ΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΓΓΟΥ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟΥΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ ΗΡΩΕΣ
Σε μία συναισθηματικά… φορτισμένη ατμόσφαιρα, τελέσθηκε το πρωί της Κυριακής 19 Δεκεμβρίου, η επιμνημόσυνη δέηση και απεδόθη ο ιδιαίτερος φόρος τιμής στους ντόπιους αγωνιστές του 1821, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στον Λόγγο. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης και αρκετός κόσμος, παρ’ όλο το τσουχτερό κρύο και τα επιβαλλόμενα υγειονομικά μέτρα κατά του covid, συμμετείχε στην εκδήλωση που είχε και ιστορική αλλά και πολιτιστική σημασία.
Τιμώμενο πρόσωπο ο φιλόλογος Δημήτριος Βελαώρας
Το Αρχιερατικό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των ηρώων έγινε μέσα στον χώρο του Ιερού Ναού, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας. Τιμώμενο πρόσωπο ήταν ο Δημήτριος Βελαώρας, συνταξιούχος Φιλόλογος και Ιεροκήρυκας από την Ρούμελη, ο οποίος σε μία σύντομη αναφορά του παρουσίασε με ιστορικά στοιχεία τον βίο και τη ζωή των Αγωνιστών και Ηρώων της Επανάστασης που δεν έτυχαν της αναγνωσιμότητας άλλων τοπικών ηρώων της εποχής, αλλά και το σημαντικό έργο της αντίστασης. Τα βλέμματα όλων “έκλεψαν” οι παρουσίες από το τμήμα του Χορευτικού Ομίλου Αβύθου ¨Οι Αχαιοί¨ καθώς και τιμητικό άγημα του συλλόγου Ιστορικής Αναβίωσης ¨Βοστίτσα 1821¨ που έδωσαν βροντερό “παρών”.
Πολύς κόσμος στην εκδήλωση παρά το τσουχτερό κρύο
Στην όμορφη εκδήλωση παρέστησαν ο πρόεδρος του Συλλόγου “Οι Αχαιοί” Ανδρέας Παλαιολογόπουλος και μέλη του Λαογραφικού Μουσείου Λόγγου ενώ δεν έλειψαν οι παρουσίες από τον πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και πολιτικό κόσμο της περιοχής. Την ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση της ημέρας, βίωσε πλήθος κόσμου με αποκορύφωμα την ώρα που οι χορευτές των “Αχαιών” και το άγημα των Αναβιωτών “έδειξαν” πόσο σημαντικοί Ήρωες έχουν υπάρξει στην περιοχή, οι οποίοι ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν από το επίσημο κράτος ως “Μεγάλοι Ήρωες του Έθνους”. Ήταν η τελευταία εκδήλωση για το έτος που συνδιοργάνωσαν η διοίκηση του Λαογραφικού Μουσείου Λόγγου σε συνεργασία με τον Χορευτικό Όμιλο Αβύθου “Οι Αχαιοί”.
Γι’ αυτούς, το έτος έφυγε, με… διπλό σκοπό: Αφενός μεν να αποτίσουν τιμή στους παλαιούς τοπικούς ήρωες της Αιγιάλειας που έπεσαν στο πεδίο της μάχης, αφετέρου να “αποχαιρετήσουν” το 2021 με τον πιο όμορφο και νοσταλγικό τρόπο στο μακρύ “ταξίδι” της τοπικής ιστορίας, μεταλαμπαδεύοντας δύναμη στους δύσκολους καιρούς εν μέσω μεταλλάξεων και υγειονομικών πρωτοκόλλων που προβληματίζουν και πλήττουν και τους Αιγιαλείς.
«Είναι… “άγνωστα” ονόματα στο ευρύ κοινό αλλά μεγάλοι αγωνιστές»
«Η όλη δράση έγινε απλά και λιτά, καθώς τα υγειονομικά μέτρα που ισχύουν για τον κορωνοϊό περιόριζαν καθετί περισσότερο. Ήταν η τελευταία εκδήλωση του ‘21 και αποφασίσαμε να είναι η συγκεκριμένη, προκειμένου να τιμήσουμε τους παλαιούς τοπικούς αγωνιστές και τον μόχθο που έκαναν για την λευτεριά της πατρίδας» ήταν τα λόγια της “Σεργουλιώτισσας” (κατά κόσμο Μελπομένης Ρογκάλα) μιλώντας στο protionline.gr. Σε άλλη ερώτηση, για το πόσο σημαντικοί ήταν οι ήρωες που τιμήθηκαν για την ευρύτερη περιοχή της Αιγιάλειας, η πρόεδρος του Λαογραφικού Μουσείου Λόγγου, ανέφερε: «Είναι ένας φόρος τιμής στην μνήμη αυτών των σημαντικών ανθρώπων. Αγωνιστές που έπεσαν στις μάχες της περιοχής και όπου είναι… “άγνωστα” ονόματα στο ευρύ κοινό, όμως τόσο ηρωικοί και σημαντικοί κατ’ ουσία…».
Όλοι τίμησαν τα παλικάρια ¨πρώτης γραμμής¨ του τοπικού Απελευθερωτικού Αγώνα
Η επιμνημόσυνη δέηση που τελέσθηκε, αφορούσε μερικούς ήρωες της εποχής, τα χρόνια της τουρκοκρατίας, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν – δραστηριοποιήθηκαν και αντιστάθηκαν στην Δυτική Αιγιάλεια κυρίως και τα ημιορεινά χωριά της. Κάποια από τα ονόματα που τιμήθηκαν ήταν και ο Γ. Ροδόπουλος, ο οποίος θεωρήθηκε “δεξί χέρι” του στρατηγού Λόντου, αγωνιστής από την Μυρόβρυση. Επίσης, τιμήθηκαν οι Καπετάν Ζηριώτης, ήρωας από την Ζήρια όπου σκοτώθηκε στην ηρωική μάχη της Πιτίτσας στο πλευρό του Θ. Κολοκοτρώνη και ο Παναγιώτης Παπανικολόπουλος από το Σαλμενίκο, που έχασε τη ζωή του στην επική μάχη των ελληνικών δυνάμεων εναντίον του τουρκικού στρατού στον Τσετσεβό. Συνολικά η επιμνημόσυνη δέηση αφορούσε περίπου 20 παλικάρια της τότε εποχής, που “έφυγαν” στις μάχες των βουνών και ήταν αγωνιστές που μπορεί να μην χαρακτηρίζονται… “πρώτης γραμμής”, όμως ήταν άνθρωποι που έδωσαν το αίμα τους στον τοπικό αγώνα για την ελευθερία.
