ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΗΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕΙΣ
-Του Ηλία Ασπρούκου Περιβαλλοντολόγου-
Θα μπορούσα να ξοδέψω ολόκληρες ώρες να μιλώ και να γράφω για την κατάντια στην οποία έχει περιέλθει η έρμη η Αιγιάλεια. Η οποία πιάνει από τις αρχές του Νομού και καταλήγει μέχρι της παρυφές της Πάτρας και των Καλαβρύτων. Μήλο της έριδος λοιπόν η Αιγιάλεια για τους επίδοξους μνηστήρες του Δήμου.
Μόλις δεκατρείς μήνες έμειναν ως τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2023. Μέχρι να φθάσουμε εκεί έχουν να δουν τα μάτια μας πολλά και να ακούσουν τ’ αυτιά μας ακόμα περισσότερα. Το κακό είναι πως πολλοί έχουν μπερδέψει την πάνω και την πέρα Ραχούλα με την Αιγιάλεια, έχουν μπερδέψει την παραγωγή έργου με το παραγοντιλίκι και την κατάθεση προτάσεων με την παρουσία τους στα τοπικά μέσα. Λόγια ανούσια και ανώφελα για τον τόπο μόνο και μόνο να γεμίζουν σελίδες.
Ας πάμε στην ουσία του θέματος, στην πλατεία Αγία Λαύρας για ένα καλοκαίρι ακόμα και για πόσα ακόμα που δεν ξέρουμε οι καταστηματάρχες αν θα φυτέψουν ντομάτες. Τα ΑΕΙ που κάποτε έδιναν πνοή στην πόλη ετοιμάζονται να φύγουν και το κτήριο κατά πληροφορίες να βγει στο σφυρί. Απλά καθημερινά πράγματα.
Οι πέντε της αντιπολίτευσης έκαναν την εμφάνισή τους και έπειτα … χώθηκαν πάλι στην αφάνειά τους. Κάποιος παλιός αυτοδιοίκητος εδώ στην Θεσσαλονίκη που του έλεγα τα κατορθώματα των Αιγιαλέων αυτοδιοικητικών μου είπε μετά από σκέψη. «Θεωρείς ότι αυτοί οι πέντε έδρασαν έτσι απλά χωρίς να έχουν ενημερώσει τον αρχηγό τους ή να μην έχει ενημερωθεί και πάνω από ένας από τους υπόλοιπους συμβούλους της αντιπολίτευσης; … Αχ Ηλία φίλε μου είσαι βαθιά νυχτωμένος αν αυτό πιστεύεις».
Διαβάζοντας τοπικές εφημερίδες έρχονται κάποια κομμάτια του παζλ και κουμπώνουν μεταξύ τους. Άρχισαν οι συμμαχίες για το καλό της πόλης, ποιες συμμαχίες; Ποιο καλό ; τίνος το καλό; Άνθρωποι οι οποίοι επί δεκαετίες ασχολήθηκαν με τα κοινά έλαμψαν δια της αδράνειάς τους το κακό και το χειρότερο αντί να κάνουν καλό έκαναν κακό με τις επιλογές και τις δράσεις τους.
Άλλοι βρήκαν στασίδι να βγάλουν κανέναν μισθό, άλλοι μπέρδεψαν τη θέση του βλαχοδήμαρχου με την ουσιαστική θέση του Δημάρχου. Λάθη πολλά, έργα μηδενικά βερμπαλισμοί απεριόριστοι. Όλα τα έχει ο μπαξές λυκοφιλίες, ανακατέματα, επαναπροσδιορισμούς, κουκουλώματα συμπεριφορές που παραπέμπουν σε φαρσοκωμωδία παρά σε σοβαρή αντιμετώπιση τον ρόλων και των τίτλων.
Σα να μην μας έφθαναν όλα αυτά έχουμε και τους σωτήρες. Αφού τελείωσε η βουλευτική τους πορεία με πλήρη αποτυχία θυμήθηκαν ότι προέρχονται από την Αιγιάλεια. Έβγαλαν από την ντουλάπα τους τα κοστούμια γεμάτη από ναφθαλίνη, φόρεσαν το ψεύτικο χαμόγελο βγαλμένο από τη φορμόλη μιας άλλης εποχής. Τακίμιασαν την παρακμή μιας άλλης εποχής την οποία φέρουν ως σάρκα με την παρακμή του σήμερα και βγήκαν ως άλλοι «Καλοχαιρέτας» στον δρόμο αποζητώντας την προσοχή.
Εκλογές σου λέει έρχονται … Άσε μην καταφέρουμε να πιάσουμε μια καρέκλα και εμείς. Καρέκλα και τι καρέκλα ! Σωτήρες σου λέει αποζητά η πόλη τι καλύτερο από εμάς, που τη σωτηρία την έχουμε στο αίμα μας. Δεν βλέπετε εδώ μια ολόκληρη χώρα σώσαμε δεν μπορούμε έναν δήμο. Ας τους πει όμως κάποιος πως όσο καιρό είχαν καθίσει στην καρέκλα του βουλευτή και όσες φορές κατείχαν θέσεις θεσμικές την Αιγιάλεια και το Αίγιο ποτέ δεν πήραν στα σοβαρά γι’ αυτό και οι Αιγιαλείς τους τοποθέτησαν εκεί που άξιζε στην ΑΦΑΝΙΑ!
Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι που φόρεσαν τον παλαιοκομματισμό κατάσαρκα, δηλώνουν υπερασπιστές του καινούριου, υπόσχονται την ανάπτυξη πως θα φέρουν και πως τα κακώς κείμενα θα αλλάξουν. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να μας προσφέρουν στιγμές γέλιου μια και η σοβαροφάνεια από την γελιοποίηση απέχουν ελάχιστα.
Η ουσία είναι μια, πως τα ΑΕΙ μέχρι τώρα παραμένουν έωλα και η πλατεία Αγίας Λαύρας λαχανόκηπος. Ποιος μπορεί και πως μπορεί να αλλάξει όλο αυτό. Συνάντηση θα έχει την Δευτέρα ο Δήμαρχος με τους Αρχηγούς της αντιπολίτευσης, μπροστά στην κάμερα. Ε και λοιπόν τι έγινε; Μήπως με αυτό κάτι θα αλλάξει ; Μέσα στα πολλά μια ακόμα δημοσιοσχετίστικη πρακτική ακόμα.
Και μη χειρότερα αφού και αυτά προ των πυλών είναι !
Και θα πρέπει οι υποψήφιοι μνηστήρες να μην ψάχνουν για επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν το μίσος που αισθάνονται ο ένας για τον άλλο ακόμη και αν έχουν απόλυτο δίκαιο, αυτός είναι ο λάθος δρόμος.
