-ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, Δικηγόρου – Ειδ. Γραμματέα Ιστορικής Εταιρείας Αιγιαλείας
Είναι μερικές φορές που η Ιστορία και η μοίρα …παίζουν σκληρά «παιχνίδια». Και ο χρόνος, η απόσταση από τα γεγονότα πολλές φορές ρίχνουν φως στις …σκιές τους.
Όπως δεν υπήρχε λόγος να …προχωρήσουμε προς το εσωτερικό της Τουρκίας ασύνετα πολύ και επιπόλαια –λογικώς και στρατιωτικώς-, έτσι δεν υπήρχε λόγος να εκτελεστούν για «εσχάτη προδοσία» οι έξι (6) ηγήτορες του ελληνικού λαού, κατά βάση πολιτικοί, μεταξύ των οποίων και ο Αχαιός Πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης!
Ή μήπως υπήρχε; Λόγος…
Φέτος γράφτηκαν αρκετά για το θέμα αυτό, το οποίο με …αγγίζει. Διότι «εσχάτη προδοσία» δεν υφίστατο: Πρώτον, διότι η Ιωνία, η όλη περιοχή της Σμύρνης και εν συνεχεία τα εδάφη της εκστρατείας στο εσωτερικό της Τουρκίας δεν ήσαν βεβαίως «Ελληνική Επικράτεια»
Και δεύτερον δεν υπήρξε εκ προθέσεως των ηγητόρων Ελλήνων πρόκληση ήττας (προδοσία, εσχάτη προδοσία).
Άλλο λάθη στρατιωτικά και άλλο εσχάτη προδοσία της πατρίδος. Αποφεύγω περαιτέρω νομική …ανάλυση των όρων, που θα κούραζαν τον αναγνώστη. Παραπέμπω όμως στην, προ ετών, έστω και …καθυστερημένα, «αναψηλάφηση» της «Δίκης των έξι» από τον Άρειο Πάγο, που πανηγυρικά …αθώωσε μεταθανατίως τους κατηγορουμένους, και συνεπώς αδίκως εκτελεσθέντες.
Η δίκη «αναψηλάθηκε» και έγιναν ορατές –με τη …βούλα του Αρείου Πάγου- οι …πλημμέλειες και οι άδικες κρίσεις της αποφάσεως του Στρατοδικείου του 1922. Και έτσι οι έξι …δικαιώθηκαν! Ήταν μία συμβολική λαμπρή απόφαση της (σύγχρονης) Ελληνικής Δικαιοσύνης. Όμως, η 15η Νοεμβρίου 1922, ήταν μία …μαύρη μέρα για την Δικαιοσύνη, έστω και την στρατιωτική…
