ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟ PROTIONLINE.GR ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι.Μ. ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ ΑΙΓΕΙΡΑΣ ΠΑΥΛΟΥ ΖΑΦΕΙΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΥ «ΝΙΚΗΣΕ» ΤΟΝ ΙΟ
Ήταν ίσως από τα πιο σοβαρά περιστατικά κορωνοϊού που καταγράφηκε στην περιοχή, αφού λίγο έλλειψε να φτάσει στο στάδιο της διασωλήνωσης. Πέρασε δέκα μαρτυρικά εικοσιτετράωρα στην εντατική μονάδα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου, ένιωσε να τον «ακουμπά» ο θάνατος, λύγισε, όμως πήρε δύναμη από Θεό κι ανθρώπους και τα κατάφερε. Ο Αρχιμανδρίτης Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Αποστόλων Περιθωρίου Αιγείρας Παύλος Ζαφειρακόπουλος νίκησε τον δυνατό εχθρό που ακούει στο όνομα «κορωνοϊός».
Έχουν περάσει δύο μήνες από την ημέρα που νόσησε. Ο ίδιος δέχθηκε να μοιραστεί τη δύσκολη αυτή εμπειρία του με τo protionline.gr και τους αναγνώστες του, προκειμένου να μεταφέρει στους ανθρώπους ένα απλό μήνυμα. Πως μπορεί κάποιος να κολλήσει τον ιό οπουδήποτε και γι’ αυτό όλοι οφείλουν να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί και να τηρούν τις οδηγίες των επιστημόνων κατά γράμμα. Στη δε περίπτωση που νοσήσουν θα πρέπει να οπλιστούν με υπομονή και να πιστέψουν πως με πίστη στον Θεό θα θεραπευτούν.
Στα 47 του χρόνια, ο πατήρ Παύλος όχι μόνο δεν είχε υποκείμενα νοσήματα, αλλά ήταν απολύτως υγιής. Ο κορωνοϊός ήταν η πιο άσχημη εμπειρία της ζωής του που λίγο έλλειψε να του στοιχίσει την ίδια τη ζωή.
Τα πρώτα συμπτώματα
΄΄Πριν από περίπου δύο μήνες΄΄, όπως ο ίδιος εξομολογείται στο protionline.gr, ΄΄βρισκόμενος στη Μονή ένιωσα μία αδιαθεσία και μου ανέβηκε πυρετός 38,5. Τη δεύτερη μέρα είχα απώλεια όσφρησης και γεύσης καθώς και μία ιδιαίτερη κόπωση που με ανησύχησε. Δεν είχα δύναμη ούτε να μεταβώ από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Αμέσως πήγα στο Νοσοκομείο Αιγίου όπου έκανα το τεστ για κορωνοϊό. Νοσηλεύτηκα για τρεις – τέσσερις ημέρες μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα του τεστ που ήταν θετικά στον ιό. Αμέσως μεταφέρθηκα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, ως νοσοκομείο αναφοράς, παρουσιάζοντας ήδη έντονο πρόβλημα δύσπνοιας. Τη δέκατη ημέρα της ασθένειας τα επίπεδα του οξυγόνου στο αίμα μου είχαν πέσει ανησυχητικά. Έτσι με έβαλαν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στο σκάφανδρο. Πρόκειται για ένα πλαστικό πλαίσιο που περικλείει το κεφάλι και τον λαιμό, τα ακινητοποιεί, ενώ τροφοδοτεί οξυγόνο στον οργανισμό. Ο ασθενής παραμένει ακινητοποιημένος και απλώς αναπνέει. Το σκάφανδρο έχει μία τρύπα 6- 7 εκατοστών την οποία ανοίγουν οι νοσηλευτές όταν χρειάζεται, π.χ. για να καθαρίσουν τα μάτια του ασθενούς. Επίσης ο ασθενής κρατείται με λουριά κάτω από τα χέρια για να μην κινείται. Σε αυτή την κατάσταση έμεινα ακίνητος για δέκα ημέρες…΄΄.
