background img
banner
banner

ΑΛΕΚΟΣ ΛΟΥΚΑΤΟΣ: 33 χρόνια στα γήπεδα, τα 11 με την μελανόλευκη

“ΈΖΗΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΠΑΙΚΤΕΣ «ΜΕΓΑΘΗΡΙΑ»”

Ο Αλέκος Λουκάτος γεννημένος στο Αίγιο το 1962, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον τόπο καταγωγής της οικογένειάς του, αγωνιζόμενος με τον Άρη Λόγγου. Κατέχει ένα ρεκόρ αγωνιζόμενος σε 33 συναπτά πρωταθλήματα, το οποίο από τους Αιγιώτες ποδοσφαιριστές του Παναιγιάλειου, καταρρίπτει μόνο ο Κώστας Καραγιαννάκης.

Μετά την στρατιωτική του θητεία, ο Αλέκος Λουκάτος βρέθηκε στον Παναιγιάλειο, με την Αιγιώτικη ομάδα να τον έχει «κλείσει» πριν ακόμα ολοκληρώσει το στρατό. Για 11 συνεχόμενα χρόνια φόρεσε την μελανόλευκη φανέλα, κάνοντας ατέλειωτα χιλιόμετρα, ξεχωρίζοντας για την υπέροχη τεχνική του κατάρτιση, το ήθος του και την υπομονή του στα σκληρά μαρκαρίσματα. Ο ίδιος περιγράφει τα πρώτα του βήματα στον χώρο του ποδοσφαίρου: «Μαθητής ακόμα, ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από το 1975 στον Άρη Λόγγου. Παρά τις τότε αντίξοες συνθήκες, διατηρώ τις όμορφες αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, στο άθλημα που πολύ αγάπησα.

Θυμάμαι το κοινό όνειρο όλων μας από τα πρώτα μας βιώματα στο ποδόσφαιρο, ήταν να παίξουμε κάποτε στον Παναιγιάλειο. Μια εποχή που η ομάδα της πόλης μας βίωνε μεγάλες δόξες στο ποδοσφαιρικό ελληνικό στερέωμα’’ και συνεχίζει απαντώντας στο protionline.gr σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης:

Αν είχες περισσότερες επιλογές αθλημάτων στην παιδική σου ηλικία, πιστεύεις ότι θα μπορούσε να σε κερδίσει κάποιο άλλο σπορ και όχι το ποδόσφαιρο;
Ο αθλητισμός για μας τους νέους ήταν η διέξοδος. Δεν είχαμε πολλά πράγματα να ασχοληθούμε, δεν υπήρχαν αθλητικές εγκαταστάσεις όπως τώρα με το μπάσκετ, το βόλεϊ και άλλα αθλήματα. Το ποδόσφαιρο ήταν η πιο εύκολη λύση, αφού το παίζαμε στις αλάνες, στους δρόμους, οπουδήποτε βρίσκαμε λίγο ελεύθερο χώρο να …κλωτσάμε. Πιστεύω πως αν μου δινόταν και κάποια άλλη επιλογή σε κάποιο άθλημα, μπορούσε να είχα ακολουθήσει αυτή.

Σε ένα ομαδικό άθλημα με πολλές συμμετοχές αθλητών, τι ήταν αυτό που δεν σου άρεσε από συμπαίκτες και αντιπάλους;
Τα ομαδικά αθλήματα εκ των πραγμάτων σε φέρνουν επαφή με συναθλητές και αντιπάλους, θεωρώ ότι είναι ένα μεγάλο μάθημα ζωής.. Εκεί μετράει ο χαρακτήρας του καθενός, κάποια στιγμή βγάζει στο γήπεδο και τα αποδυτήρια το ήθος και την αξιοπρέπειά του. Με τον καιρό γνωρίζεις το ποιόν των συμπαικτών σου. Οι αντίπαλοι είναι απέναντι και δεν μπορεί να ζητάς πολλά. Υπάρχει πίεση φανατισμός, ανάγκη βαθμών, ανταπόκριση στις απαιτήσεις του κόσμου, να κερδίσεις μια θέση στην βασική 11άδα κλπ. Στην ομάδα μου έχω μάθει να χάνω και να κερδίζω. Δεν μου άρεσαν συμπεριφορές εχθρικών μαρκαρισμάτων για να κατακτηθεί ένα παιχνίδι με τη βία. Είσαι καλύτερος κερδίζεις.

