Τα παραμύθια από καταβολής τους, ήταν και είναι ένα σημαντικό είδος της προφορικής λαϊκής λογοτεχνίας. Με… παραμύθια μεγάλωσαν πολλοί άνθρωποι ακούγοντας τη γιαγιά ως παιδιά, με… ¨παραμύθια της ζωής¨ πορεύτηκαν ακόμα πιο πολλοί ως ενήλικοι, όμως τα παραμύθια, παρέμειναν για αιώνες ένα ¨ζωντανό κοινωνικό κύτταρο¨ το οποίο περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα σύνθετων ή απλοϊκών αφηγήσεων με ποικίλο περιεχόμενο.
Η Χριστίνα Καρτσωνάκη είναι ένα ακόμα ¨παράδειγμα¨ της ¨διπλανής πόρτας¨ αλλά και της σημαντικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η διατροφολόγος – συγγραφέας που κινείται με την ¨βαριά κληρονομιά στην πλάτη της¨ το… όνομά της, καθώς η μητέρα της είναι η γνωστή Αιγιώτισσα ιατρός (Ειδικός Παθολόγος) και αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑΑ Διαμάντω Βασιλακοπούλου – Καρτσωνάκη, έχει βάλει ψηλά τον πήχη της επιτυχίας και της εξέλιξης. Η ίδια η μητέρα της στόχευε πάντα το καλύτερο για την κόρη της από την παιδική της κιόλας ηλικία. Η Χριστίνα σήμερα, εργάζεται στην Αθήνα ως διατροφολόγος και το παραμύθι της με τίτλο «Ο Τρυφερούλης που δεν έμεινε στο ¨αν¨» είναι ουσιαστικά η πρώτη της ¨επίσημη¨ προσπάθεια στα… βαθιά νερά της συγγραφής παιδικών βιβλίων και παραμυθιών.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα του παιδικού βιβλίου
Η Χριστίνα Καρτσωνάκη γεννήθηκε στο Αμβούργο της Γερμανίας στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 και μεγάλωσε στο Αίγιο. Εργάζεται ως κλινικός διαιτολόγος – διατροφολόγος (BSc dietetics – RD) διατηρώντας ένα ιδιόκτητο Κέντρο Διατροφής και “Body Heal & Balance”, στην περιοχή των Ελληνορώσων, στο κέντρο της Αθήνας. Σαν επαγγελματίας της υγείας και λόγω της προσωπικής της προσέγγισης για τα θέματα αυτά, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχολογία (Msc in Health psychology) χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του diet coaching, σε κάθε ενδιαφερόμενο. Η αγάπη για την ψυχολογία και τις τέχνες, την οδήγησαν μοιραία και στο μονοπάτι της συγγραφής. Έχει συμμετάσχει σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς με αυτοτελή παραμύθια, δοκίμια ή μικρά άρθρα. Το συγκεκριμένο παραμύθι βραβεύτηκε πριν από 12 χρόνια με το Γ΄ βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, στην κατηγορία “Παιδικό Παραμύθι”. Ένα χρόνο νωρίτερα και στον ίδιο διαγωνισμό, έλαβε έπαινο για το ανέκδοτο μέχρι σήμερα παραμύθι της «Πού μένει η κυρία Δύναμη;»
Μια μικρή περίληψη της ιστορίας του “Τρυφερούλη”
Πρόκειται για ένα εύθυμο και “εύστροφο” παιδικό παραμύθι, το οποίο προσεγγίζει και αναδεικνύει την αυτοεκτίμηση. Ο Τρυφερούλης είναι ένα μικρό ψαράκι – χορευτής, το οποίο χάνει άξαφνα την αυτοπεποίθησή του και αρνείται να συμμετέχει στις εξετάσεις χορού. Τι μπορεί να ενώσει το μικρό ψαράκι με μια… γοργόνα που κλαίει γιατί δεν κατάφερε να γίνει βασίλισσα; Τι μπορεί θα συμβεί αν μια απογοητευμένη… καραβίδα αρνείται πεισματικά να μείνει με το “αν” και αποφασίσει να βρεθεί αντιμέτωπη με τους φόβους της; Ποιο είναι τελικά το μεγάλο… μυστικό του Τρυφερούλη;
Με πολλά ταλέντα και… αστείρευτες ανησυχίες
Οι συγγραφικές ιδιαιτερότητές της, εκφράζονται μέσω της αρθρογραφίας της, σε τοπικά έντυπα της Αιγιάλειας για θέματα διατροφής και lifestyle ή και σε γνωστά ιντερνετικά περιοδικά της πρωτεύουσας με μεγάλη επισκεψιμότητα. Παλαιότερο έργο, εκδόθηκε στην ομαδική προσπάθεια “14 ηλιαδοπαραμυθάκια” από τον όμιλο “Ηλιαχτίδα” μετά από την συμμετοχή της σε λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργάνωσε ο ίδιος εκδοτικός οίκος. Η αγάπη της για τις τέχνες την… οδήγησε να ασχολείται ταυτόχρονα για πολλά χρόνια και με τον χορό σε ημι-ερασιτεχνικό επίπεδο. Μέσα από τα παραμύθια θέλει να δώσει μηνύματα ελπίδας και αισιοδοξίας στους μικρούς και μεγάλους φίλους της και να βοηθήσει όλους να πιστέψουν στον εαυτό τους βρίσκοντας τις… “μαγικές” δυνάμεις που κρύβουν μέσα τους.
