background img
banner
banner

Δημήτρης Θεολόγης: «Έζησα το ποδόσφαιρο σε ρομαντικές εποχές και με σπουδαίους συμπαίκτες»

Ο ΑΙΓΙΩΤΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΕΠΑΙΞΕ ΣΕ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΣΜΥΡΝΗΣ, ΕΘΝΙΚΟ ΑΙΓΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟ

Αγωνίστηκε με επιτυχία για μία δεκαετία σε Εθνικό Αιγίου και Παναιγιάλειο και ξεχώρισε, όχι μόνο για την ποδοσφαιρική του αξία, αλλά και για το ήθος του. Ο Δημήτρης Θεολόγης γεννήθηκε στο Αίγιο στις 6 Ιανουαρίου 1956 και όταν ήταν 12 χρονών η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Στα 13 του γράφηκε στα «τσικό» του Απόλλωνα Σμύρνης και ένα χρόνο αργότερα προωθήθηκε στο παιδικό και εφηβικό τμήμα. 18 Χρονών υπέγραψε ημιεπαγγελματικό συμβόλαιο στην «Ελαφρά Ταξιαρχία» και την ίδια χρονιά ήταν στην προεπιλογή της Εθνικής Νέων μαζί με τους συμπαίκτες του στον Απόλλωνα, Τάκη Παντέλη και Μάρκο Μαυρομμάτη, ποδοσφαιριστές που στη συνέχεια έκαναν σπουδαία καριέρα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και αγωνίστηκαν στην Εθνική ομάδα. Το 1975 ο Δημήτρης Θεολόγης επιστρέφει οικογενειακώς στο Αίγιο και η ποδοσφαιρική του καριέρα συνεχίζεται στον τόπο καταγωγής του.

Και όπως μας λέει: «Ο Παναιγιάλειος ήταν η ομάδα με την οποία έγιναν οι επαφές και οι συζητήσεις αλλά, για διάφορους λόγους, δεν πραγματοποιήθηκε η μεταγραφή. Έτσι, πήγα στον Εθνικό, που τότε ήταν δυνατή ομάδα με σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έγραψαν ιστορία στο τοπικό ποδόσφαιρο. Είχε φτάσει πολύ κοντά σε άνοδο και στη Β΄ Εθνική μία χρονιά, όταν έπαιζε στην Α΄ Εθνική Ερασιτεχνική, σημερινή Γ΄ Εθνική».

Είναι παντρεμένος από το 1979 και με τη σύζυγό του, Γιάννα, απέκτησαν μία κόρη, τη Σεβαστή (Σέβη). Το όνομά της, ενέπνευσε τον Δημήτρη και τη Γιάννα και από το 1980 αποτελεί την επωνυμία (Σέβη) σε όλα τα καταστήματα γυναικείων ενδυμάτων που έχει ανοίξει. Το τελευταίο κατάστημα σήμερα το διατηρεί στην οδό Κλεομένους Οικονόμου. Η Σέβη είναι παντρεμένη με τον Μάριο Παπαχριστόπουλο και τα δύο τελευταία χρόνια ζουν μόνιμα στα Χανιά της Κρήτης με τα τρία παιδιά τους, ηλικίας 10, 7 και 1 έτους.

Καρασαβίδης, Θεολόγης (με τον εγγονό του, Στέργιο), Νικολόπουλος, Καραγιαννάκης, Μπεκατώρος, Δαρίβας

Μεγάλο ταλέντο ο εγγονός

Ο 10χρονος Στέργιος θεωρείται ήδη πολύ μεγάλο ταλέντο στο ποδόσφαιρο και οι μέχρι πρότινος προπονητές του στις ακαδημίες της Θύελλας Αιγίου μιλούν για τον πιτσιρικά με τα καλύτερα λόγια. Ξεχωρίζει από τόσο μικρή ηλικία, αντιμετωπίζοντας μάλιστα παιδιά 2 και 3 χρόνια μεγαλύτερα. Την τελευταία διετία συνεχίζει σε ομάδα στην Κρήτη και ο Δημήτρης Θεολόγης είναι σίγουρος ότι ο εγγονός του έχει λαμπρό ποδοσφαιρικό μέλλον.

Δημήτρη, Πόσα χρόνια έπαιξες στον Εθνικό; Και ποια ήταν η αρχική σου θέση;
Μέχρι την περίοδο 1980-81. Την επόμενη σεζόν, μία χρονιά μετά τη σπουδαία επιτυχία του Παναιγιαλείου να φτάσει στα ημιτελικά του κυπέλλου πήρα τη μεταγραφή και φόρεσα τη μελανόλευκη. Αρχικά έπαιζα στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα. Από τότε που ξεκίνησα στα τσικό του Απόλλωνα σε αυτή τη θέση αγωνιζόμουν. Στη συνέχεια όμως μεταφέρθηκα στο κέντρο της άμυνας, ως λίμπερο κυρίως και ήταν μία θέση που νομίζω μου ταίριαζε περισσότερο. Εκτός από την ταχύτητα, που πάντα διέθετα, είχα αίσθηση του χώρου και – όπως έλεγαν οι προπονητές μου – την ικανότητα να βλέπω και τις δύο πλευρές και να προωθώ το παιχνίδι από τον χώρο της άμυνας.