Πως αισθάνθηκες φορώντας την μελανόλευκη; Είχες ποτέ βάλει στόχο να παίξεις σε επαγγελματικές κατηγορίες; Σου δόθηκαν οι ευκαιρίες;
Όταν ήμουν στα 16 έπαιζα με τους ερασιτέχνες του Ολυμπιακού. Ήταν δύσκολα χρόνια. Δοκιμάστηκα τους άρεσα, αλλά οι καταστάσεις εκείνης της εποχής δεν μου επέτρεπαν να κάνω το μεγάλο βήμα.
Προπονητές θυμάμαι ήσαν ο Υφαντής και ο Γραμματικόπουλος και στην μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού ο Τόζα Βεσελίνοβιτς. Αν και ήθελα να παραμείνω τότε στους ερυθρόλευκους, μου ήταν πολύ δύσκολο να μεταφερθώ στην Αθήνα και ακόμα πιο δύσκολο να …πηγαινοέρχομαι. Όταν έγινε η μεταγραφή στον Παναιγιάλειο, μου φάνηκε απίστευτο. Εκπληρώθηκε το παιδικό μου όνειρο. Πήγα στα αποδυτήρια και βρήκα διπλα μου: Δαβουρλή, Κορωνέλλο, Λιάτο, Μωραϊτέλη, Εσπινόζα, Ρούμπα, Καραγιαννάκη. από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Αισθάνθηκα δέος, αλλά παράλληλα πίστεψα ότι ειχα και εγώ κάποια αξία για να βρεθώ εκεί.
Έζησα μεγάλες στιγμές, με γεμάτο το γήπεδο, με ονειρική ατμόσφαιρα. Κάποια στιγμή έπαιξε το σενάριο να μεταγραφώ στην Παναχαϊκή και αργότερα στην σπουδαία ομάδα τότε του Πανηλειακού, αλλά τότε δεν δινόντουσαν εύκολα οι ευκαιρίες από την ομάδα σου. Κατά κάποιο τρόπο είμαστε δεσμευμένοι.

Πες μας μια …γλύκα και μια πίκρα από τον Παναιγιάλειο
Πικράθηκα όταν το 1983 ηττηθήκαμε στην Καισαριανή από τον Εθνικό Αστέρα και υποβιβαστήκαμε από την Β΄ Εθνική κατηγορία. από μια υποδεέστερη ομάδα.
Τότε ο υποβιβασμός έγινε αγωνιστικά. Μεγαλύτερη στεναχώρια ήταν όμως στα μετέπειτα χρόνια, όταν τα παιδιά τα έδιναν όλα να σώσουν την ομάδα, το κατάφερναν, όμως ο Παναιγιάλειος έπεφτε από χρέη. Άδικο για τότε που έπαιζα εγώ, αλλά και μετέπειτα συνέβαινε το ίδιο. Οι Παλαίμαχοι του Παναιγιάλειου ήταν και θα είναι κοντά στους παίκτες. Μετά το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα, λυπάμαι αφού αυτή η ομάδα κατά κάποιο τρόπο διαλύθηκε και δεν υπάρχει. Εμείς οι Παλαίμαχοι είμαστε άξιοι της μοίρας μας. γιατί το κομμάτι παλαίμαχοι του Παναιγιάλειου, είναι σοβαρό κεφάλαιο. Προβάλλει τον ιστορικό Παναιγιάλειο, προβάλλει την πόλη μας και τον κάθε υποψήφιο επισκέπτη.