Το protionline.gr συνομίλησε με την συγγραφέα του “Τρυφερούλη” και την καλωσορίζει στην μεγάλη «παρέα» της καλλιτεχνικής έκφρασης της ψυχής, αυτή των ανθρώπων για δημιουργία και συγγραφική ολοκλήρωση.
Πότε και πώς προέκυψε το βιβλίο; Ποιο ήταν το αρχικό κίνητρο;
Ο Τρυφερούλης γεννήθηκε το 2009 όντας ακόμα φοιτήτρια. Εκείνη την περίοδο είχα αρχίσει να ασχολούμαι και με τον χορό σε ερασιτεχνικό επίπεδο και έβλεπα το άγχος των υποψήφιων δασκάλων χορού πριν από τις εξετάσεις. Είχα παρατηρήσει ότι πολλοί από αυτούς ήταν καταπληκτικοί χορευτές, όμως λόγω της χαμηλής… πίστης στον εαυτό τους, όχι μόνο αποτύγχαναν στις εξετάσεις αλλά δεν τολμούσαν να αποδεχτούν και τις ευκαιρίες που τους δίνονταν. Το παραμύθι δεν είναι αυτοβιογραφικό, αλλά θα μπορούσε. Στη θέση του Τρυφερούλη θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε που το “βάζει στα πόδια” μπροστά σε μία αποτυχία και δεν ξαναπροσπαθεί ή δεν εκμεταλλεύεται σωστά τις επόμενες ευκαιρίες. Είμαι άτομο που διαθέτω μεγάλη φαντασία. Συχνά, όταν ψάχνω τρόπους να γίνω πιο κατανοητή, δημιουργώ ιστορίες ή εικόνες. Έτσι, από την στιγμή που ολοκληρώθηκε στην σκέψη μου η πλοκή, αφού ¨έπλασα¨ το κεντρικό νόημα, η συνέχεια ήρθε αβίαστα.
Ποιοι είναι αυτοί που στηρίζουν μέχρι στιγμής την προσπάθεια σου;
Σε ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα, είχα πάντα την στήριξη της οικογένειάς μου και κυρίως της μητέρας μου. Πίστευε σε εμένα πιο πολύ από ό,τι εγώ η ίδια πίστευα στον εαυτό μου και πάντα προσπαθούσε να μας ¨ανοίξει¨ τους πνευματικούς ορίζοντες, τόσο σε εμένα όσο και στην αδερφή μου. Όσον αφορά την συγγραφική ¨φύση¨, οι πρώτες μου αναγνώστριες που περιμένω με αγωνία την γνώμη τους είναι η αδερφή μου Εμμανουέλα Καρτσωνάκη, η οποία είναι νευρολόγος και διαμένει στο εξωτερικό και είναι ο πιο αυστηρός αλλά και δίκαιος κριτής μου και η αδερφή της μητέρας μου Παναγιώτα Βασιλακοπούλου, δικηγόρο και στιχουργό, η οποία είναι αυτή που μου… έδειξε ότι ο κάθε άνθρωπος δεν είναι μόνο μια ιδιότητα, αλλά μπορεί να έχει πολλές πλευρές και πρέπει να τις καλλιεργεί όλες για να είναι ευτυχισμένος. Το παραμύθι θέλω να το αφιερώσω στη γιαγιά μου, που ήταν η δεύτερη μητέρα μου καθώς με μεγάλωσε. Πέθανε πρόσφατα και μου λείπει πολύ. Στην προσπάθεια αυτή δεν υπάρχει κάποιος χορηγός, ωστόσο θέλω να ευχαριστήσω πολύ την εκδότρια Μαρία Παναγιωτακοπούλου και τις εκδόσεις “Ηδύφωνο” που με εμπιστεύτηκαν. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω και την εικονογράφο μου Έλενα Λεώνη Παπαδημητρίου, ένα κορίτσι που κάνει καριέρα στην μουσική και τα εικαστικά.
