-Του Ηλία Ασπρούκου Περιβαλλοντολόγου-
Θα μπορούσε το αυτό κείμενο να έχει τίτλο στου κουφού την πόρτα πάρε την πόρτα και φύγε, αλλά δυστυχώς ζούμε στην πόλη του «δεν βλέπω», «δεν ακούω», «δεν ξέρω», «δεν μιλάω» … Ανοχή στην ανοχή και η αντοχή μας στερεύει. Τι έγινε η αιτία να γράψω αυτό το κείμενο; Ένα περιστατικό στο οποίο δεν θα ήθελα να αναφερθώ με μακροσκελή τρόπο, αλλά στην ουσία του. Όσοι είστε ιδιοκτήτες και νοικιάζεται σπίτια θα πρέπει να γνωρίζετε ότι όταν φεύγει ο ενοικιαστής και θέλετε να κόψετε το ρεύμα το ζήτημα δεν αναφέρεται εγγράφως μόνο στην ΔΕΗ αλλά και στον δήμο. Με λίγα λόγια αν αλλάξετε δέκα ενοικιαστές και κόψετε άλλες δέκα φορές το ρεύμα θα πρέπει να είναι ενήμερος ο δήμος.
Ολόκληρη ιστορία έχει γίνει με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και ακόμα να τα βρει ο δήμος με την ΔΕΗ. Από τη στιγμή που ο καταναλωτής ενημερώνει την ΔΕΗ για την διακοπή με την σειρά της η ΔΕΗ μέσω ενός ηλεκτρονικού εγγράφου να ενημερώνει τον δήμο. Ποτέ δεν κατάλαβα ακόμα και εν καιρώ covid γιατί θα πρέπει να παίζουμε την κολοκυθιά από τον Άννα στον Καϊάφα και τούμπαλιν. Απλά πράγματα που θα μπορούσαν να διευθετηθούν μέσα σε λίγα μόλις λεπτά ταλαιπωρούν τους δημότες με τον κυκεώνα της γραφειοκρατίας. Κάνω λοιπόν την εξής απλή σκέψη να καθίσει ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος με τον Γενικό Διευθυντή της ΔΕΗ σε ένα τραπέζι ή υπό την αιγίδα της Αποκεντρωμένης και να βρουν τον τρόπο με τον οποίο δεν θα ταλαιπωρούνται οι δημότες. Αλλά για να το σκεφτεί κανείς αυτό πρέπει να ανοίξει τ’ αυτιά του προς την κοινωνία όχι να ζεσταίνει την καρέκλα του.
Ζεσταίνει την καρέκλα είπα και θυμήθηκα ετοιμαστείτε και προμηθευτείτε κανό ή καμιά φουσκωτή βαρκούλα αν θέλετε να περάσετε την πλατεία Αγίας Λαύρας μετά από βροχή ενόψει χειμώνα . Τα νέα δυσάρεστα έργα ΣΤΟΠ, συνεργεία άφαντα και ο δήμος με την ανάδοχο εταιρία μπορεί να οδηγηθούν στα δικαστήρια. Με λίγα λόγια το έργο δεν πρόκειται να τελειώσει … Κάτι σαν της Άρτας το γεφύρι ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν. Τούτο γιατί οι εκπτώσεις και οι προχειροδουλειές ουδέποτε βγαίνουν σε καλό.
Καλό είπα και θυμήθηκα εκείνο το πολυφορεμένο μα άκρως αληθινό ρητό «Καλοχαιρέτατσι πεζούς όντε καβαλικέψεις για να σε χαιρετούν και αυτοί όντε θα ξεπεζέψεις».
