τον χρόνο
Εκείνα τα λίγα δεύτερα που μένουνε για πάντα
Να βλέπεις μέσα απ’ τις σκιές
Στα ονείρατα να αγγίζεις
Με τις αισθήσεις τολμηρές
Τα χείλη να στεγνώνουν
Κι η μελωδία μακρινή Να θέλεις να πηγαίνεις
Ξυπόλητη και άντυτη στου ποταμού την όχθη
Ακούς τον χτύπο της καρδιάς το αίμα σου πώς καίει μέχρι να φτάσεις στην στιγμή
Που θα αφεθείς στην μοίρα
στου ένστικτου επιλογή στου άγνωστου το βλέμμα έχεις το φόβο της χαράς της προσμονής λαχτάρα θέλεις να τρέξεις δεν μπορείς θέλεις και να γελάσεις να το χαρείς το αγκάλιασμα υγρό μες το σκοτάδι

ΕΚΘΑΜΒΟΣ

Ήχος σιωπής απόλυτος ατάραχη η φύση
Πάγωσε στον ορίζοντα του φεγγαριού τ’ ασήμι
Η θάλασσα και τα βουνά κρατάνε την ανάσα
Σαν να είναι όλα ψεύτικα φόντου φωτογραφία
Και εσύ στην μέση όμορφη φιγούρα στο σκοτάδι
Αργά το βήμα ακουμπάς άτολμη στις κινήσεις
Λες και φοβάσαι του ουρανού μην τρανταχτούν τα αστέρια
Θαμπά κοσμήματα μικρά νιώθεις
πως θα τα φτάσεις
Δεν με έχεις δει που κολυμπάς
θαρρείς πως είσαι μόνη
Σε αμμουδιά πανσέληνη ερημική του Αυγούστου
Αφήνεσαι στην αγκαλιά της θάλασσας μετάξι
Βυθίζεσαι νωχελικά και πάλι ξεπροβάλεις
Έκθαμβος και ακίνητος δεν παίρνω ούτε ανάσα
Παρακαλώ την αύρα μου να ‘ρθει σαν αεράκι
Να σε ζεστάνει τρυφερά να βγω να σ’ ανταμώσω

ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Κλείσε τα μάτια στον αέρα και φτερούγισε
Πάνω στης νιότης σου την τρέλα να πετάξεις
Άσε τα χέρια να αγκαλιάσουν τον ορίζοντα
Τόσο ψηλά που θα μπορούσες να αλλάξεις
Μέσα στο όνειρο σου φαίνονται όλα διάφανα
Που ξεχωρίζει η καρδιά σου να δαμάσει
Ένα ρυθμό που πολεμά μέσα στις φλέβες σου
Να βρει τις νότες στο τραγούδι να γιορτάσει
Έλα στο κύμα του κορμιού να ξενυχτίσουμε
Με του ιδρώτα την αλμύρα να γευτούμε
Χαρά της νιότης καθαρή από εξάρτηση
Μ’ ένα ποτό και την αγάπη να την βρούμε
Τρέχει το κύμα του ρυθμού πάνω σε άλογο
Με καλπασμό μέσα στην νύχτα να ανταμώσει
Κάτω απ’ αστέρια και φεγγάρια ολοφώτεινα
Την ομορφιά της ιπποσύνης σου να νιώσει
Πάρε τον χρόνο από τα μάτια και ταξίδεψε
Κάθε στιγμή κάθε λεπτό και κάθε ώρα
Η πιο ευαίσθητη ψυχή να βρει τον δρόμο της
Και να αφεθεί μες στην παρόρμηση του τώρα


Κατηγορίες Άρθρου
ΠΡΟΣΩΠΑ

Σχετικα αρθρα


Τα σχόλια είναι κλειστά.

protionline.gr