Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΣΑΖΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΤO PROTIONLINE.GR
Με αγάπη για το ποδόσφαιρο ο εκπαιδευτικός Κώστας Μεσάζος, άφησε τον Ολυμπιακό Αιγίου που ήταν ποδοσφαιριστής, για να πιάσει την …σφυρίχτρα. Η αφοσίωσή του στον χώρο της διαιτησίας, τον γέμισε διακρίσεις, τον έφτασε ψηλά. Σήμερα στέκεται στο βάθρο της εκπαίδευσης, μοιράζοντας γνώσεις, εμπειρίες και τις μεγάλες δυσκολίες του χώρου, με τους νεαρούς υποψήφιους διαιτητές. Με πολύχρονη πορεία στα γήπεδα, με σφαιρική ενημέρωση από το διαιτητικό γίγνεσθαι, ανοίγει τα χαρτιά του στην «Π», σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Εχεις «κρεμάσει» την σφυρίχτρα. Με ποιο ερέθισμα έγινε το ξεκίνημα και με ποιο κίνητρο συνέχισε αυτή η πολύχρονη πορεία στην διαιτησία;
Το 1996 η ΕΠΣ είχε σοβαρό πρόβλημα με την έλλειψη διαιτητών και αιτήθηκε από τις ομάδες να ενθαρρύνουν μέλη τους να ασχοληθούν με το χώρο αυτό. Με παρότρυνση φίλων, αφήνοντας τον Ολυμπιακό Αιγίου φοίτησα στη σχολή διαιτησίας και έτσι ξεκίνησε η πορεία. Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα της καρδιάς μου. Θεωρώ τον εαυτό μου ποδοσφαιρικά ευτυχή και θυμάμαι μαθητής του Δημοτικού να πηγαίνω με τον πατέρα μου σχεδόν σε όλα τα γήπεδα της Νοτιοδυτικής Ελλάδας. Οι φλέβες μου- ποτέ δεν το έκρυψα -είναι μελανόλευκες…
Στη διαιτησία, υπηρετώ ακόμα ως Παρατηρητής και Εκπαιδευτής. Εκλεγόμουν ανελλιπώς στο ΔΣ του ΣΔΠ Αχαΐας από το 2007 και την τριετία 2015-2018 είχα την τιμή να διατελέσω Πρόεδρος ενός από τους πιο ιστορικούς Συνδέσμους Διαιτητών της Ελλάδας που έδωσε «μεγάλες σφυρίχτρες» σε τοπικά και εθνικά πρωταθλήματα. Επίσης ήμουν μέλος της ΕΔ/ΕΠΣΑ τέσσερα περίπου χρόνια από το 2009 ως το 2013. Το 2010 ο Σταύρος Μαλλιώρης και ο Δημήτρης Παπανικολάου μου πρότειναν να ενταχθώ τον τομέα της Εκπαίδευσης. Ο δάσκαλος μας κ. Μάνθος-υπεύθυνος Εκπαίδευσης- με δέχτηκε με πολλή χαρά και εμπιστοσύνη. Εκτιμώ ότι αυτή η ενασχόλησή πρόσφερε και προσφέρει στο χώρο. Αυτό εισπράττω από τη συντριπτική πλειοψηφία συναδέλφων, ποδοσφαιριστών και παραγόντων πλην φυσικά ελαχίστων γραφικών εξαιρέσεων.
