background img
banner
banner

Το παράπονο για τον Παναιγιάλειο και η στροφή στην προπονητική καριέρα

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΒΥΘΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΤΣΑΡΕΛΙΑΣ ΣΤO PROTIONLINE.GR

Γεννημένος στην Αθήνα το 1978, ο Λεωνίδας Κατσαρέλιας ξεκίνησε από την περιοχή μας την ποδοσφαιρική του πρόοδο, ύστερα από το πρώτο δελτίο που υπέγραψε στον Αίαντα Αβύθου. Ακολούθησε η συνεργασία του με την ομάδα του αθλητικού Γυμνασίου ΤΑΔ ’93, για να ντυθεί για μια 4ετία τα μελανόλευκα, αγωνιζόμενος στην Γ΄ και Β΄ Εθνική. Το άστρο του έλαμψε, έγινε στόχος πολλών σωματείων και συνεργάστηκε με Εθνικό Κατερίνης, Λαμία, Αστραπή Ψαροφαϊου και Ζαβλάνι, πριν επιστρέψει στα τοπικά πρωταθλήματα. Ακολούθησε 3χρονη συνεργασία του με Ζήρια και Ακράτα, Αναγέννηση Συμπολιτείας (4 χρόνια) και από μια σεζόν σε Αιγείρα και Αχιλλέα Καμαρών, όσπου σταμάτησε και το ποδόσφαιρο. Όχι οριστικά όμως, αφού η προπονητική ήταν ένα κεφάλαιο που τον είχε απασχολήσει και του άρεσε και το πράττει με επιτυχία. Είναι κάτοχος των διπλωμάτων Ouefa C και Ouefa B

Η αρχή στην προπονητική του καριέρα έγινε με το ΤΑΔ ’93, ακολούθησαν Αναγέννηση Συμπολιτείας, Θύελλα Αιγείρας, Ακράτα και το 2017 η Άβυθος με την οποία εξακολουθεί να συνεργάζεται.

Λεωνίδας Κατσαρέλιας: Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής

Τις χαρές και τις πίκρες του αποκαλύπτει σήμερα στo protionline.gr ο Λεωνίδας Κατσαρέλιας, την στροφή στην καριέρα του από ποδοσφαιριστής σε προπονητής και την πολύχρονη συνεργασία του με την Άβυθο.

Από μικρή ηλικία είχες γίνει στόχος μεγαλύτερων κατηγοριών, τι ήταν αυτό που ανέκοψε την ανοδική μεταγραφική σου πορεία;
O χαμένος χρόνος 2 ετών στα οποία ήμουν αγωνιστικά παροπλισμένος στον Παναιγιαλειο στην εξαιρετικά κρίσιμη ηλικία των 20-21 ετών. Αυτό μου στέρησε αγωνιστικό ρυθμό αλλά και την δυνατότητα να βελτιώσω τις αδυναμίες μου στην δύναμη και την φυσική κατάσταση, σε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο τότε στο οποίο τουλάχιστον στις κατηγορίες της Γ΄ αλλά και της Β΄ Εθνικής, οι περισσότεροι προπονητές ζητούσαν από τους μέσους κυρίως να κάνουν φάουλ, να παίρνουν τις κεφαλιές, να κάνουν τάκλιν, και να μην ρισκάρουν καθόλου με την μπάλα στα πόδια υπό τον φόβο του λάθους, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να την διώχνουν όπως – όπως..

Τόσα χρόνια στα γήπεδα έχεις ζήσει μεγάλες στιγμές, θα μοιραστείς κάποιες μαζί μας;
θα μου μείνουν για πάντα χαραγμένες 3 στιγμές.. Μια γλυκιά, μια γλυκόπικρη και μια πικρή στιγμή. Θα ξεκινήσω ανάποδα. Η πιο πικρή η οποία και με απογοήτευσε ποδοσφαιρικά είναι όταν στον αγώνα κυπέλλου Άρης-Παναιγιαλειος στο Καυτατζογλειο ο τότε προπονητής μου αποφάσισε να βάλει εμένα με ύψος 1,73 και βάρος 63 κιλά και εμφανείς αμυντικές αδυναμίες, να μαρκάρω σε όλο το γήπεδο man to man έναν θηριώδη χαφ του Άρη, όλοι θα τον θυμάστε, τον Ναγκολι Κένεντι.
Η γλυκόπικρη είναι όταν ενώ ήμουν στο ΖΑΒΛΑΝΙ, στο ματς Παναιγιαλειος – ΖΑΒΛΑΝΙ, καταφέραμε μετά από δική μου εξαιρετική ατομική προσπάθεια και ασίστ να γίνουμε η μοναδική Πατρινή ομάδα πλην της Παναχαϊκής που έχει κερδίσει μέσα στο Αίγιο τον Παναιγιαλειο. Το αποτέλεσμα ήταν οι μισοί φίλαθλοι να με βρίζουν και οι υπόλοιποι να με χειροκροτουν (μεσα σ’ αυτούς ήταν προς τιμή του και ο Μάριος Βαλαβανης). Και τέλος η πιο γλυκιά ήταν η πρώτη μου ασίστ στο ντεμπούτο μου με την φανέλα του Παναιγιάλειου σε ηλικία 17 ετών στην Γ Εθνική στο ματς Παναιγιαλειος – Εργοτελης 6-0, με 5000 κόσμου στο γήπεδο.


