Η ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ ΑΚΟΝΙΑ ΜΕ ΛΑΜΠΙΡΙ – Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΤΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ – ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ
Ένα από τα… αξιοπερίεργα που έσυρε στην επιφάνεια η φωτιά της περασμένης εβδομάδας στη Δυτική Αιγιάλεια, είναι ο κλειστός παραλιακός δρόμος που έπρεπε να συνδέει την παραλία της Ακονιάς με το Λαμπίρι. Μάλιστα, αν η φωτιά είχε «καταφέρει» να φτάσει ως την παραλία κι αν δεν υπήρχε ο καλός συντονισμός, τότε δεν αποκλείεται να μετρούσαμε ανθρώπινες απώλειες σαν αυτές που συνέθεσαν την ανθρώπινη τραγωδία στο «Μάτι» Αττικής πριν τρία χρόνια…
Η άμεση επαφή με τη θάλασσα και η πρόσβαση σε αυτή μέσα από την αυλή του σπιτιού μας μπορεί να είναι επιθυμία όλων, πλην όμως λίγοι έχουν την «ευχή» ή «κατάρα» να το πράττουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις μάλιστα μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή. Είναι τραγικά αποδεδειγμένο πλέον πως η έλλειψη διεξόδου από την παραλία δεν δίνει άλλο δρόμο σε περίπτωση ανάγκης, παρά μονάχα τη θάλασσα…
Το τμήμα του δρόμου το οποίο πρέπει να διανοιχτεί, στην προκειμένη περίπτωση είναι ένα σημείο περίπου 300 μέτρων στο σύνολό του. Οι ιδιοκτήτες σε αυτό το κομμάτι, είναι συνολικά 12 άτομα με τις οικογένειές τους. Παρότι από την κοινότητα Καμαρών έχουν γίνει χρόνια τώρα όλες οι απαραίτητες ενέργειες για τη διάνοιξη του δρόμου, γραφειοκρατικοί (ίσως και άλλοι) λόγοι, τον κρατούν κλειστό. Μη έχοντας άλλη διέξοδο και νιώθοντας την απειλή της φωτιάς το Σάββατο 31 Ιουλίου, οι λουόμενοι επιβιβάστηκαν σε σκάφη του Λιμενικού για να διασωθούν… Εάν ο δρόμος ήταν ανοιχτός, θα έφευγαν με τα οχήματά τους ακολουθώντας τις υποδείξεις αστυνομίας και πυροσβεστικής προτού καν το «κακό» πλησιάσει. Πριν καν εμφανιστεί ο πρώτος καπνός. Την εικόνα περιέγραψε πολύ παραστατικά ο δήμαρχος Αιγιαλείας Δημήτρης Καλογερόπουλος σε σύσκεψη στο Δημαρχείο την περασμένη εβδομάδα, επισημαίνοντας τα «κακώς κείμενα» στην πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛ. Φώφη Γεννηματά. Όπως είπε, ΄΄στο σημείο που ήταν να τρέξουν να φύγουν οι άνθρωποι της παραλίας για να μην εγκλωβιστούν από την απρόβλεπτη εξέλιξη της φωτιάς, υπήρχαν ιδιοκτησίες. Ξαπλώστρες, ομπρέλες, τραπέζια… Μία παραλία αποκλειστικά για τους έχοντες ιδιοκτησίες από πάνω…΄΄.
Υπάρχει απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου από το 2017…
Το 2017 το Δημοτικό Συμβούλιο Αιγιαλείας είχε αποφασίσει να αναθέσει σε εργολάβο – μελετητή ιδιώτη, να γίνει πράξη αναλογισμού των ιδιοκτησιών. Ωστόσο, η Πολεοδομία απάντησε ότι δεν υπάρχουν τα κατάλληλα μέσα και τα εξειδικευμένα όργανα, ώστε να προχωρήσει η ίδια η υπηρεσία τις ενέργειες. Πριν από δύο χρόνια περίπου, η ΔΕΥΑΑ ανέθεσε σε μελετητή (επειδή επιδίωκε να περαστεί ο συλλεκτήριος αγωγός) να προβεί στην πράξη αναλογισμού.
΄΄Αυτή τη στιγμή εκείνη και μέχρι σήμερα, έχουν περάσει δυόμιση χρόνια και αυτό το ζήτημα ακόμα δεν έχει τελειώσει. Δεν γνωρίζω πού κολλάει. Δεν ξέρω ποιος φταίει που δεν υπάρχει καμία απολύτως εξέλιξη. Δεν είναι δυνατόν να χρειαστεί ποτέ μια μελέτη ενός δρόμου συνολικής έκτασης 300 μέτρα, τρία χρόνια. Προφανώς, κάποια είναι η αιτία, κάποιος είναι ο λόγος. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι είναι στην υπαιτιότητα του δήμου και μόνο. Η διαδικασία πρέπει να επισπευστεί και να προχωρήσει, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα στην Αιγιάλεια του 2021. Ήμασταν τυχεροί που η φωτιά δεν απείλησε αυτό το σημείο, που δεν έφτασε στο συγκεκριμένο κομμάτι. Πιστεύω ότι θα ήταν η απόλυτη καταστροφή αν συνέβαινε αυτό, κανένα πυροσβεστικό όχημα ή επίγειο μέσο δεν θα είχε πρόσβαση και δεν υπήρξε έξοδος διαφυγής. Ο Θεός μας φύλαξε΄΄, αναφέρει στo protionline.gr ο πρόεδρος της Κοινότητας Καμαρών Παναγιώτης Περλέγκας.