Πως ήταν οι παλαιότερες εποχές για τον διαιτητή, συγκρίνοντας με το σήμερα;
Πιο δύσκολες, πιο ρομαντικές και λιγότερο απαιτητικές απ΄ ότι σήμερα. Οι διαιτητές βρίσκονταν στο δικό τους χώρο, υπήρχε μεγαλύτερη αλληλεγγύη, οι Σύνδεσμοι κατά μείζονα λόγο ένωναν και, μαζί με τα δια ζώσης μαθήματα της Δευτέρας και τις εκδηλώσεις που γίνονταν, δημιουργούσαν ένα πολύ καλό συνεργατικό κλίμα με τα όποια προβλήματα που κατά καιρούς ανέκυπταν…
Ποια η γνώμη σου για τα σενάρια των «πιασμένων» διαιτητών και από πού πηγάζει το κακό της στημένης διαιτησίας;
Από τη στιγμή που η Δικαιοσύνη κρίνει ότι δεν υπάρχουν στημένα παιχνίδια δε μπορώ να το σχολιάσω. Οφείλω όμως να παρατηρήσω ότι γύρω από το ποδόσφαιρο κινείται πολύ χρήμα. Η λειτουργία μιας τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας κοστίζει χιλιάδες ευρώ. Το λαϊκό άθλημα εμπορευματοποιήθηκε και ακρίβυνε – κακώς – σε δύσκολους καιρούς, το ερασιτεχνικό, επαρχιακό ποδόσφαιρο αργοσβήνει και στην Ελλάδα το άθλημα δεν προχωράει…
Στην Αχαΐα, διάφοροι παράγοντες έχουν κατονομάσει διαιτητές που είχαν λόγους να εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα. Πως κρίνεις αυτή την κατηγορία στον χώρο της διαιτησίας του νομού μας; Πόσο μεγάλη μπορεί να ήταν η …τρύπα;
Το 2009 η ελληνική διαιτησία πέρασε από την ΟΔΠΕ στην ΕΠΟ για να ελεγχθεί πλήρως. Το εγχείρημα των παραγόντων απέτυχε παταγωδώς και σε σχέση με την οικονομική κατάσταση της χώρας και τα δέκα χρόνια που πέρασαν από τότε, δημιούργησε περισσότερα προβλήματα αντί να λύσει. Αυτό δε σημαίνει ότι ο χώρος της διαιτησίας δεν έχει μερίδιο ευθύνης στην κατρακύλα. Σε αυτό που αναφέρεις, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Όμως φίλε Κώστα, το ταγκό θέλει δύο. Όποιος έχει αποδείξεις, υπάρχει η Ένωση, η Επιτροπή Διαιτησίας, η Εισαγγελία για να τις καταθέσει επώνυμα. Πάντα έχουμε ως λαός την καχυποψία και το αίσθημα της αδικίας και της εξουσίας ανεπτυγμένα. Στο ποδόσφαιρο η προσαρμοζόμενη, προληπτική διαμαρτυρία είναι δυστυχώς μέρος του παιχνιδιού. Όσο ήμουν στην ΕΔ κάναμε αξιολογήσεις παιχνιδιών, προσπαθούσαμε να μην παίζουν οι ίδιοι διαιτητές και βοηθοί την ίδια ομάδα, να μη χρησιμοποιούμε άπειρους σε κρίσιμα παιχνίδια, λαμβάναμε πειθαρχικά μέτρα στις παραπομπές των διαιτητών από τους παρατηρητές μας, κάναμε χρήση βίντεο. Αυτό αποδεικνύεται από τη βάση δεδομένων αγώνων της ΕΠΣΑ 2009-2021 την οποία φέτος με τους κ.κ. Μάνθο και Τριανταφύλλη συμπληρώσαμε. Βέβαια μας λείπει μια διετία αγώνων 2014-2016 αν σε αυτήν αναφέρεσαι…
Φταίει ο αριθμός των διαιτητών του νομού μας, που δεν είχαμε παρουσίες στην Α΄ Εθνική; Μήπως φταίει το σύστημα αξιολόγησης και γιατί;
