ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Ευαισθητοποιημένη για κάθε μεγάλο γεγονός της σύγχρονης ιστορίας, η πρόεδρος του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Λόγγου, Μέλπω Ρογκάλα, η «Σεργουλιώτισα», όπως υπογράφει, προχώρησε στη συγγραφή δύο ποιημάτων, τα οποία το protionline.gr δημοσιεύει σήμερα, με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου.
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973
Σε γνώρισα το δειλινό
που ο ήλιος έγερνε στο Λυκαβηττό.
Σε γνώρισα το δειλινό
που πληγωμένος ήμουν μοναχός
κάτω στο χώμα το υγρό.
Βροντούσε ακόμη η βουή,
του τανξ η δυνατή
κάτω στο χώμα το βαρύ.
Είχες πλεξούδες τα μαλλιά.
και σχολική ποδιά,
δυο χείλη βυσσινιά,
μάτια σαν άστρα φωτεινά
που φώτιζαν τη σκοτεινιά.
Μου ‘δωσες το χέρι σου
αγκάλιασες τον πόνο
που ‘χε το κορμί μου.
Δυο λόγια μου ‘πες
θαρρετά που βρόντηξαν
σαν αστραπή στην συννεφιά.
Πως θα‘ρθει η χαραύγη
μαζί και η λευτεριά.
και χάθηκες μες τη νυχτιά
αλλού να δώσεις γιατριά
και ελπίδες στα αμούστακα
παιδιά που πολεμούσαν μοναχά,
με εχθρό τον αδελφό.
Πώς να το φωνάξεις;
που να το πεις;
πως έρχεται το τανξ,
με στρατιώτη φίλο κι αδελφό
να περάσει πάνω απ’ το σχολειό;
Χωρίς πόνο για το αίμα
που θα βάψει το μαρμάρινο σκαλί.
Μα κραυγή θε’ να γενεί
μες τον κόσμο δυνατή,
να πονέσουν οι σκληροί
που τη χώρα ρίξαν στη ντροπή
και με βόλια εθερίσαν
του σχολείου τα λουλούδια.
Κι είναι όλα τριαντάφυλλα και κρίνα
στις 17 του Νοέμβρη μήνα.
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973
Ήρθε το φθινόπωρο,
άρχισε το κρύο,
Έρημη η γειτονιά από παιδιά.
Νοέμβρης μήνας,
κρύο, βροχές και χιόνια.
Γεγονότα στην Αθήνα
για μια στάλα ελευθερία.
Μα ο φίλος, αδελφός
των Ελλήνων αρχηγός,
είχε άλλα στο μυαλό.
Άρχισε το κρύο, ήρθε η βροχή.
Ήρθαν τα παιδιά
με σημαίες και βιολιά
να μιλήσουν στο μεγάλο αρχηγό,
για μια αλλιώτικη παιδεία
πιο πολλή ελευθερία.
17 Νοέμβρη μέρα.
Βουή, αντάρα, κουρνιαχτό
απ’το τανξ το δυνατό.
Κι’ έγιναν όλα στο λεπτό.
Έπεφταν τα παλληκάρια
από βόλι αδελφικό.
Και γελούσε ο αρχηγός,
των Ελλήνων ο σκληρός.
Μα το αίμα το ζεστό
που κυλούσε μες το χώμα το υγρό
θέριεψε και γίνηκε
της αυγής λουλούδι
της λευτεριάς τραγούδι.
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟΥ!