Τι “σημαίνει” η Διαμάντω Βασιλακοπούλου για σένα;
Η μητέρα μου (όπως έχω δηλώσει αρκετές φορές) είναι το πρότυπό μου. Είναι ο πιο δίκαιος, δοτικός και αυθεντικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Ό,τι και να πω είναι λίγο, νομίζω ο κόσμος της Αιγιάλειας, τόσα χρόνια, έχει δείξει την αγάπη του έμπρακτα στο πρόσωπό της. Είναι ο συνοδοιπόρος μου σε όλα τα βήματα και η πιο “πιστή” μου θαυμάστρια! Είναι πάντα εκεί για να με χειροκροτήσει, να με ακούσει αλλά και να με “βάλει στην θέση μου” όταν δεν συμφωνεί με κάτι. Σίγουρα να μεγαλώνεις με μια μητέρα τόσο δυναμική δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, καθώς έχει θέσει το πήχη ψηλά. Αλλά την ευχαριστώ, που μέσα από συμπεριφορές και πράξεις, με έμαθε είναι να μην κρίνω κανέναν και να δίνω αγάπη. Πήρα πολλή αγάπη από την μητέρα μου.
Θα γίνει κάποια εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου σύντομα;
Το παραμύθι ήδη μπορεί να το βρει κάποιος στο e-shop του εκδοτικού οίκου και σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Θα γίνουν σίγουρα δύο παρουσιάσεις για το παραμύθι σε Αίγιο και Αθήνα, αλλά λίγο αργότερα. Το κανονίζουμε με τον εκδοτικό οίκο και το υπολογίζουμε για τον Σεπτέμβρη. Έτσι, αφενός θα είναι καλύτερες οι συνθήκες (ελπίζω…) με τον κορωνοϊό και την γενικότερη κατάσταση των μέτρων, αφετέρου την περίοδο αυτή, κάνω τα πρώτα μου επιχειρηματικά βήματα στο χώρο της Υγείας, αφού το κέντρο διατροφής – ευεξίας που έχω, το άνοιξα πριν περίπου έναν μήνα και έχω ρίξει το “βάρος” μου εκεί. Εκτός από το κομμάτι της διατροφής, η επιχείρησή μου, περιλαμβάνει μια σειρά από εναλλακτικές παροχές που μπορούν να βοηθήσουν στην υγιή και αποτελεσματική απώλεια βάρους, όπως είναι ο βελονισμός, η λεμφική μάλαξη και η θεραπευτική κίνηση.
¨Παντρεύονται¨ εύκολα οι… ¨διατροφικές¨ ανησυχίες με την καλλιτεχνική σου φύση;
Αν και ο κόσμος έχει λίγο διαστρεβλωμένη άποψη για το επάγγελμα του διαιτολόγου, καθώς πιστεύει ότι το μόνο που κάνει είναι να μετρά θερμίδες, για μένα είναι ένα λειτούργημα. Άλλωστε για αυτό έκανα και αλλαγή καριέρας από τα έδρανα της νομικής στις διαλέξεις βιοχημείας και φυσιολογίας. Οι διαιτολόγοι μαθαίνουν πως μπορεί να φροντίζει ο καθένας ουσιαστικά τον εαυτό του και την υγεία του μέσω της τροφής. Ο τρόπος με τον οποίο τρέφεσαι δείχνει αρκετά για την σχέση με τον εαυτό σου. Και επειδή η πραγματική τροφή πρέπει απαραίτητα να συμβαδίζει με την πνευματική τροφή, οδηγήθηκα από το ένστικτό μου και έτσι, προέκυψε ο ¨Τρυφερούλης¨. Ελπίζω να αποτελέσει κίνητρο, ώστε μικροί και μεγάλοι να μάθουν να μην ¨επιτρέπουν¨ στις αποτυχίες να τους καθηλώνουν. Η ζωή δίνει συνεχώς νέες ευκαιρίες και αυτό που πρέπει είναι να μάθουμε είναι να τις αξιοποιούμε και όχι πάντοτε να μένουμε στο… ¨αν¨.
