Τεράστια οφέλη έχει το περπάτημα για την πνευματική υγεία, όπως διαπιστώνεται από πρόσφατη έρευνα που εξέτασε τις πιθανότητες εμφάνισης άνοιας σε σχέση με τη σωματική άσκηση.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό JAMA Neurology, τα άτομα μεταξύ 40 και 79 ετών που συμμετείχαν και έκαναν 9.826 βήματα την ημέρα είχαν 50% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας εντός επτά ετών. Επίσης, όσοι περπατούσαν ταχύτερα, με ρυθμό τουλάχιστον 40 βημάτων το λεπτό, μείωσαν τον κίνδυνο εμφάνισης της άνοιας κατά 57% με μόλις 6.315 βήματα την ημέρα.
Το πιο εντυπωσιακό εύρημα της έρευνας όμως ενδέχεται να είναι το εξής: τη μεγαλύτερη μείωση στον κίνδυνο εμφάνισης άνοιας (κατά 62%) εμφάνισαν όσοι περπατούσαν με τον αρκετά ζωηρό ρυθμό των 112 βημάτων ανά λεπτό για μισή ώρα κάθε μέρα. «Συμφωνούμε ότι αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον εύρημα. Όπως το αντιλαμβανόμαστε, η ένταση του περπατήματος έχει σημασία. Μεγαλύτερη σημασία από τον αριθμό των βημάτων», σημείωσε σχετικά στο CNN ο del Pozo Cruz.
Η διαδικασία
Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από τουλάχιστον 78.000 άτομα μεταξύ 40 και 79 ετών, οι οποίοι φορούσαν βιομετρικά ρολόγια. Ανάλογα με τον συνολικό ημερήσιο αριθμό των βημάτων τους, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες: σε όσους έκαναν λιγότερο από 40 βήματα την ημέρα και σε όσους έκαναν περισσότερα. Επίσης, οι ερευνητές παρακολούθησαν στενά όσους κατέγραψαν εξαιρετικές επιδόσεις σε ό,τι αφορά τον ρυθμό, με τα περισσότερα βήματα εντός τριάντα λεπτών.
Έπειτα, οι ερευνητές συνέκριναν τον αριθμό των βημάτων με την διάγνωσή τους για κάθε είδους άνοια έπειτα από επτά χρόνια. Στη διαμόρφωση των τελικών δεδομένων ελήφθη υπόψιν και η ηλικία, η εθνικότητα, η εκπαίδευση, το φύλο, η κοινωνικο-συναισθηματική κατάσταση, αλλά και κάποιες συνήθειες ή ασθένειες.
Σε κάθε περίπτωση, οι ίδιοι οι ερευνητές δήλωσαν ότι επρόκειτο για μία μελέτη παρατήρησης και καταγραφής και δεν αποδεικνύεται ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ του αριθμού των βημάτων και της μείωσης του κινδύνου εμφάνισης άνοιας. Επίσης, στην έρευνα σημειώνεται ότι το εύρος της ηλικίας των συμμετεχόντων μπορεί να οδήγησε σε περιορισμένες περιπτώσεις άνοιας ή να υπήρχαν πράγματι περισσότερες και να μην εντοπίστηκαν.
