-ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ-
Φρίκη και αποτροπιασμός: Η φωτογραφία του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ με την ταμπέλα που του κρέμασαν τα «καλόπαιδα» στον λαιμό, με το σύνθημα «Αληλλεγγύη στις καταλήψεις» (!) συγκλόνισε όλους τους σκεπτόμενους Έλληνες.
Επιτέλους, πρέπει να λήξει σύντομα –αλλά όχι βιαστικά- όλη αυτή η …ιστορία. Κρατάει χρόνια αυτή η δυσώδης …κολόνια! Έκπληκτος διάβασα σε άρθρο καθηγητή, ότι συνάδελφός του προ ετών – και λέω έκπληκτος γιατί δεν το θυμόμουν, πράγμα παράδοξο για μένα που παρακολουθώ επισταμένως την ειδησεογραφία- χτυπήθηκε με λοστό (!), βρέθηκε στην εντατική, και εν συνεχεία παραιτήθηκε …αηδιασμένος.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα φασιστοειδή, αγνώστου (;) προελεύσεως με τους φοιτητές; Κι αν είναι (όλοι) φοιτητές, το φαινόμενο αυτό είναι, φυσικά, τραγικότερο κατά πολύ.
Ακαδημαϊκή ελευθερία, άσυλο και ελεύθερη διακίνηση των ιδεών είναι έννοιες που στην διαδρομή των χρόνων κακοποιήθηκαν βαρύτατα! Από φοιτητές, δυστυχώς και έξω-φοιτητές!
Το άσυλο όταν θεσπίσθηκε είχε νόημα, τώρα –κατά την έκφραση έγκυρου αρθρογράφου- είναι ένα «άταφο πτώμα». Σε προχωρημένη αποσύνθεση και δυσοσμία, θα πρόσθετα. Άσυλο ανιάτως παρανόμων!
Η, δε, ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, έχει μετατραπεί σε ελεύθερη διακίνηση κακοποιών (χωρίς εισαγωγικά). Αυτή είχε το νόημα, ότι οι καθηγητές είναι εντελώς ελεύθεροι να εκφράζουν και να μεταδίδουν-διαδίδουν τις απόψεις τους σε φοιτητές, ακόμα και σε μη φοιτητές. Θυμάμαι τώρα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο συνταξιούχος πατέρας μου καθηγητής Μ.Ε., με συνόδευσε στην οδό Σόλωνος και Σίνα την πρώτη μέρα που πήγα στο Πανεπιστήμιο. Και μάλιστα στην αίθουσα Σαριπόλων-οι Σαρίπολοι ήσαν καθηγητές της Νομικής. Προφανώς θα ήθελε να θυμηθεί τα παλιά, διότι όταν τελείωσε η παράδοση τον είδα έκπληκτος να κάθεται στα τελευταία έδρανα της, ούτως ή άλλως, μισογεμάτης αίθουσας, όχι αμφιθεατρικής. Τον ρώτησα γιατί, και μου απάντησε ότι επιτρέπεται η παρακολούθηση, στο παραπάνω πλαίσιο, και ότι άλλωστε ο διδάσκων ήταν ο Αιγιώτης (συμπατριώτης μας) καθηγητής του Ρωμαϊκού Δικαίου Π. Γκόφας. Και έτσι υπήρξα για λίγη ώρα «συμφοιτητής» με τον πατέρα μου που τον είχα καθηγητή στην Γ΄ Λυκείου (ως Λυκειάρχης μόνον εκεί παρέδιδε), και «αποφοιτήσαμε» μάλιστα μαζί από Λύκειο, αφού συνταξιοδοτήθηκε όταν κι εγώ τελείωνα.
Ενώ …τώρα οι «εξωσχολικοί» των Πανεπιστημίων …βουτημένοι σε παντοειδείς παρανομίες αλωνίζουν, εδώ και πάρα πολλά χρόνια για την ακρίβεια, κυριολεκτικά ανενόχλητοι!
Ορθώς ο πρωθυπουργός εξήγγειλε μέτρα αντιμετωπίσεως του φαινομένου, για να ακριβολογήσω των αισχρών αυτών φαινομένων. Και με την κατάλληλη μελέτη του θέματος, το ειδικό «αστυνομικό» Σώμα, είναι -μας αρέσει, δεν μας αρέσει- απαραίτητο. Για να εξωπετάγονται εν τέλει από το Πανεπιστήμιά μας τα άτομα που κακοποιούν καθηγητές και Πρυτάνεις και στων οποίων τον εγκέφαλο δεν πρυτανεύει η λογική!
Τον όλον θέμα έφθασε οριστικά και αμετάκλητα στο «μη περαιτέρω»!
Υ.Γ. Παράδοξον και το «αίτημα» της συγκεκριμένης πράξης: η ταμπέλα με το «Αλληλεγγύη στους φοιτητές», είχε νόημα; Αλληλεγγύη να επιδείξει ο πρύτανης «κόντρα» στον εαυτό του και στην Σύγκλητο γενικότερα;
