(ΣΑΝ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ)
-ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Δικηγόρου – πρ. νομαρχ. συμβούλου Αχαΐας-
Σήμερα πρωί-πρωί συνάντησα μία κυρία, απόγονο Μικρασιατών προσφύγων: «Κύριε Γιάννη, διαβάζω όλα, ό,τι γράφετε…». Την ευχαρίστησα και συνέχισα τον δρόμο μου, αλλά μου φώναξε: «Θέλω να γράψετε κι εσείς κάτι για την Σμύρνη!»…
Ετοιμαζόμουν να γράψω για την «Αρχαία Ελίκη» μετά τις πρόσφατες ανακαλύψεις.
Αλλά περπατώντας σκέφθηκα ότι σήμερα …έχουμε 31η Αυγούστου, την «βασική» ημερομηνία του 1922 της σφαγής και της καταστροφής, γι’ αυτό και η προτροπή της κυρίας.
Ε λοιπόν, θα της κάνω το «χατίρι». Δεν έχω σκεφθεί καν τι θα γράψω, αλλά ας …δοκιμάσω λίγες αράδες…
Όταν ήμασταν στο δημοτικό (τέλη του ’60 – αρχές ’70) λίγα, ελάχιστα μαθαίναμε για την «Μικρασιατική καταστροφή». Περισσότερο, ακούσματα μόνον είχαμε από τους γονείς μας για τους πρόσφυγες που ήρθαν, παρά πληροφορίες από το σχολείο.
Προσωπικά έχω έντονη την εικόνα μιας γιαγιάς που καθόταν στα σκαλοπάτια του σπιτιού της στην παραλία του Αιγίου και κοίταζε ασταμάτητα την θάλασσα, όπως και στη Σμύρνη της που ήταν μικρή κοπέλλα, και τώρα (τότε) γριούλα πάντα μαυροφερεμένη ήταν με το χαρακτηριστικό τσεμπέρι στο κεφάλι της. Δεν την είχα ποτέ δει ασκεπή έως ότου πεθάνει! Θυμάμαι την χαρακτηριστική μικραστιατική ελληνική προφορά της και την θλίψη των ματιών της, όταν μου έλεγε «καλημέρα», καλησπέρα….», με το βλέμμα στραμμένο πάντα –τονίζω και πάλι- στην θάλασσα.
Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια και οι πρόσφυγες έγιναν πια αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνιών, της Πάτρας, του Αιγίου, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδας όλης σχεδόν. Και να σκεφθείς ότι κάποιοι Ελλαδίτες, τους αποκαλούσαν όταν πρωτοήρθαν –τι ΝΤΡΟΠΗ, Θεέ μου- «Τουρκόσπορους», αυτούς τους πιο πολιτισμένους Έλληνες απανταχού!!!
Ίσως θα έπρεπε η Ελληνική Πολιτεία τέτοια μέρα να έκανε κάποιο μνημόσυνο, επίσημα δηλαδή οργανωμένο, για να θυμούνται οι παλιότεροι (δεν εννοώ επιζώντες, αφού σε δύο χρόνια, συμπληρώνονται 100 χρόνια από το 1922) και να μαθαίνουν οι νέοι.
Ειδικά σήμερα, που ο Ερντογάν μας φοβερίζει κάθε …τρεις και λίγο ότι «θα μας ρίξει και πάλι στη θάλασσα…». Τρομάρα του, δεν έχει ακούσει τίποτα για την εκεί υπεροπλία και την «ναυτοσύνη» των Ελλήνων ή διαβάζει, ως συνήθως, την Ιστορία μονόπλευρα;
Η «Γαλάζια του Πατρίδα» είναι η γαλάζια πατρίδα των Ελλήνων, η αιματοβαμμένη θάλασσα της Σμύρνης, της Μικρασίας ολόκληρης και (η μπλε) του Αιγαίου από την αρχαία εποχή έως σήμερα. Από τα Δαρδανέλλια έως το Καστελλόριζο και την Κύπρο. Ο Ερντογάν είναι ο σφετεριστής της…
Και που η Ελλάδα ν’ ασκήσει και το δικαίωμά της για τα 12 μίλια, … θα φθάσουμε σχεδόν έως τη Σμύρνη…
