background img
banner
banner

Η θάλασσα εμπνέει την Αιγιώτισσα συγγραφέα Ελένη Δ. Παπαδοπούλου

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟ «ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΝΗ»

«Θάλασσα μόνη» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου της Ελένης Δ. Παπαδοπούλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος». Η συγγραφέας γεννήθηκε στο Αίγιο, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και ως εκπαιδευτικός δίδαξε στην Ελλάδα και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Για είκοσι και πλέον χρόνια, από το 1989 -2010, ήταν εργαζόμενη και μέτοχος στα βιβλιοπωλεία «Σύγχρονη Σκέψη» στο Αίγιο.

Μεταξύ άλλων γράφει διηγήματα, μεταγράφει και σχολιάζει συμβάντα από τον κόσμο των θαλασσών και των ταξιδιών. Έμπνευσή της ποικίλα βιώματα, αναγνώσεις, μαρτυρίες. Οι ναυτικές ιστορίες των οικείων της, τα ταξίδια της με την Έρση – το ιστιοφόρο τρεχαντήρι, το υγρό στοιχείο και ο τόπος της, το Αίγιο και το λιμάνι του.
Στο παρελθόν έχει εκδώσει μεταγραφές της σε λαϊκούς μύθους στις εκδόσεις «Μίνωας», σε τρία βιβλία: Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;, Ο άγιος Γεώργιος και ο Δράκος, Ιστορίες και παραμύθια απ’ όλη την Ελλάδα.

Θαλασσινές ιστορίες…

Στο οπισθόφυλλο του νέου της βιβλίου, αναφέρονται τα εξής: «Ποικίλες διηγήσεις και σχόλια ανοίγουν χάρτες και γυρεύουν φάρους στη Θάλασσα μόνη. Στον Πειραιά, στον Βόσπορο, στη Μασσαλία, στην Αμβέρσα ,στην Μπανγκόκ …στις γέφυρες των καραβιών, με όλους τους καιρούς. Σε πλεούμενα των μύθων, σαν τη φελούκα του Παπαδιαμάντη και τα καράβια του Ομήρου. Αλλά και πέρα από μύθους, όπως στο τάνκερ Tina Onassis. Και πού να φανταστούμε ότι το Κώστας Καβάφης είναι ένα πολυταξιδεμένο φέρι; Πόσο βαρύ φορτίο είναι ο θρόνος του Όθωνα, που από βασιλιάς γίνεται εν πλω απλώς ένας επιβάτης; Μαζί με τον Τιτανικό ναυαγεί ένα ολόκληρο ταχυδρομείο.

Πώς θα πληρωθούν οι ναύτες σε ένα πλοίο που ταξιδεύει με 13 μποφόρ και που το λένε Χρυσούς Αιών;

Ποια δικαιοσύνη κρίνει ένα δουλεμπορικό που ρίχνει τους δούλους στον Ατλαντικό; Ποια είναι πιο παράξενη και τρομερή; μια Γοργόνα, μια μέδουσα ή μια φάλαινα σε ενάντια ρεύματα; Περαστικοί σαν τα ρεύματα οι ναυτικοί μελαγχολικοί έρωτες στο μπαρ που το λέγανε: La vache qui rit. Περαστικά τα θαλασσινά νιάτα ,εκείνο το όμορφο τρεχαντήρι τους και οι πόθοι τους που ¨πέφτουν¨ καταμεσής στο Αιγαίο πέλαγος…

Θαλασσινές ιστορίες. Αναγνωρίζουμε συχνά σε αυτές τη μοναχικότητα του ταξιδευτή, που αναμετριέται με το ανυπέρβλητο υγρό στοιχείο και τους απρόβλεπτους ορίζοντες. Αλλά και τη μοναδικότητα της δοκιμασίας αυτής. Η θάλασσα φαίνεται και μονάχη. Είναι και μοναδική. Στον αφρό των κυμάτων έχει και τη χαρά της…».


Κατηγορίες Άρθρου
ΠΡΟΣΩΠΑ

Σχετικα αρθρα


ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Your email address will not be published. Required fields are marked *

protionline.gr