Ο ΑΙΓΙΩΤΗΣ ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΣ ΞΕΦΥΛΛΙΖΕΙ ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
Ο Παναγιώτης Κατσιβάλης (γεν. στις 29 Σεπτεμβρίου 1979) προέρχεται από την πολύτεκνη οικογένεια του Κώστα και της Πόπης Κατσιβάλη, και έχει άλλα πέντε αδέλφια. «Η μουσική κυριαρχούσε μέσα στο σπίτι από την ημέρα που γεννήθηκα» μας λέει, καθώς τόσο οι γονείς (και κυρίως ο πατέρας) όσο και τα περισσότερα από τα αδέλφια του ασχολήθηκαν και ασχολούνται με το τραγούδι και τη μουσική, έχοντας κάνει μουσικές σπουδές. Ο Γιώργος (με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Αιγιώτης») έχει διαγράψει μια σπουδαία πορεία στο τραγούδι με πολύ σημαντικές συνεργασίες από τις οποίες ξεχωρίζει ασφαλώς η πολύχρονη με τον Χρήστο Νικολόπουλο, αλλά και με μεγάλα ονόματα του τραγουδιού με τους οποίους έχει κάνει κοινές εμφανίσεις, ενώ η Τούλα έχει συμπληρώσει πάνω από 20 χρόνια στον χώρο του δημοτικολαϊκού τραγουδιού με δεκάδες εμφανίσεις σε μαγαζιά και διάφορες εκδηλώσεις της ευρύτερης περιοχής και όχι μόνο.
Επίσης, η Αγγελική η οποία είναι δασκάλα μουσικής σε σχολείο, ήταν εκείνη που ουσιαστικά τον επηρέασε περισσότερο και έτσι αποφάσισε να ξεκινήσει και ο ίδιος μαθήματα πιάνου. Την παρακολουθούσε όταν έπαιζε στο σπίτι και τραγουδούσαν μαζί με τις αδελφές του. Ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Άγγελος, διατηρεί την οικογενειακή επιχείρηση των 80 και πλέον χρόνων. Και τα τρία αγόρια της οικογένειας κατέχουν πτυχίο ιεροψάλτη ενώ ο Παναγιώτης και ο Γιώργος είναι αριστούχοι διπλωματούχοι της βυζαντινής μουσικής.
Ο αείμνηστος πατέρας του, Κώστας Κατσιβάλης, για πολλά χρόνια υπηρέτησε το αναλόγιο της εκκλησίας ψέλνοντας, και ήταν εκείνος που μετέδωσε την αγάπη για την μουσική στα παιδιά του.
Παναγιώτη πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;
Δέκα χρονών ξεκίνησα μαθήματα βυζαντινής μουσικής. Οι δύο αδερφές μου ήδη έκαναν μαθήματα πιάνου και έτσι ξεκίνησα κι εγώ στα 11 αλλά έκανα μόνο για έναν χρόνο. Αργότερα άρχισα να αναζητώ και άλλους ήχους και στα 13 μου ξεκίνησα να μαθαίνω μπουζούκι και λίγο αργότερα κιθάρα, στα οποία είμαι αυτοδίδακτος. Σχεδόν ταυτόχρονα άρχισα να συνθέτω και τα πρώτα μου τραγούδια, με στίχο και μουσική. Στα 14 άνοιξε πια ο δρόμος προς την πραγματοποίηση του ονείρου μου. Να ασχοληθώ δηλαδή επαγγελματικά με τη μεγάλη μου αγάπη, τη μουσική. Ξεκίνησε με τη συνεργασία μου με τη σχολή ελευθέρων σπουδών ΣΥ.Σ.Μ.Ο του κ. Χρήστου Λούκα, όπου συμμετείχα σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις σε Αίγιο, Καλάβρυτα και Πάτρα, τραγουδώντας και παίζοντας μπουζούκι και κιθάρα, στην ορχήστρα που αποτελούνταν από μαθητές της σχολής. Παράλληλα εκείνο τον καιρό είχα αποκτήσει και το Πτυχίο Ιεροψάλτου και ξεκίνησα την επαγγελματική μου πορεία και ως ιεροψάλτης. Άρχισα να φοιτώ στη σχολή του αείμνηστου Κωνσταντίνου Τασόπουλου και όταν έκλεισε, λόγω συνταξιοδότησής του, μετεγγράφηκα στη σχολή της Ιεράς Μητροπόλεως που μόλις είχε ξεκινήσει τη λειτουργία της. Είναι δύο παράλληλοι δρόμοι που ακολούθησα από τότε μέχρι σήμερα, χωρίς να συγχέονται ή να συγκρούονται.