Πιστεύεις ότι έκλεισες το κεφάλαιο του ποδοσφαιριστή την κατάλληλη στιγμή;
Ναι έφυγα σε ηλικία 37 ετών, πλήρης ποδοσφαιρικών ημερών, όταν άρχισα να μην νιώθω αυτοπεποίθηση μέσα στο γήπεδο, και μάλιστα λόγω και της ασχολίας μου με την προπονητική δεν μου έχει λείψει καθόλου το κομμάτι του ποδοσφαιριστή, από την στιγμή που σταμάτησα.

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να παραμείνεις στο ποδόσφαιρο σαν προπονητής;
Ο αθλητισμός και ειδικότερα το ποδόσφαιρο και το γήπεδο δεν είναι χόμπι, είναι τρόπος ζωής, δεν είναι ρούχο που το φοράω, είναι δέρμα είναι πετσί που το κουβαλάω. Το να ασκώ την προπονητική, μια διαρκή μαθησιακή διαδικασία που σε καθιστά ταυτόχρονα και μαθητή και δάσκαλο για πάντα, ως το τέλος, είναι απλά δημιουργικό, απλά εκπληκτικό.

Η συνεργασία σου με την Άβυθο πιστεύεις ότι σε εκφράζει και με ποια προτερήματα πάνω στη δουλειά σου;
Εχω ξαναπεί ότι τα παιδιά που τρέχουν την λειτουργία της ομάδας είναι ότι καλύτερο υπάρχει στην Αιγιάλεια πριν τον επαγγελματισμό. Σέβονται και εκτιμούν το άθλημα, τους ποδοσφαιριστές κάθε ηλικίας, και δουλεύουν αδιάκοπα όχι για την αυτοπροβολή τους αλλά για την προσφορά και την βελτίωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού

Η Άβυθος είναι ένα σωματείο που δουλεύει με σταθερά βήματα και σε βάθος χρόνου. Η διακοπή έφερε πολύ πίσω το πλάνο σας;
Φυσικά.. Το πλάνο μας βασίζεται πάνω στην συνεχή, συνεπή δουλειά και πρόοδο όλων και κυρίως των νεαρών παιδιών. Ανησυχούμε ιδιαίτερα δε, για την σωματική πνευματική και ψυχική υγεία των 75 παιδιών των τμημάτων υποδομής μας, λόγω του κατ’ εμέ πάντα, απαράδεκτου εγκλεισμού, που σπρώχνει τα παιδιά στην καθιστική ζωή μακριά από την υγεία του αθλητισμού, καθώς και στην κοινωνική απομόνωση και στα φοβικα σύνδρομα.

Η στήριξη σε μικρές ηλικίες είναι μειονέκτημα σε μια ομάδα που θα σκεφτεί τον πρωταθλητισμό;
Οπωσδήποτε η εμπειρία των ποδοσφαιριστών είναι απαραίτητο στοιχείο σε οποιαδήποτε κατηγορία ώστε κάθε Κυριακή να έχεις συνέπεια και σταθερότητα, αν θες να κυνηγάς στόχους και ανόδους. Νομίζω ότι για να φτάσεις και να παραμείνεις στην ελίτ των ερασιτεχνικών κατηγοριών δηλαδή την Α΄ κατηγορία μόνο με νεαρά παιδιά από την ακαδημία σου, χρειάζεσαι σίγουρα 2 …φουρνιές παίδων που θα ενσωματωθούν στους άντρες. Ένα χρονικό διάστημα σίγουρα μιας 6ετής-8ετής σοβαρής δουλειάς στα τμήματα υποδομής.

Τα πρώτα παιχνίδια που έγιναν ποια συμπεράσματα σου άφησαν. Περίμενες κάτι λιγότερο ή περισσότερο;
Θα ήταν οπωσδήποτε ένα πρωτάθλημα λεπτομερειών και με μεγάλο ενδιαφέρον τουλάχιστον βαθμολογικά. Το δικό μας ξεκίνημα είχε 2 όψεις. Αν το εξετάσουμε βάση του προγράμματος με 4 εκτός έδρας και μάλιστα με τις 4 ομάδες που εξαρχής δήλωσαν μνηστήρες της ανόδου, και 2 εντός ματς μακριά πάλι από την φυσική μας έδρα σε ένα μικρό γήπεδο (Δημηρόπουλου) που δεν μας βοηθά καθόλου, τότε ήταν μάλλον ένα ικανοποιητικό ξεκίνημα. Παρ’ όλα αυτά σε σχέση με την ποιότητα του υλικού και την ποιότητα της δουλειάς μας ήταν ένα μέτριο ξεκίνημα.

Πως αντιμετωπίζεις την στάση των πρωταθλημάτων; Θα χρειαστούν κάποιες διορθωτικές κινήσεις στα πλάνα σας;
Την στάση των πρωταθλημάτων δεν θα την σχολιάσω. Πάντα υπάρχουν πράγματα να βελτιώσεις. Πριν από αυτό όμως προέχει να βγει πρώτα η ζωή μας απ τον πάγο και την αβεβαιότητα και ύστερα αν επιστρέψουμε στο γήπεδο, να δούμε πως θα επαναφέρουμε με ασφάλεια και χωρίς τραυματισμούς τους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές μας σε καλή κατάσταση μετά από τόσα μπρος – πίσω.


Κατηγορίες Άρθρου
ΑΘΛΗΤΙΚΑ

Σχετικα αρθρα


Τα σχόλια είναι κλειστά.

protionline.gr