-Του Ηλία Ασπρούκου, Περιβαλλοντολόγου-
Δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο επικεφαλής της παράταξης «Αιγιάλεια τώρα» ανέλαβε τα ηνία της Δημοτικής Αρχής ελέω της απλής αναλογικής που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εισήγαγαν στην πολιτική ζωή του τόπου.
Κι όμως καθώς μπαίνει κανείς στην Αιγιάλεια νοιώθει σαν να βρίσκεται στο Κολοκοτρωνίτσι και να έχει Δήμαρχο τον «Ουδεπόποτα» με το βασικό σύνθημα μπρος πίσω ολοταχώς. Και αν πηγαίναμε πίσω καλά θα ήταν γιατί η Αιγιάλεια ήταν μια ακμάζουσα περιοχή σε αντίθεση με τώρα που έχει βυθιστεί στην παρακμή.
Αλλά πέρα από το χιουμοριστικό της υπόθεσης καιρός να ακουστούν και κάποιες αλήθειες που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητά μας. Η σύζυγός μου, πριν λίγες μέρες βρέθηκε σε γνωστό κομμωτήριο στο κάτω μέρος της μικρής πλατείας. Προσφάτως χειρουργημένη έπρεπε να διαβεί ένα πεζοδρόμιο, που περισσότερο έμοιαζε με εμπόδιο παρά για να περπατήσουν πεζοί. Μάλιστα οι περίοικοι μας είπαν πως πάνω από 10 άτομα έχουν χτυπήσει άσχημα το τελευταίο χρονικό διάστημα. Θέτω ένα ρητορικό ερώτημα ποιος ασχολήθηκε σοβαρά με τα πεζοδρόμια του Αιγίου ; Η απάντηση κανείς. Ο τελευταίος Αντιδήμαρχος Λεωνίδας Μαυρουδής μετά από αυτόν το χάος. Για μια ακόμα φορά το Αίγιο παίρνει μηδέν με τόνο στην κατασκευή των πεζοδρομίων για άτομα με ειδικές ανάγκες. Πόλη απροσπέλαστη!!!
Επίσης τα τελευταία χρόνια πόσα κτήρια τα οποία αποτελούν δημόσιο κίνδυνο κατεδαφίστηκαν; Η απάντηση είναι μία, δυστυχώς κανένα.
Σε μια πόλη σεισμογενή όπως το Αίγιο τα κτήρια φαντάσματα εξακολουθούν να είναι κίνδυνος θάνατος για κατοίκους και επισκέπτες.
Όσο για την πλατεία Αγίας Λαύρας μοιάζει με την Καμπούλ «λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα», χρονοδιάγραμμα ανύπαρκτο, σχεδιασμός ανύπαρκτος με αυτά συμβαίνουν όταν οι ημιμαθείς και μέτριοι δηλώνουν ειδήμονες και αναλαμβάνουν έργα που τα αφήνουν μισά διαχρονικά… παλιά μου τέχνη κόσκινο. Ψάξτε να βρείτε ποιος έκανε τα αρχικά σχέδια και να μελετήσετε τις επιδόσεις του στα έργα που έχει χρεωθεί.
Αχ! Από το κακό στο χειρότερο… Μην ρωτήσω για σχεδιασμό και αντιπλημμυρικά σε μια καμένη Αιγιάλεια… Μιας και ο χειμώνας είναι προ των πυλών. Αποψιλώσεις δεν είδα το καλοκαίρι, σχεδιασμό δεν βλέπω τον χειμώνα…
Τελειώνοντας αυτές τις σκέψεις διερωτώμαι ποιος αρχιτεκτονάρας ασχολήθηκε με τον φωτισμό του Παναγιωτοπουλέικου. Θα τον έστελνα να φοιτήσει εκ νέου στην Άγια αυτή σχολή. Ευτυχώς που δεν έβαλε κανένα άλλο χρωματισμό στον φωτισμό.
Με λίγα λόγια… λιγότερο από ενάμιση χρόνο απέμεινε σε αυτή την δημοτική αρχή για να αποδείξει πως δεν κάνει η εξουσία των άνθρωπο , αλλά ο άνθρωπος δίνει υπόσταση στην εξουσία. Κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει φανεί… αντιθέτως θα έλεγε κανείς πως σε όλους αυτούς ταιριάζει η φράση ενός συγγραφέα που λέει «Η εξουσία δεν διαφθείρει τους ανθρώπους, οι άνθρωποι διαφθείρουν την εξουσία».