Η συνεργασία με το Μουσικό Εργαστήρι
Για τρία περίπου χρόνια, από 15 έως 18 ετών συνεργάστηκα με το Μουσικό Εργαστήρι του οποίου ιδρυτής και ιθύνων νους ήταν ο Σάκης Παπαδημητρίου. Η γνωριμία μου με τον κ. Παπαδημητρίου ήταν σταθμός στη ζωή μου, διότι εκτίμησε το ταλέντο μου και με εισήγαγε σε ένα καινούργιο μουσικό κόσμο, αυτόν της παραδοσιακής μας μουσικής. Μου έμαθε πολλά πράγματα γύρω από αυτήν και αισθάνομαι την ανάγκη να τον ευχαριστήσω και δημόσια. Εκεί γνώρισα και αγάπησα διαφορετικούς ήχους. Έμαθα να χειρίζομαι άλλα όργανα, όπως η λύρα, το σαντούρι, το ούτι, το σάζι, το λαούτο και άλλα παραδοσιακά όργανα, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε ρεπερτορίου σε διάφορες εκδηλώσεις εντός και εκτός Αιγίου. Το ξεκίνημα το έκανα με τον Γιάννη Κριβέρη. Συμμετείχα βέβαια και σε σχολικές εκδηλώσεις στο Λύκειο όταν κάναμε κάποια αφιερώματα σε μεγάλους καλλιτέχνες, όπως το Μάνο Χατζηδάκη και το Λευτέρη Παπαδόπουλο, τραγουδώντας και παίζοντας μπουζούκι. Στη διάρκεια δε της στρατιωτικής μου θητείας στην Κω, ήμουν τραγουδιστής στο Μουσικό Σώμα.
Ποια ήταν η συνέχεια μετά την απόλυσή σου από το στρατό;
Όταν πια απολύθηκα το 1999, τραγούδησα σε διάφορα μαγαζιά στο Αίγιο μέχρι το 2001 οπότε και έφυγα για Θεσσαλονίκη αναζητώντας το κάτι παραπάνω. Εκεί δούλεψα σε μεγάλες πίστες ως τραγουδιστής άλλα ο θάνατος του πατέρα μου ανέκοψε την πορεία μου ουσιαστικά στο ξεκίνημά της. Επέστρεψα στο Αίγιο και διατήρησα την ιδιότητά μου ως ψάλτης από την οποία και βιοπορίζομαι ανέκαθεν και ως διπλωματούχος πιά, διδάσκω κι εγώ με τη σειρά μου τη τέχνη της Βυζαντινής Μουσικής. Ποτέ όμως δε σταμάτησα να γράφω δικά μου τραγούδια, και μετά από αρκετά χρόνια απουσίας από το επαγγελματικό κομμάτι, αποφάσισα φέτος να μοιραστώ με φίλους στο διαδίκτυο τις συνθέσεις μου».
Μετάνιωσες που δεν συνέχισες την καλλιτεχνική σου πορεία στις πίστες;
Δεν μπορώ να πω ότι μετάνιωσα. Ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του καλείται να κάνει κάποιες επιλογές. Ζυγίζει τα δεδομένα και βλέπει που γέρνει η ζυγαριά. Άλλωστε, εμείς είμαστε οι επιλογές μας… μέσα από αυτές βιώνουμε τη ζωή μας και χτίζουμε τον χαρακτήρα και τη προσωπικότητά μας. Έτσι κι εγώ εκείνο το καιρό έκανα τις επιλογές μου με βάση τις ψυχικές και πνευματικές μου ανάγκες. Γενικά δεν μετανιώνω για ότι έχω κάνει. Έγινα αυτός που είμαι, όπως και ο καθένας από μας, μέσα από αυτές τις επιλογές και τα βιώματά μου.
Πόσα τραγούδια περίπου έχεις γράψει;
Έχω πολλά τραγούδια στο συρτάρι που ευελπιστώ, σταδιακά να φτάσουν στα αυτιά όλων. Είναι τραγούδια που έχω γράψει από τα πρώτα συνθετικά μου βήματα, από την εφηβεία μέχρι σήμερα και κυρίως είναι βιωματικά. Άλλωστε, οι καταστάσεις που βιώνουμε μας εμπνέουν να δημιουργήσουμε. Ο καθένας στη τέχνη που κατεργάζεται. Οι ηχογραφήσεις γίνονται στο στούντιο «γ» στο Αίγιο, του αδερφού μου Γιώργου, ο οποίος είναι και ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από όλο αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα που ακούμε!
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Σχέδια δεν έχω για το μέλλον, που άλλωστε είναι πολύ απρόβλεπτο. Ότι προκύπτει το εξετάζω και ανταποκρίνομαι αναλόγως. Τον μόνο στόχο που έχω αυτό το καιρό είναι να μπω στο στούντιο και να ηχογραφήσω τα τραγούδια μου για να μπορώ να τα μοιραστώ με το κόσμο…και εύχομαι να τα αγαπήσει όπως ήδη έχει κάνει με το πρώτο τραγούδι “Να γίνω πνοή σου”, που εδώ και ένα μήνα περίπου που έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο. Έχει αγαπηθεί πολύ και αυτό το λαμβάνω και με μηνύματα αλλά και από ανθρώπους που συναντώ έξω στο δρόμο. Και τους ευχαριστώ θερμά για αυτό!!!