Ποια ήταν η κλασική σου θέση, αυτή που σου άρεσε περισσότερο για να αγωνίζεσαι;
Αμυντικό χαφ, αλλά με αυξημένες αρμοδιότητες. Έχω παίξει και λίμπερο, δεξί μπακ, και δεκάρι Μου άρεσε αυτή η θέση γιατί βρισκόμουν πολλές φορές με την μπάλα, είτε αμυνόμενος, είτε για να κάνω παιχνίδι. Χωρίς μπάλα ο ρόλος σε κάθε θέση είναι άχαρος

Μετάνιωσες όταν επέστρεψες στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα; Ήταν κάτι που δεν σου πολυάρεσε στο τοπικό επίπεδο ποδοσφαίρου;
Το ποδόσφαιρο μου άρεσε. Προσωπικά ήθελα να είμαι πάντα ανταγωνιστικός, να είμαι ο εαυτός μου, να ξεχωρίζω. Δεν είδα υποτιμητικά τα τοπικά πρωταθλήματα, γι’ αυτό και έπαιξα μέχρι 48 ετών, με το κεφάλι ψηλά.

Σαν τεχνίτης ποδοσφαιριστής δεχόσουν σκληρά μαρκαρίσματα;
Ήταν ένα μέρος του παιχνιδιού και τα μαρκαρίσματα. Απλά τότε δεν μας προστάτευαν οι διαιτητές, όπως θα θυμάστε. Ήταν και οι σκληρές έδρες τέτοιες, που δεν τόλμαγαν θα έλεγα οι διαιτητές να τιμωρήσουν γηπεδούχους. Οπότε είχες την επιλογή να μείνεις και να φας ξύλο, ή να αποχωρήσεις.

Είχες και κάποιες προπονητικές εμπειρίες, τελικά γιατί δεν παρέμεινες ενεργός από τη θέση του προπονητή
Στις ομάδες που συνεργάστηκα μετά από τον Παναιγιάλειο, έκανα παράλληλα και χρέη προπονητή. Προσωπικά δεν συναντούσα πρόβλημα να λειτουργώ παράλληλα σαν παίκτης και προπονητής. Πάντα με καθαρό μυαλό, έπαιρνα τις αποφάσεις μου είτε αγωνιζόμουν στο γήπεδο, είτε ήμουν στον πάγκο. Δεν είναι τυχαίο που όλες οι ομάδες μου ζητούσαν να παίζω αυτόν τον διπλό ρόλο.

Ποια είναι η σημερινή σου σχέση με το ποδόσφαιρο;
Παρακολουθώ πάντα τις εξελίξεις σε όλες τις κατηγορίες. Προτεραιότητα φυσικά δίνω στον Παναιγιάλειο που είναι η μεγάλη μας αγάπη. Πρόσφατα είχα μια πρόταση να αναλάβω τη θέση του γενικού αρχηγού μαζί με τον Γιώργο Καϊάφα, που αν και το ήθελα δεν την αποδέχτηκα, αφού δεν μου το επιτρέπουν οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις.

Πως βλέπεις τον σημερινό Παναιγιάλειο; Τι θα μπορούσε να κάνει περισσότερο και πως;
Πιστεύω ότι ο σημερινός Παναιγιάλειος και όλη η πόλη, χρειάζεται υπομονή, δουλειά και αυτογνωσία. Να εστιάσουμε πως είναι τα πράγματα σήμερα στο ποδόσφαιρο τι μπορούμε να κάνουμε και πως.
Τα παιδιά προσπαθούν πάντα για το καλύτερο. Υπάρχει ταλέντο και νεαροί από την περιοχή μας που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας, χρειάζονται όμως από την πλευρά τους τα απαραίτητα βοηθήματα. Δεν πρέπει σαν φίλαθλοι να τα βάζουμε με τους παίκτες και την ομάδα, γεγονός που δυστυχώς συναντώ στο γήπεδο.

Κλείνοντας τι θα ήθελες να προτείνεις στους νεαρούς αθλητές που αποφασίζουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο;
Η συμβουλή μου είναι να συνδυάσουν οι νεαροί το ποδόσφαιρο αν πραγματικά το αγαπάνε, με οτιδήποτε κάνουν. Σίγουρα χρειάζονται θυσίες, όμως από το παρελθόν έχουμε διδαχθεί ότι στον αθλητισμό γενικά αλλά και στο ποδόσφαιρο, είχαμε και θα έχουμε πάντα αθλητές επιστήμονες. Εύχομαι υγεία και τα καλύτερα στον Παναιγιάλειο.


Κατηγορίες Άρθρου
ΤΟΠΙΚΑ

Σχετικα αρθρα


ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Your email address will not be published. Required fields are marked *

protionline.gr