Η Αχαΐα έχει καλούς διαιτητές. Απλά η τέταρτη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική Ένωση της Ελλάδας μένει έξω από την ηγεσία της ΕΠΟ. Με λύπη διαπιστώσαμε τον Ιούνιο του 2018 ότι «καρατομήθηκαν» αναίτια 13 εκλεκτοί Αχαιοί συνάδελφοι, διαιτητές και παρατηρητές από τις εθνικές κατηγορίες σε ηλικίες 33,34 και 35 ετών μεταξύ των οποίων οι κ. κ. Μεσσήνης, Παπαδόπουλος και Μακρυπόδης από τη Super league και τη Super league2 αντίστοιχα – οι δύο πρώτοι Αιγιαλείς μαθητές μου – χωρίς αυτοί που το έκαναν να δώσουν μια έστω πειστική εξήγηση. Κανείς δε ρώτησε πόσος κόπος και χρόνος χρειάζεται να εκπαιδευτεί, να στηριχθεί, να κοπιάσει ένας διαιτητής για να φτάσει να ανταπεξέλθει σε απαιτητικούς αγώνες. Ο τρόπος αξιολόγησης πρέπει να είναι αντικειμενικός και να βασίζεται ξεκάθαρα στο τρίπτυχο: Κατάρτιση, εκγύμναση, απόδοση-αποτίμηση όπως προτείνει η UEFA χωρίς παρεκκλίσεις…
Ποιες ήταν οι κινήσεις της Επιτροπής Διαιτησίας για να κερδίσει την αντικειμενικότητα των διαιτητών;
Οι διαιτητές είναι ανάγκη να λειτουργούν πάντα με γνώμονα την αρχή της ισονομίας που πρεσβεύουν οι Κανόνες του Παιχνιδιού. Η επιτροπή και ο τομέας εκπαίδευσης προσπαθεί να έχει «μάτια» σε όσο το δυνατόν περισσότερα παιχνίδια. Υπάρχουν λάθη και θα υπάρχουν, τα οποία θέλουμε να αμβλύνουμε, που διαχωρίζονται σε επουσιώδη αλλά και σοβαρά. Στα σοβαρά, η ΕΔ λαμβάνει πειθαρχικά μέτρα, τα οποία είναι αποκλεισμός του διαιτητή από αγώνες ή ο ορισμός του σε μικρότερη κατηγορία. Όλοι οι διαιτητές της ΕΠΣΑ έχουν πιστοποιηθεί σε γραπτές και αγωνιστικές δοκιμασίες, έχοντας προσκομίσει ιατρικές εξετάσεις.
Σαν εκπαιδευτής μαζί με τον Χρυσόστομο Μάνθο, έχεις μεγάλες ευθύνες απέναντι στους νέους υποψήφιους διαιτητές;
Ναι, η ευθύνη είναι μεγάλη, γιατί πρέπει οι νέοι διαιτητές να εκπαιδευτούν θεωρητικά και πρακτικά για να σφυρίξουν. Χρειάζεται όμως υπομονή από όλους γιατί κανένας δε γεννήθηκε διαιτητής. Η φετινή σχολή διαιτησίας που έγινε με σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση, μέσω της πλατφόρμας Ζοοm, ήταν πρωτοπόρα σε όλη την Ελλάδα και ήδη έγραψε ιστορία, γιατί δεκαεννέα νέοι διαιτητές εντάχτηκαν στη δύναμη της ΕΠΣΑ…
Πως λειτουργεί η εκπαίδευση τώρα με την πανδημία;
Η εκπαίδευση στην Αχαΐα με επικεφαλής έναν καταξιωμένο παρατηρητή-εθνικό εκπαιδευτή UEFA που έχω την τιμή να είμαι βοηθός του, τον κ. Χρυσόστομο Μάνθο, ο οποίος επέστρεψε στον τόπο και στο χώρο του και με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΔ, λειτουργεί από τον Αύγουστο εν μέσω πανδημίας. Έγιναν εξετάσεις πιστοποίησης on line όπως στις πανεπιστημιακές σχολές, τα μαθήματα της δευτέρας διεξάγονται ανελλιπώς με παρουσιάσεις και βίντεο από την ΚΕΔ, οργανώθηκε και ολοκληρώθηκε η νέα σχολή, επιλέχτηκαν ταλέντα και τοποθετήθηκαν μέντορες, δίνονται ερωτηματολόγια πολλαπλής επιλογής του κανονισμού, σετ βίντεο με φάσεις για ανάλυση από τους διαιτητές, και φροντιστηριακά μαθήματα ερμηνείας κανονισμού. Η δουλειά μας λειτούργησε πολλαπλασιαστικά, υιοθετήθηκε από την 4η Διαιτητική Περιφέρεια και την ΕΔ του ακριτικού Έβρου,έχει αποσπάσει θετικά σχόλια για την καινοτομία της στα αθλητικά ΜΜΕ και συνεχίζεται.