Οι δέκα δυσκολότερες ημέρες της ζωής του
Πώς ήταν όμως αυτές οι δέκα ημέρες της ακινητοποίησης, της ανασφάλειας, αλλά και ταυτόχρονα τη μη επαφής με άλλους ανθρώπους; Ο πατήρ Παύλος απαντά: ΄΄Αναμφισβήτητα ήμουν πολύ βεβαρημένος ψυχολογικά. Ήταν μια τραυματική εμπειρία. Οι δέκα χειρότερες ημέρες της ζωής μου τις οποίες ο Θεός μου έδωσε δύναμη να αντέξω. Έχοντας και μία κάποια κλειστοφοβία ήταν εξαιρετικά δύσκολο να το συνηθίσω. Έπρεπε να παραμείνω ήρεμος κάτι που επετεύχθη μόνο με πολλή προσευχή. Έφτασα σε σημείο που παρακάλεσα τον Κύριο να με πάρει. Ιατροί και νοσηλευτές έμπαιναν μέσα στον θάλαμο κάθε τρεις με τέσσερις ώρες φορώντας την προστατευτική στολή που μοιάζει με αυτή την αστροναυτών΄΄.
Αποζητώντας ανθρώπινη παρουσία…
Και συνεχίζει: ΄΄Όταν κάποιος βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση αποζητά την ανθρώπινη επαφή όσο τίποτα άλλο. Επιθυμεί να νιώθει ζωντανός. Μπορεί να πάρει κουράγιο από οτιδήποτε. Ακόμη και από ένα φιλικό άγγιγμα. Δόξα τον Θεό, όταν βρισκόμουν εκεί δεν ήταν πολλοί οι ασθενείς σε αυτή την κατάσταση. Ήμουν εγώ κι ένας ακόμη. Κι έτσι είχαμε όλη την προσοχή του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στον υπέρτατο βαθμό. Νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, καθώς μου συμπαραστάθηκαν πάρα πολύ. Έφτασα σε σημείο να μην γνωρίζω αν είναι ημέρα ή νύχτα. Είχα πλήρη επαφή με το περιβάλλον αλλά ήμουν σαν… ζωντανός νεκρός. Μπορώ να πω πως ένιωσα ότι ακούμπησα τον θάνατο. Από την πίεση του αέρα του οξυγόνου δεν μπορούσα καν να μιλήσω. Πολλές φορές έχασα την υπομονή μου. Όμως ο Κύριος δεν με άφησε έτσι. Είχα παρηγοριά τις προσευχές μου και η πίστη μου με βοήθησε να νικήσω. Έπρεπε να παλέψω ώστε να μην με πιάσει πανικός και να μην πέσω ψυχολογικά. Εκεί, σε εκείνη την κατάσταση, δέχθηκα ένα τεράστιο «δώρο» που με βοήθησε πολύ. Μία ημέρα σηκώθηκε μπροστά μου ένα πλακάτ από τα πνευματικά μου παιδιά, από τους ανθρώπους που έρχονται σε μένα για εξομολόγηση. Μου έστελναν ευχές για ανάρρωση. Πήρα μεγάλη δύναμη από αυτό και τους ευχαριστώ΄΄.
Πώς γλίτωσε τη διασωλήνωση στο… παρά πέντε
Παρότι είχε παραμείνει τρεις ημέρες σε αυτή την κατάσταση, η πορεία της υγείας του όχι μόνο δεν βελτιωνόταν αλλά το οξυγόνο στο αίμα του είχε φτάσει στο 60, νούμερο άκρως ανησυχητικό και ήταν εμφανές πως η λοίμωξη είχε προσβάλει σε μεγάλο βαθμό τους πνεύμονές του.
