background img
banner
banner

«Άγιος Γεώργιος: Ο Ελευθερωτής Άγιος των Ελλήνων του ΄21»

Η Εθνική συνείδηση των Νεοελλήνων, έτσι όπως εκφράζεται σήμερα,με τον Ελληνορθόδοξο χαρακτήρα της,άρχισε να διαμορφώνεται μέσα στην ακμή του Βυζαντίου,κατά τα μέσα του 6ου αιώνα, όταν ο Ιουστινιανός αποφάσισε να θεσμοθετήσει ως επίσημη γλώσσα του κράτους την ελληνική,ενώ είχε ήδη καθιερωθεί η Χριστιανική Θρησκεία και είχε ιδρυθεί η Κωνσταντινούπολη,ως η νέα πρωτεύουσα του Ανατολικού Κράτους.

Με αυτά λοιπόν τα χαρακτηριστικά στοιχεία διαμορφώθηκε το «πρόσωπο» του νεοέλληνα, ενσωματώνοντας και τους κοινούς αγώνες για την υπεράσπισή τους,τόσο κατά τη διάρκεια του Βυζαντίου,όσο και κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας.Και για τη διατήρηση αυτών των αγώνων και θυσιών δημιουργήθηκαν θρύλοι,μοιρολόγια,τραγούδια για τους ήρωες, για την ΄Αλωση της Πόλης,για την ελευθερία της Ελλάδας από τον τούρκικο ζυγό. Και σε όλους αυτούς τους αγώνες οι έλληνες είχαν μαζί τους την Υπεραγία Θεοτόκο, αλλά και πολλούς Αγίους. ΄Ετσι, κατά την τουρκοκρατία, οι έλληνες –οι ραγιάδες κατά τους τούρκους- είχαν ήδη διαμορφωμένη την Εθνική τους Συνείδηση και αγωνίζονταν για τη διατήρηση των αξιών και των ιδανικών τους, έχοντας την πίστη τους και τη βοήθεια των Αγίων τους.

Ο πρώτος βοηθός τους άγιος ήταν ο ΄Αγιος Γεώργιος.* Ο Τροπαιοφόρος ΄Αγιος, ο πάνοπλος καβαλάρης, ήταν πάντα δίπλα τους, σε κάθε αγώνα, σε κάθε αγωνιστή της πίστης και της πατρίδας. Και λειτουργούσε ως απαραίτητο στοιχείο της Εθνικής συνείδησης των σκλαβωμένων. Ο ΄Αγιος Γεώργιος, με καταγωγή από την Καπαδοκία, γεννήθηκε στη Λύδα, κοντά στην Ιερουσαλήμ, περί το 250 μ.Χ. και έγινε αξιωματικός του Ρωμαϊκού στρατού, αλλά..Χριστιανός! Γι ΄αυτό διώχτηκε και στο τέλος μαρτύρησε -κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού- ενώ υπεράσπιζε τους χριστιανούς και έκανε πολλά θαύματα! Και, ενώ στους βυζαντινούς χρόνους, η εικονογραφία τον παρουσίαζε ως άγιο Ρωμαίο αξιωματικό ,στους υστεροβυζαντινούς χρόνους παρουσιάζεται έφιππος στρατιωτικός άγιος, που με το ακόντιό του σκοτώνει ένα δράκο, εχθρό της φύσης και της πίστης!Η εικόνα αυτή δημιούργησε θρύλους του Μέγα Ταξιάρχη, του Τροπαιοφόρου –προστάτη και ελευθερωτή – Μεγαλομάρτυρα Αγίου.

Ο δε Ρωμανός ο Μελωδός του αφιέρωσε πολλούς ύμνους και εγκώμια, που προκαλούσαν μεγάλο ενθουσιασμό στους πιστούς («Πρωτοστράτηγος», «Πρωταθλητάρχης», «Μάρτυρας Αήττητος», «Νικητής Θεόσεπτος»,κ.λ.π.).

