– Γράφει ο ΠΑΝ. ΒΑΓΙΑΣ Φιλόλογος – Δημοσιογράφος-
Όταν σε μια πόλη χάνεται το αυτονόητο τότε παύουμε να μιλάμε για ποιότητα ζωής και για κανόνες λειτουργίας που θα τους σέβονται όλοι. Έτσι ο καθένας συμπεριφέρεται όπως θέλει, η κοινωνική συνοχή πάει περίπατο και η γενικευμένη αναρχία αποβαίνει εις βάρος πολλών. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει, εδώ και χρόνια, στο μοναδικό πεζόδρομο του Αιγίου (η μισή οδός Ανδρέου Λόντου) και στη μεγάλη πλατεία της πόλης, τα Ψηλά Αλώνια. Αυτοκίνητα και μηχανές κυκλοφορούν ανεμπόδιστα, αφού οι «έξυπνοι» οδηγοί τους ξέρουν ότι δεν υπάρχουν κανόνες και απαγορεύσεις και οι παραβάτες μένουν ατιμώρητοι.
Την ίδια στιγμή, μικροί και μεγάλοι που βγαίνουν για ψώνια ή κάνουν τη βόλτα τους, στριμώχνονται για να μην τους πατήσουν οι βιαστικοί ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν μετατρέψει το πλακόστρωτο σε ιδιωτικό χώρο στάθμευσης! Ούτε λόγος για μπάρες ή για στοιχειώδη αστυνόμευση. Όλα επιτρέπονται, όλα είναι ελεύθερα και η παραβατικότητα γίνεται εθισμός.
Φαίνεται όμως ότι από τη μια υπάρχει το Αίγιο και από την άλλη η υπόλοιπη Ελλάδα. Στη δεύτερη περίπτωση οι πόλεις προοδεύουν, πεζοδρομούν και φυλάσσουν το κέντρο τους, δίνοντας κίνητρα για περπάτημα και βόλτες, αυξάνοντας ταυτόχρονα την αγοραστική κίνηση στην τοπική αγορά. Κι όλα αυτά εδώ και δεκαετίες. Ένας από τους πιο πετυχημένους αυτοδιοικητικούς στη χώρα μας, ο αείμνηστος Δήμαρχος Άρτας Κώστας Βάγιας, μου είχε εκμυστηρευτεί κάποτε ότι όταν (πριν από 30 χρόνια!) πεζοδρόμησε το κέντρο της πόλης του κλείστηκε στο σπίτι του για δυο μήνες εξαιτίας των απειλών και της επιθετικότητας κάποιων συμπολιτών του και κυρίως δικών του ψηφοφόρων! Μόλις όμως το έργο ολοκληρώθηκε και διαπίστωσαν όλοι την αστική και οικονομική αναβάθμιση της περιοχής, όλα άλλαξαν και ο ίδιος έγινε ο αγαπημένος και ικανότερος Δήμαρχος της Άρτας. Όσοι ακόμα πιστεύουν ότι ο κόσμος ψωνίζει με το αυτοκίνητό του ζούνε ακόμα στη δεκαετία του 1960…
Η χειρότερη όμως εικόνα είναι στα Ψηλά Αλώνια. Μηχανές και Ι.Χ. κινούνται άσκοπα και επικίνδυνα ανάμεσα σε δεκάδες μικρά παιδιά, προκαλώντας την αγανάκτηση όσων θέλουν και έχουν δικαίωμα να ευχαριστηθούν την πλατεία τους. Ειδικά το καλοκαίρι η κατάσταση είναι απογοητευτική και πρωτόγνωρη.
Ξαναγυρνάμε λοιπόν στο χαμένο μας αυτονόητο και ας αναλογιστούμε και τη δική μας ευθύνη ως πολίτες. Συχνά δεν μας φταίνε οι άλλοι για τα κακώς κείμενα, για την οπισθοδρόμηση και για την υποβάθμιση της ζωής μας. Εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε που καταπατούμε το νόμο και την ελευθερία των υπολοίπων. Αν εμείς τηρούσαμε όσα πρέπει ίσως και οι αρμόδιες αρχές να έκαναν καλύτερα τη δουλειά τους. Επιστρέφω στο αρχικό ερώτημα: οι πεζόδρομοι και οι πλατείες για ποιους φτιάχτηκαν; Μάλλον θα μείνω με την απορία…