Αποφασίστηκε έτσι να διασωληνωθεί. Πριν γίνει αυτό όμως, οι θεράποντες ιατροί του, του πρότειναν να του χορηγηθεί μία φαρμακευτική αγωγή που δεν είχε αποδειχθεί ότι μπορεί να είναι αποτελεσματική σε όλους τους ασθενείς. Κλήθηκε μάλιστα να υπογράψει γι’ αυτό καθώς έπρεπε να δηλώσει πως γίνεται με δική του ευθύνη. Σταδιακά, από την τέταρτη ημέρα, ο οργανισμός του άρχισε να ανταποκρίνεται θετικά στην αγωγή και η κατάσταση της υγείας του άρχισε να ανακάμπτει, αποφεύγοντας έτσι τη διασωλήνωση, κατάσταση ακόμη πιο επώδυνη.
Να σημειωθεί πως όλο αυτό το διάστημα της σοβαρής περιπέτειας της υγείας του, ο Αρχιμανδρίτης δεν ανέβασε ποτέ πυρετό πάνω από 38,5.
Να συμβουλευόμαστε τους επιστήμονες
Στη συνέχεια βγήκε από την Μ.Ε.Θ. και παρέμεινε για άλλες 15 ημέρες στην κλινική με αναπνευστική υποστήριξη. Ακόμη και μετά το εξιτήριο, ο Ηγούμενος ένιωθε φοβερά καταβεβλημένος. ΄΄Ακόμη και σήμερα, δύο μήνες μετά, δεν είμαι εντελώς καλά. Οι γιατροί μου, μου έχουν πει πως τον Ιανουάριο θα πρέπει να υποβληθώ σε αξονική τομογραφία ωστόσο μπορεί να νιώσω δύσπνοια ή κόπωση, συμπτώματα που ακόμη δεν με έχουν αφήσει΄΄, αναφέρει. Σχετικά με το πόσο επιφυλακτικός είναι μετά από όλα όσα πέρασε, σημειώνει: ΄΄Πρέπει να πω πως και πριν νοσήσω ήμουν πολύ προσεκτικός και αυτό κάνω και τώρα. Όμως ο ιός μπορεί να είναι παντού. Για τους επόμενους μήνες έχω αντισώματα όμως θα κάνω το εμβόλιο εφόσον θα είναι ασφαλές. Όσο σκέφτομαι τι πέρασα, μου είναι αδιανόητο να το ξαναπεράσω. Επίσης, θέλω να προτρέψω τους ανθρώπους να φορούν μάσκες, να πλένουν συχνά τα χέρια τους και να αποφεύγουν τις επαφές με κόσμο γιατί μπορεί να κολλήσουν και από μία απλή συναναστροφή. Να πράττουν ό,τι συμβουλεύουν οι επιστήμονες. Ο ιός είναι εκεί έξω και μόνο εάν τον αποφύγουμε όλοι θα εξασθενίσει΄΄.
Θερμές ευχαριστίες…
Καταλήγοντας, ο Ηγούμενος δεν παραλείπει να εκφράσει θερμές ευχαριστίες στους ανθρώπους που του συμπαραστάθηκαν σε αυτή τη δύσκολη δοκιμασία. ΄΄Νιώθω βαθιά επιθυμία να ευχαριστήσω τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Ιερώνυμο με τον οποίο, όσο ήταν εφικτό λόγω της κατάστασης, μιλούσα καθημερινά στο τηλέφωνο και μου έδινε δύναμη. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω την ιατρό του Π.Γ.Ν.Π. Καρολίνα Ακινόσογλου που είναι υπεύθυνη για τους ασθενείς covid, η οποία με ανέλαβε, με κατηύθυνε από την πρώτη στιγμή και με βοήθησε ώστε να ξεπεράσω τον ιό. Τέλος, το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου για την συγκινητική υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλει αψηφώντας πολλές φορές τους κινδύνους να έρθουν κοντά σε ασθενείς covid για να τους κάνουν να νιώσουν λίγο καλύτερα. Πραγματικά, τους ευχαριστώ θερμά΄΄.