Οι έλληνες, λοιπόν,κατά την τουρκοκρατία γνώριζαν καλά τον ΄Αγιο, τον πίστευαν και τον ενέταξαν στη λαϊκή τους παράδοση, ως τον άγιο ήρωα, που σκοτώνει τους εχθρούς τούρκους του ραγιά έλληνα. Και έγινε «ο λαϊκός άγιος όλων των σκλαβωμένων».Και μια μέρα θα τους βοηθήσει να ελευθερωθούν, μπαίνοντας μπροστά σε όλους τους αγώνες τους. Και έτσι έγινε,αφού σε όλα τα «Φλάμπουρα» και τα «Μπαϊράκια» που σήκωναν στους συνεχείς αγώνες τους εναντίον της τουρκιάς, ζωγράφιζαν την εικόνα του, ανάμεσα στο σταυρό! Κι΄έτσι, ο ΄Αγιος Γεώργιος έγινε τόσο οικείος ,ώστε έγινε ο ΄Αη Γιώργης, ο δικός τους ΄Αγιος!

Γι΄αυτό έχτιζαν παντού,σε όλο τον ελλαδικό χώρο, σε κάθε γωνιά της ελληνικής υπαίθρου, «Ξωκκλήσια», για χάρη του.Και εκεί κατέφευγαν κάθε φορά που τους κυνηγούσαν οι τούρκοι, για προστασία, για βοήθεια, για παρηγοριά… Εκεί εύρισκαν καταφύγιο οι «κλέφτες», οι ανήμποροι, οι κατατρεγμένοι ραγιάδες…και τον άγιό τους επικαλούνταν σε κάθε δύσκολη στιγμή. Γι αυτό υπάρχουν πάμπολλα δημοτικά άσματα, που αναφέρονται στον ΄Αη Γιώργη.(π.χ. « στ΄΄Αη Γιωργιού το πανηγύρι, ΄κει βροντάει το καριοφύλλι» ή το υπέροχο: «ένα τουρκίν τουρκόπουλο μια Ρωμιοπούλα αγαπά/ κι΄εκείνη δεν το θέλει/παίρνει τα όρη πίσω της και τα βουνά μπροστά της/κι΄η μοίρα της την έβγαλε στου ΄Αη Γιωργιού την πόρτα/ ΄Αγιε μου Γιώργη γλύτω ΄με απ΄των τουρκών τα χέρια…». Και ξεχύνονταν κρυφά στην ύπαιθρο για να γιορτάσουν τον ΄Αγιο, τον Απρίλη, στην καρδιά της ΄Ανοιξης! Αλλά και για να γιορτάσουν την Ανάσταση του Κυρίου.
Ο Αη Γιώργης λοιπόν συμβολίζει την ανάσταση της Φύσης, αλλά στην τουρκοκρατία συμβολίζει και την Ανάσταση του Γένους! Συμβολίζει τους αγώνες,που θα φέρουν την Ελευθερία από τον τούρκικο ζυγό. Γι αυτό ο ΄Αγιος Γεώργιος παριστάνεται πάνοπλος δίπλα στον Αναστάντα Χριστό. Γιατί, Πίστη και Ελλάδα πάνε ΜΑΖΙ, στη λαϊκή, αλλά και τη θρησκευτική παράδοση. Με την εποχή της τουρκοκρατίας συνδέεται και ο νεομάρτυρας ΄Αγιος Γεώργιος Ιωαννίνων, ο « Φουστανελλοφόρος».

