ΌΤΑΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΗΡΩΑΣ ΟΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ… ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ!
-Του Ηλία Ασπρούκου, Περιβαλλοντολόγου-
Η κατάσταση με τον Γ.Α.Π. είναι για γέλια και για κλάματα. Όπως όλοι ξέρετε πολιτικά δεν ανήκω ούτε και άνηκα ποτέ στον χώρο του ΠΑΣΟΚ , του ΚΙΝΑΛ ή και των δύο μαζί. Αλλά πάντα παρακολουθούσα ότι αφορά τον τόπο μου και τη ζωή μου. Μια προσωπικότητα που με παραπέμπει σε κωμικά ήρωα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και θα μπορούσε κάλλιστα να πρωταγωνιστεί σε αυτόν είναι ο ΓΑΠ. Μπορεί να φέρει το όνομα του αείμνηστου Γέρου της Δημοκρατίας, αλλά ουδεμία σχέση έχει με αυτόν.
Παρατηρούσα την στάση του απέναντι στην ιστορία και τα γεγονότα, εκείνο το συμπέρασμα που έβγαλα ήταν πως ποτέ δεν πήρε την πολιτική στα σοβαρά. Πάντα οι κινήσεις του ήταν πρόχειρες, επιπόλαιες και στο άρπα κόλα. Από τη φράση «λεφτά υπάρχουν» που φυσικά έγινε πιστευτή οδηγηθήκαμε στα κρύα νερά του Καστελόριζου με τα μνημόνια για δίχτυα. Αφού λοιπόν εγκατέλειψε το καράβι του και στα δύσκολα σχεδόν λιποτάκτησε. Αντί να βάλει πλάτη, έκανε δικό του κόμμα ΚΙΔΗΣΟ που με δυσκολία το θυμόμαστε και τρύπωσε και πάλι στο ΠΑΣΟΚ ως βουλευτής Αχαΐας,χωρίς να εμφανίζεται πουθενά στον Νομό μιας και εδώ τουρίστας είναι.
Στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές επανεμφανίστηκε ως σωτήρας ενός κόμματος που ο ίδιος το τσάκισε στα βράχια όπως και την χώρα. Όταν άκουσα πως κατεβαίνει και πάλι αναρωτήθηκα… Για τον ίδιο ΓΑΠ λέμε ; Εκείνον που από το 1981 είχε ρόλο και λόγο για το κόμμα του και τη χώρα σε όλα τα επίπεδα; Η απάντηση μονολεκτική ΝΑΙ! Όχι με ένα θαυμαστικό αλλά με πολλά. Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι όταν δεν χωράς κάπου, φεύγεις, ΔΕΝ ΣΤΡΙΜΩΧΝΕΣΑΙ!!!
Πήγε λοιπόν το παλιό, να ανταγωνιστεί κάτι νέο και άφθαρτο. Θα μου πεις τώρα εσύ φίλε αναγνώστη, τι ασχολείσαι με το σπίτι του γείτονα κοίτα το δικό σου. Σου απαντώ λοιπόν πως για να γίνει καλύτερη μια κυβέρνηση θέλει και έχει απόλυτη ανάγκη από μια σοβαρή Αξιωματική αντιπολίτευση κάτι που δεν βλέπουμε να υπάρχει. Σήμερα βιώνουμε την ρεβάνς της ανοησίας του Συριζαισμού. Δυστυχώς βιώσαμε «το τρενάκι του τρόμου» κατά την κυβερνητική θητεία των τεσσεράμισι ετών του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός τους έστειλε στα αζήτητα, τι μπορεί κανένας σήμερα να περιμένει από αυτούς; Το μόνο που μπορεί να πεί είναι αυτό που λέει ο λαός μας:Με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω, με λένε Αλέξη και τα έχω παίξει….
Ο Ανδρουλάκης με Ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης, με τη νεανικότητά του, με το πείσμα του σίγουρα μπορεί να πετύχει πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσε ο Γιώργος Παπανδρέου, για να πεις πως κέρδισες κάτι πρέπει να αφήσεις τόπο στο νέο να κάνει και εκείνο τα δικά του βήματα και να μάθει από τα δικά του λάθη.
Σήμερα το πρωί πίνοντας τον καφέ μου και βλέποντας τη νύφη του Θερμαϊκού να απλώνεται μπροστά μου, ένας φίλος προερχόμενος από το χώρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μου είπε χαριτολογώντας καθώς σχολιάζαμε τα νέα, ξέρεις τι είναι αδελφέ να σε προορίζουν για Πρώτη Εθνική και εσύ να επιμένεις να είσαι πρόεδρος του Εδεσσαϊκού; Τον ρώτησα τι θέλει να πει; Μου είπε λοιπόν ότι ο Γ.Α.Π. προοριζόταν για θέση εκτός της Ελλάδας ΟΗΕ κλπ ο ίδιος επέλεξε να πάει για πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ και να βγει τελευταίος και ιδρωμένος. Το ότι όμως προτίμησε την υποψηφιότητα της αρχηγίας του ΚΙΝΑΛ δεν ήταν τυχαίο. Κάποιοι δεν ήθελαν τον Λοβέρδο και έβαλαν μπροστά τον ΓΑΠ για να του κόψει τον δρόμο. Είδατε πως κάποιοι ρυθμίζουν το μέλλον και μεθοδεύουν καταστάσεις;
Τελικά, ο λαός μας ξέρει τι λέει «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
