-ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ-
Η σκηνή είναι πραγματική: Μία γάτα ώρα 10 το πρωϊ χθες (μαύρη μάλιστα) έξω από κεντρικό «σουβλατζίδικο» έχει …καμακώσει με το πόδι της ένα πεσμένο κάτω (ολόκληρο –άθικτο!) σουβλάκι και προσπαθεί να το κάνει κομματάκια …κάτι μισοτρώει!
Ήθελα να γράψω για την προτεινόμενη –όπως φαίνεται- κατάργηση και μεταφορά στην Πάτρα του …παραρτήματος Τ.Ε.Ι. Αιγίου (αλλά και άλλων περιφερειακών). Καθώς περπατούσα, λοιπόν, το μυαλό μου πήγε στο …φιλέτο της πρώην «Χαρτοποιίας» Αιγίου (θυμίζω της πάλαι ποτέ μεγαλύτερης των Βαλκανίων) που ο Δήμος Αιγίου την πλήρωσε ακριβά για να την αγοράσει και εν συνεχεία να την …δώσει (δεν θα χρησιμοποιήσω εδώ νομικούς όρους) στο Τ.Ε.Ι. Πατρών λίγο μετά τις …αρχές του 2000.
Την τεράστια αυτή έκταση κοντά στην «Παναγία Τρυπητή», στο ομορφότερο ίσως κομμάτι της παραλίας του Αιγίου, την …πήρε το Τ.Ε.Ι. για μία Σχολή Φυσικοθεραπείας! Σε καμία άλλη πόλη δεν συνέβη αυτό. Με …προοπτική να γίνουν κι’ άλλες τρεις. Έγινε μόνον (!) μία, η πνέουσα από καιρό τα λοίσθια Οπτική-Οπτομετρία.
Το Αίγιο έδωσε πολλαπλάσια, έφτιαξε και το κτίριο, έδωσε το «φιλέτο» της όλης έκτασης, για μερικά «σουβλάκια». «Σουβλάκια» μιας κάποιας ανώτερης –τότε- παιδείας.
Αλλά ταυτόχρονα κέρδισε και το …Αίγιο από κάποια σουβλάκια που έτρωγαν οι σπουδαστές στην Πλατεία Αγ. Λαύρας και αλλού.
Τι να κάνουμε τώρα, σουβλάκια τρώνε οι φοιτητές, φτηνό σχετικά και ωραίο (ειδικά το αιγιώτικο) φαγητό.
Μην τα υποτιμάμε τα … περιφερειακά «σουβλάκια» της εκπαίδευσης, αν και το Τ.ΕΙ. Φυσικοθεραπείας, όπως λεγόταν ήταν ισάξιο ή και καλύτερο του κεντρικού αντίστοιχου Τ.Ε.Ι. στην Αθήνα (Αιγάλεω). Αιγάλεω και Αιγιάλεια συναγωνίζονταν στην πορεία του χρόνου, και η Σχολή Φυσικοθεραπείας είναι πολύ καλή και βιώσιμη.
Μην βιάζεσθε, λοιπόν, κύριοι του Πανεπιστημίου Πατρών, άλλωστε οι ίδιοι λέτε ότι δεν έχετε κατάλληλο χώρο για την μεταφορά… Αφήστε το για αργότερα…
Και μην …ξεχνάτε τα σουβλάκια θα θρέφουν όλο και πιο πολλούς ανθρώπους, από ‘δω και πέρα. Και όχι μόνον πεινασμένες γάτες!…