Ποιους είχες συμπαίκτες την πρώτη χρονιά στον Παναιγιάλειο;
Βρήκα σπουδαίους ποδοσφαιριστές όταν πρωτοπήγα στην ομάδα, όπως ο μεγάλος Δαβουρλής, ο Μωραϊτέλης, ο Καραμανλής, ο Εσπινόζα, ο Ρούμπας, ο Σταματάκης, ο Μισαηλίδης, ο Κορωνέλος, ο Μπεκατώρος, ο Βασιλόπουλος, ο Δαμίρης, ο Καραγιώργος, ο Αραβαντινός, ο Νικολόπουλος, ο Γκούβελος, ο Πλιάτσικας, ο Γερούκαλης, ο Περδικάρης. Έπαιζαν και αρκετοί πολύ καλοί Αιγιώτες, όπως ο Αγουρίδης, ο Λιάτος, ο Καραγιαννάκης, ο Μαυρόπουλος, ο Γ. Παπαδόπουλος, ο Καραϊνδρος, ο Κόγκας. Ήταν έντονο και το τοπικό στοιχείο με γηγενείς παίκτες μεγάλης αξίας. Μεγάλη ομάδα και φανταστείτε σώθηκε προς το τέλος τερματίζοντας 3 βαθμούς πάνω από τη γραμμή. Αυτό δείχνει πόσο υψηλό ήταν τότε το επίπεδο της Β΄ Εθνικής. Έζησα τη ρομαντική εποχή του ποδοσφαίρου έχοντας σπουδαίους συμπαίκτες.

Πόσα χρόνια αγωνίστηκες στη Μαύρη Θύελλα;
Έμεινα για πέντε σεζόν, μέχρι το 1986. Σταμάτησα νωρίς, στα 30 μου λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Σίγουρα θα μπορούσα να συνεχίσω, έστω και σε τοπικό επίπεδο που οι υποχρεώσεις ήταν σαφώς μικρότερες, αλλά δεν το επιδίωξα. Συνέχισα για λίγο ως προπονητής στη Δόξα Ελαιώνα με την οποία μάλιστα κερδίσαμε συνεχόμενες ανόδους και μέσα σε τρία χρόνια φτάσαμε από τη Γ΄ στην Α΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 2002-03 ασχολήθηκα και διοικητικά στον Παναιγιάλειο ως γενικός αρχηγός, θέση που μου πρότειναν και τη φετινή σεζόν, αλλά δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ λόγω των υποχρεώσεων με το μαγαζί. Είμαι όμως στη διοίκηση, ως εκπρόσωπος των παλαιμάχων και τη θέση του γενικού αρχηγού ανέλαβε ο Γιώργος Καϊάφας.

Ποια παιχνίδια θυμάσαι πιο έντονα με τον Παναιγιάλειο; Και ποια ήταν μεγαλύτερη απογοήτευση που ένιωσες;
Είναι πολλά, κυρίως σε Β΄ και Γ΄ Εθνική. Ποια να πρωτοθυμηθώ. Σίγουρα ένα μεγάλο παιχνίδι στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο την περίοδο 1981 -82, όταν χάναμε 2-0 και ισοφαρίσαμε παίζοντας εκπληκτικό ποδόσφαιρο στο β΄ ημίχρονο. Μάλιστα το 2-2 μας αδικεί. Και μία ισοπαλία 1-1 στο Αγρίνιο, όταν πάλι ισοφαρίσαμε τον πολύ δυνατό Παναιτωλικό και σίγουρα στο Αίγιο κάποιες πολύ μεγάλες νίκες που κάναμε σε ένα κατάμεστο γήπεδο με φοβερή ατμόσφαιρα. Τη μεγαλύτερη απογοήτευση τη βίωσα ως γενικός αρχηγός το 2003 και σίγουρα δεν συγκρίνεται με καμία άλλη. Τότε πού, παρότι αγωνιστικά και με τόσα προβλήματα καταφέραμε να παραμείνουμε στη Β΄ Εθνική, υποβιβαστήκαμε λόγω χρεών δύο κατηγορίες και βρεθήκαμε στη Δ΄ Εθνική.

Πως βλέπεις φέτος την ομάδα; Έχουν μέλλον τα νεαρά παιδιά;
Το πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής έτσι όπως συνεχίζεται πλέον είναι υποβαθμισμένο και με πολλές ιδιαιτερότητες μετά τη μεγάλη αποχή και όλα όσα προηγήθηκαν. Η πανδημία δημιούργησε πλήθος προβλημάτων σε όλες τις ομάδες. Βασικός στόχος είναι η παραμονή και πιστεύω πως θα επιτευχθεί αν και θέλει προσοχή στα παιχνίδια που απομένουν. Το γεγονός ότι στελεχώθηκε με πολλά νεαρά παιδιά από την περιοχή έχει και τα καλά του. Μπορεί να έφυγαν κάποιοι έμπειροι παίκτες αλλά οι «μικροί» παίρνουν περισσότερα παιχνίδια στα πόδια τους και αυτό είναι θετικό. Σίγουρα υπάρχουν ταλέντα στην ομάδα. Και με τη δουλειά θα αναδειχθούν ακόμη περισσότερο και αυτό είναι προς όφελος και των ίδιων και της ομάδας. Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ και στον Εθνικό Αιγίου στον οποίο έπαιξα επίσης αρκετά χρόνια σε πολύ καλές εποχές για τον σύλλογο. Είναι κρίμα να μην υπάρχει σήμερα στο τοπικό ποδόσφαιρο. Αν μπορούν κάποιοι ας βοηθήσουν να ενεργοποιηθεί ξανά γιατί η ομάδα πρέπει να έχει συνέχεια.

Από αριστερά: Ρούμπας, Συρμής (διακρίνονται λίγο), Θεολόγης, Εσπινόζα, Δρακίδης, Ασημακόπουλος, Παπαδόπουλος, Νικολόπουλος


Κατηγορίες Άρθρου
ΤΟΠΙΚΑ

Σχετικα αρθρα


ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Your email address will not be published. Required fields are marked *

protionline.gr