Με ξένους διαιτητές τα ελληνικά ντέρμπι, δεν προσβάλλουν τα ονόματα του πίνακα αξιολόγησης;
Η αλήθεια και η δημοκρατία είναι δύσκολα πράγματα σ΄ αυτό τον τόπο. Γυρίσαμε στην εποχή του 1960.Οι ηλικιωμένοι θα θυμούνται Ελβετούς, Ιταλούς, Τούρκους ,Αυστριακούς ακόμα και Αιγύπτιους διαιτητές και διευθύνουν αγώνες της Α’ Εθνικής και εδώ στο Αίγιο. Δεν περιποιεί τιμή για κανένα κυρίως στον αθλητικό κόσμο να μη μπορούμε να συνεννοηθούμε για το τι ποδόσφαιρο θέλουμε. Να έχουμε νομικό! πρωτάθλημα το 2018 και να ψάχνουμε πώς και πού θα γίνει ο τελικός κυπέλλου. Το αποτέλεσμα της αγωνιστικής υποβάθμισης της ανώτερης κατηγορίας φαίνεται από τους ευρωπαϊκούς αγώνες και συμπαρασύρει την εθνική ομάδα, τη διαιτησία και το ερασιτεχνικό.
Τι χρειάζεται το ποδόσφαιρο για να έχει ανοδική πορεία;
Πιστεύω ότι η βάση του πρέπει να είναι οι ερασιτεχνικές ομάδας που έχουν τμήματα υποδομών. Γι’ αυτές τις ομάδες η Πολιτεία και οι Δήμοι θα πρέπει να βελτιώσουν τις εγκαταστάσεις τους. Εκεί χτυπάει ακόμα η καρδιά του ποδοσφαίρου. Οι μικροί ποδοσφαιριστές πρέπει να προσεχτούν και να αναδειχτούν. Δε μπορεί στην Ελλάδα 20 ετών να είσαι ταλέντο, ενώ σε άλλες χώρες να παίζεις στη Liga. Άρα ηλικιακά όρια θα πρέπει να υπάρξουν. Τι νιώθει άραγε ένας 16/χρονος που είναι μόνιμα στον πάγκο και βλέπει έναν 40 ετών να παίζει στη Α κατηγορία; Επίσης δεν είναι δυνατόν να αγοράζονται ξένοι παίχτες, οι οποίοι ποδοσφαιρικά, πριν από τριάντα χρόνια, ούτε ως ball boys δε θα χρησιμοποιούνταν, για να λέμε ότι κάναμε μεταγραφές. Το ίδιο και στη διαιτησία. Η εξέλιξη του διαιτητή να είναι ανάλογη της απόδοσης με μίνιμουμ αγώνων, γιατί η εμπειρία δε γεννάται αλλά αποκτάται. Η διαιτητική προσωπικότητα καλλιεργείται στο τοπικό πρωτάθλημα και οι παρατηρητές διαιτησίας οφείλουν να είναι υποστηρικτικά χρήσιμοι στα πρώτα τους βήματα. Δε μπορεί να γίνονται τόσες αναδιαρθρώσεις κατηγοριών για να εξυπηρετούνται μικροσυμφέροντα. Θα μπορούσα να γράψω ακόμα περισσότερα αλλά είχα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σκέψεις μου.