Κατά το 1821,τόσο τα ξωκκλήσια του Αγίου,διάσπαρτα και απόμακρα από το τούρκικο μάτι, όσο και τα Μοναστήρια – που ήσαν επίσης πάμπολλα- έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο,τόσο στην προετοιμασία του Αγώνα, όσο και κατά την διάρκειά του.Άλλα λειτούργησαν ως τόποι «κρυφών» και «μυστικών» συναντήσεων, άλλα ως κρυσφύγετα αγωνιστών,άλλα ως «αποθήκες», ως τόποι φιλοξενίας ορφανών και αμάχων, άλλα ως νοσοκομεία… Το «φαινόμενο» δε των πολλών ΄Αη Γιώργηδων είχαν εντοπίσει ακόμα και πολλοί περιηγητές, τονίζοντας: « δεν υπάρχει χωριό ή πόλη,που να μην έχει εκκλησία, μοναστήρι, ή ξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου»! Η παρουσία, λοιπόν, του αγαπημένου Αγίου στη ζωή του ραγιά, του έδινε τη δύναμη να αγωνιστεί, να ζήσει, να διατηρήσει την πίστη του και την ταυτότητά του. Του έδινε, συνάμα, και την ελπίδα, ότι κάποτε, με τη βοήθειά του και τη συμμετοχή του, θα ελευθερωθεί.

Και αυτή η παρουσία του Αγίου Γεωργίου στη ζωή του νεοέλληνα, δείχνει και τη «συνέχεια» του Νέου Ελληνισμού από το Βυζάντιο, αφού και οι Βυζαντινοί έφεραν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου στις πολεμικές τους Σημαίες. Και οι περισσότερες Σημαίες του Αγώνα του ΄21 φέρουν την εικόνα του Αγίου. Και στη σημερινή Ελλάδα οι στρατιωτικές μας Σημαίες φέρουν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου. Και είναι γνωστός βέβαια ο «άρρηκτος» δεσμός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη με τον συγκεκριμένο ΄Αγιο, καθώς «έτρεχε» όπου υπήρχε ξωκκλήσι του για να προσευχηθεί, πριν από κάθε μάχη – «Κολοκοτρώνης φώναξε, απ΄ταΆη Γιωργιού την πόρτα»,αναφέρει το δημοτικό τραγούδι.΄Αλλωστε, γνωρίζουμε, ότι το κρυσφύγετό του, το «στρατηγείο» του ήταν το μοναστήρι του ΄Αη Γιώργη του Φονιά ,στο Φενεό. Και από εκεί έστειλε τις περίφημες επιστολές του, δίνοντας οδηγίες για το πώς θα αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ στο Μέγα Σπήλαιο, τον Ιούνιο του 1827. Και είναι επίσης γνωστά τα μοναστήρια – μετόχια των δικών μας μοναστηριών-του ΄Αγίου Γεωργίου του Ακτήμονα στην Προποντίδα και του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο, όπου έγιναν μυστικές συναντήσεις των φιλικών, λίγο πριν το ξέσπασμα της Επανάστασης, καθοριστικές για τον Αγώνα!

Αξίζει δε ν΄αναφέρουμε. Ότι και ο « Μείζων Ελληνισμός», ο « Ελληνισμός της Διασποράς» τιμά ιδιαίτερα τον ΄Αγιο Γεώργιο, γι΄αυτό και παντού οι έλληνες έχτισαν εκκλησίες του. Από τις πρώτες εκκλησίες των ελλήνων του εξωτερικού είναι ο ΄Αγιος Γεώργιος της Βενετίας (με καταπληκτικές εικόνες), ο ΄Αγιος Γεώργιος της Βιέννης.

Μα και ο καθεδρικός ναός του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ο ΄Αγιος Γεώργιος είναι.Από βτα πλέον δε θαυμαστά προσκυνήματα των ΄Αγίων Τόπων είναι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Χοτζεβά. Στον τόπο δε που γεννήθηκε ο ΄Αγιος, στη Λύδα ,ο ναός του ΄Αγίου Γεωργίου του θαυματουργού, αποτελεί το πλέον επισκέψιμο προσκύνημα από κάθε χριστιανό, και όχι μόνο…

Βάνα Μπεντεβή


Κατηγορίες Άρθρου
ΑΠΟΨΗ

Σχετικα αρθρα


ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Your email address will not be published. Required fields are marked *

protionline.gr