-Γράφει ο ΠΑΝ. ΒΑΓΙΑΣ Φιλόλογος- Δημοσιογράφος-
Η ταυτότητα μιας πόλης και μιας περιοχής προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το κατά πόσο προβάλλει την ιστορία της, τη φυσιογνωμία της και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Αυτές, λοιπόν, τις διαστάσεις και ακόμη περισσότερες θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα πολύπλευρο Μουσείο Φωτογραφίας, το οποίο και θα συνέδεε το παρελθόν με το μέλλον! Ιδανικός τόπος για τη δημιουργία και λειτουργία ενός τέτοιου Μουσείου είναι το Αίγιο, καθώς συγκεντρώνει μοναδικά χαρακτηριστικά προβολής και ανάδειξης. Επιπλέον, η ύπαρξη πολλών σπουδαίων ερασιτεχνών φωτογράφων, που είναι στην κυριολεξία εραστές αυτής της μοναδικής τέχνης, θα μπορούσε να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη μιας τέτοιας προσπάθειας.
Ένα Μουσείο Φωτογραφίας στο Αίγιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει τις παρακάτω ενότητες, οι οποίες και θα παρουσιάζονταν σε χωριστές αίθουσες με επιλεγμένη μουσική υπόκρουση ή και ειδικά βίντεο:
1. Πόλη, ιστορία και κοινωνία μιας άλλης εποχής
2. Ο υδροβιότοπος της Αλυκής και η σπάνια πανίδα του
3. Το Αίγιο του Θόδωρου Αγγελόπουλου
4. Η σταφίδα και η ιστορική της διαδρομή
5. Τα Θρησκευτικά μνημεία της Αιγιάλειας
6. Η φωτογραφία ως σύγχρονη μορφή τέχνης
Η συγκέντρωση του απαιτούμενου φωτογραφικού υλικού δεν είναι μια δύσκολη υπόθεση. Σε ενδεχόμενο κάλεσμα του Δήμου και της ΔΗΚΕΠΑ σίγουρα θα υπήρχε ανταπόκριση από φωτογράφους και από άλλους πολίτες. Όταν πριν επτά χρόνια ετοιμάσαμε με τους «Πράσινους Φίλους» μια έκδοση για την ιστορία του 1ου Γυμνασίου Αιγίου, συγκεντρώσαμε σχετικά εύκολα πάνω από εκατό ασπρόμαυρες φωτογραφίες εποχής. Υπενθυμίζω ότι υπάρχουν στο Αίγιο σημαντικοί παλιοί φωτογράφοι όπως ο Νικολάκης Τρίψας, με μεγάλο φωτογραφικό αρχείο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί. Μπορούμε επίσης να αναλογιστούμε την υψηλού επιπέδου έκθεση φωτογραφίας που φιλοξενήθηκε πριν λίγους μήνες στο Παναγιωτοπουλέϊκο με θέμα τα πουλιά της Αλυκής. Μια έκθεση που είχε τεράστια ανταπόκριση από το κοινό και θα ήταν σημείο αναφοράς για ανάλογες θεματικές παρουσιάσεις.
Επικοινώνησα την ιδέα μου (για την οποία σημειωτέον δε διεκδικώ καμία πατρότητα) στην Πρόεδρο της ΔΗΚΕΠΑ που είναι και η πλέον αρμόδια για ένα τέτοιο εγχείρημα. Η Μαρία Τσουκαλά που είναι ιδιαίτερα θετικός και ανοιχτός άνθρωπος στις προτάσεις πολιτισμού, δήλωσε απόλυτα θετική στην προοπτική δημιουργίας ενός Μουσείου Φωτογραφίας. Τόνισε κι εκείνη το σπουδαίο επίπεδο και τον μεγάλο αριθμό των φωτογράφων στην περιοχή μας και ότι είναι έτοιμη να προχωρήσει ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μιας τέτοιας ιδέας.
Όσο για το χώρο που θα φιλοξενούσε ένα Μουσείο Φωτογραφίας, ιδανικές θα ήταν οι εγκαταστάσεις της Χαρτοποιίας ή και παλιές αναξιοποίητες αποθήκες της παραλίας. Η διάθεση μεγάλων χώρων θα μπορούσε να περιλαμβάνει περιοδικές εκθέσεις φωτογραφίας, αίθουσες σεμιναρίων και εκδηλώσεων, ακόμα και ειδικό πωλητήριο τοπικών προϊόντων. Γιατί η ύπαρξη και λειτουργία ενός Μουσείου Φωτογραφίας ενέχει κατά βάθος τη φιλοσοφία διατήρησης της μνήμης, ανάδειξης της ιστορίας αλλά κυρίως προβολής του τόπου μας. Προτάσεις λοιπόν πάνω σε αυτό το θέμα θα υπάρξουν πολλές και ίσως είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες από αυτές που καταθέτω. Θα ήταν ευχάριστο και δημιουργικό αν φωτογράφοι της Αιγιάλειας ή άλλοι πολίτες που ενδιαφέρονται μας έστελναν την άποψή τους για να την φιλοξενήσουμε.
Η συνεργασία όλων είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Και οι άνθρωποι που αγαπούν τη φωτογραφία ως τέχνη έχουν αποδείξει κατ’ επανάληψη ότι διαθέτουν αυτό το προτέρημα, που σημαίνει αγάπη για την εικόνα και για τον τόπο τους.
Μπορούμε λοιπόν όλοι, κάτω από την ομπρέλα του Δήμου και της ΔΗΚΕΠΑ, να δουλέψουμε για τη δημιουργία ενός Μουσείου Φωτογραφίας στο Αίγιο.
Γιατί η φωτογραφική τέχνη ενώνει, προβάλλει, αναδεικνύει και κάνει ακόμα πιο ελκυστικό έναν τόπο. Αξίζει να το προσπαθήσουμε, γιατί όχι.