Έκαναν την παραλία… δική τους
Να σημειωθεί πως μέχρι το 2008 ο δρόμος ήταν σε λειτουργία ωστόσο τότε εκδόθηκε πρωτόκολλο κατεδάφισης καθώς θεωρήθηκε πως ήταν φτιαγμένος στα όρια του αιγιαλού. ΄΄Κάποιοι βρήκαν παράθυρα νομικά ή εφάρμοσαν τυπικά το νόμο και έγινε η επικαιροποιήση και η χάραξη των ορίων. Όμως το Δημοτικό Συμβούλιο εκ των υστέρων, είχε αποφασίσει να κατασκευάσει και να… “περάσει” τον συλλεκτήριο αγωγό, με αποτέλεσμα να αναθέσει σε μηχανικό το έργο. Παρόλα αυτά, ούτε αυτό έγινε΄΄, σημειώνει ακόμη ο πρόεδρος των Καμαρών, προσθέτοντας: ΄΄Η επαναλειτουργία του δρόμου θα έχει όχι ένα, όχι δύο, αλλά πολλά καλά και σημαντικά ώστε να πάρει αξία και ο τόπος και οι ιδιοκτησίες και φυσικά να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κόσμου. Η χρονοκαθυστέρηση όμως αυτή, είναι μια πολύ βολική και εξυπηρετική “κατάσταση” για κάποιους, από την οποία όχι μόνο “καρπώνονται” κομμάτι του αιγιαλού ως δικό τους ενώ δεν τους ανήκει, αλλά γίνεται και “οικειοποίηση” του σημείου και άτυπα, χαρακτηρίζεται “δικό μας” με τον καιρό και με τα χρόνια. Φτάνοντας στο “διά ταύτα”… η κατάσταση αυτή που καρπώνονται οι 12 αυτοί ιδιοκτήτες θα είχε γίνει η “φυλακή” ανθρώπων, αν η πυρκαγιά είχε οδηγηθεί μέσω των ανέμων σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο. Μάλιστα, υπάρχουν μαρτυρίες κατοίκων που κάνουν λόγο για πλήρη ασυδοσία και “οικειοποίηση” της παραλίας ως κομμάτι της ιδιοκτησίας τους, προκειμένου να έχουν εκεί, ξαπλώστρες και ομπρέλες, τραπεζάκια και καρέκλες, ή πάσης φύσεως θερινού τύπου υλικό, προκειμένου να μην βάζουν και βγάζουν τα πράγματα τους και “κουράζονται”΄΄.
Οφείλουν να… μπουν μέσα δέκα μέτρα
Αναφορικά τέλος με το τι μπορεί να γίνει στο εξής, απαντά: ΄΄Δεν μπορεί να γίνει απαλλοτρίωση γιατί αυτό επιτρέπεται μόνο στην περίπτωση που δικαιολογείται από τα όρια του αιγιαλού, μετά τα είκοσι μέτρα συνολικά. Οι περιφράξεις των σπιτιών είναι αυτόματα και τα όρια της παραλιακής ζώνης. Με την πράξη αναλογισμού που γίνεται αλλά και με τη χάραξη η οποία ισχύει από το 2015, ο δήμος Αιγιάλειας προχώρησε (με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου) σε διάνοιξη του δρόμου στο σημείο της παραλίας. Αυτή η “ζώνη” μάλιστα, είναι η επόμενη ζώνη που λογίζεται από το επόμενο βήμα του αιγιαλού.
Έτσι, οι ιδιοκτήτες υποχρεώνονται βάσει των διατάξεων να “μπουν” δέκα μέτρα “μέσα”, δηλαδή η περίφραξή τους να μετακινηθεί υπέρ του συνολικού αιγιαλού. Μέσα σε αυτή την “ζώνη” της παραλίας, ο δήμος μπορεί και έχει δικαίωμα να κάνει οποιαδήποτε παρέμβαση (είτε είναι αγωγός δικτύου, είτε διάνοιξη δρόμου, είτε έργο οποιασδήποτε ανάθεσης. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, η Ζήρια με τις Καμάρες μέσω παραλιακού δρόμου δεν μπορούν να “συναντηθούν” για τον βιολογικό καθαρισμό. Απαλλοτριώσεις δεν έγιναν και αποζημιώσεις δεν υπήρξαν, καθώς βάσει νομοθεσίας κανένας δεν δικαιούται να λάβει΄΄.
΄΄Οι εν λόγω άνθρωποι στάθηκαν τυχεροί. Αν τα πράγματα με την πυρκαγιά ήταν διαφορετικά και οι φλόγες έφταναν στο σημείο, λόγω του ότι ο δρόμος δεν έχει πρόσβαση, θα είχαμε θρηνήσει θύματα. Αυτό κοιτάζουμε να αποφύγουμε. Δεν μας νοιάζει τι εξυπηρετεί τον καθένα και τι νομίζει πως είναι ή δεν είναι δικό του. Εμείς σαν κοινότητα και εγώ προσωπικά σαν πρόεδρος, θέλω να μην έχω ποτέ ούτε μια ανθρώπινη ζωή χαμένη. Και που δεν έχουμε αυτή την στιγμή, από καθαρή τύχη συνέβη. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να το αφήσουμε να συμβεί πάλι. Τίποτα αφημένο στην τύχη του΄΄, σημείωσε ακόμη κ. Περλέγκας.
