ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΤΟ «ΑΠΟΡΘΗΤΟ ΚΑΣΤΡΟ» ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟΥ
Το Δημοτικό σήμερα (Εθνικό παλαιότερα) στάδιο του Αιγίου έχει διαγράψει μία πορεία παράλληλη με την ιστορία της πρώτης ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης καθώς συμπληρώνει φέτος 94 χρόνια ζωής. Λίγους μήνες μετά την ίδρυση του Παναιγιαλείου, το 1927, άρχισε να αποτελεί την έδρα του συλλόγου, αρχικά βέβαια χωρίς κερκίδες και περιβάλλοντα στίβο και γενικότερα χωρίς άλλες υποδομές πέραν μιας ξύλινης περίφραξης.
Το γήπεδο αποτέλεσε έδρα για δεκαετίες και των άλλων ιστορικών ποδοσφαιρικών συλλόγων της πόλης, της ΑΕΚ (και μετέπειτα ΑΕΑ), του Εθνικού και του Ολυμπιακού και τα τελευταία χρόνια της Θύελλας Αιγίου. Κατά καιρούς δε το έχουν χρησιμοποιήσει και άλλες ομάδες της Αιγιάλειας, ενώ αποτελεί «σπίτι» και των συλλόγων του κλασικού αθλητισμού της πόλης, αλλά και άλλων αθλημάτων. Πριν ακόμη τοποθετηθεί ταρτάν στίβου η ΕΦΑ έγραψε τη δική της ιστορία στο χωμάτινο (και επιστρωμένο με κάρβουνο) τερέν σε παλαιότερες δεκαετίες πριν δώσει τη «σκυτάλη» στον Αθηνόδωρο που συνεχίζει τις επιτυχίες του κλασσικού αθλητισμού.
Οι κερκίδες κατασκευάστηκαν το 1949 και στο διάστημα που γίνονταν οι εργασίες, ο Παναιγιάλειος νοίκιασε ένα μεγάλο χωράφι λίγο πιο κάτω, στην Παύλου Μελά, στο χώρο που βρίσκονται σήμερα τα γυμνάσια και το διαμόρφωσε σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ξερό βέβαια, που ήταν περιφραγμένο με σύρματα. Τα εγκαίνια του Εθνικού Σταδίου έγιναν το 1950, όταν πέρασε επίσημα πλέον στη Γ.Γ. Αθλητισμού. Είχε έρθει και ο Παναθηναϊκός ως αντίπαλος σε φιλικό ματς και η ατμόσφαιρα στο κατάμεστο γήπεδο ήταν εορταστική.
Το 1983 τοποθετήθηκε ο χλοοτάπητας
Το γήπεδο απέκτησε το 1983 χλοοτάπητα, το 1999 στην δυτική εξέδρα πλαστικά καθίσματα και το 2011 πλαστική επίστρωση στο στίβο (ταρτάν) που περιβάλλει τον αγωνιστικό ποδοσφαιρικό χώρο. Το στάδιο παλαιότερα διέθετε και δυο όμοια μικρά πέταλα που ανέβαζαν την συνολική χωρητικότητα του σε αριθμό άνω των 10.000 θεατών, ωστόσο τα πέταλα κατεδαφίστηκαν κατά την ανακαίνιση του το 1985 εκτός από ένα μικρό τμήμα τους δίπλα από την δυτική εξέδρα. Να σημειωθεί ότι πριν από αρκετά χρόνια κόπηκαν τα μεγάλα δέντρα που κάλυπταν σε όλο το μήκος τη δυτική εξέδρα, γεγονός που είχε προκαλέσει τότε ποικίλες αντιδράσεις. Σήμερα το στάδιο είναι δημοτικό, έχει χωρητικότητα περίπου 6.500 θεατών, η μία εξέδρα διαθέτει πλαστικά καθίσματα, έχει φυσικό χλοοτάπητα, περιβάλλοντα στίβο, προβολείς φωτισμού, ηλεκτρονικό πίνακα, εξοπλισμένα αποδυτήρια, γυμναστήριο, ιατρείο-χώρο μασάζ, δημοσιογραφικά θεωρεία, γραφεία, κυλικείο και καφετέρια. Για τα ελληνικά δεδομένα το Δημοτικό στάδιο Αιγίου μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα… συμπαθητικό στάδιο, ωστόσο σίγουρα μπορούν να γίνουν περαιτέρω εργασίες βελτίωσης των χώρων, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.
Μέσα στο 2021 έχει προγραμματιστεί αλλαγή του χλοοτάπητα, κλειστό προθερμαντήριο με ταρτάν για τους αθλητές στίβου κάτω από τη δυτική κερκίδα του δημοτικού σταδίου Αιγίου, βοηθητικοί χώροι, αποδυτήρια, νέες τουαλέτες και νέα ταμεία έκδοσης εισιτηρίων που θα αλλάξουν προς το καλύτερο την εικόνα του σταδίου.
Όλο το Αίγιο στο γήπεδο
Το ρεκόρ προσέλευσης κόσμου στο Στάδιο του Αιγίου πραγματοποιήθηκε το 1963 σε αγώνα για το πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής κατηγορίας μεταξύ του Παναιγιαλείου και του Ολυμπιακού, με 14.119 θεατές! Σχεδόν ο… μισός πληθυσμός που είχε τότε ολόκληρη η Αιγιάλεια, και όχι μόνο το Αίγιο, βρέθηκε την ημέρα εκείνη στο γήπεδο, έστω και αν ο αριθμός των θεατών αυξήθηκε σημαντικά με τη δυναμική παρουσία των οπαδών του Ολυμπιακού που είχαν έρθει στο Αίγιο για τον αγώνα. Αλήθεια, αν το γήπεδο του Αιγίου είχε… μιλιά, πόσες ιστορίες θα μπορούσε να διηγηθεί; Για τα σημαντικά αθλητικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν, τους ιστορικούς και δραματικούς σε εξέλιξη ποδοσφαιρικούς αγώνες, για τις χαρές και τις λύπες που έζησαν οι άνθρωποι που πέρασαν από αυτόν τον χώρο και για τους τεράστιους ποδοσφαιριστές που πάτησαν τον (ξερό) αγωνιστικό του χώρο. Ένα γήπεδο που διαχρονικά αποτελούσε το «απόρθητο κάστρο» του ιστορικού Παναιγιαλείου και είναι συνυφασμένο με τη μεγάλη ιστορία του συλλόγου. Ένα γήπεδο, μια ιστορία…
