-Γράφει ο ΠΑΝ. ΒΑΓΙΑΣ, Φιλόλογος- Δημοσιογράφος-
Από νωρίς το απόγευμα τα πάντα ήταν έτοιμα στη φιλόξενη αίθουσα του Προοδευτικού Συλλόγου Καμαρών «Απόλλων». Όλοι ήταν στη θέση τους. Ηθοποιοί, συντελεστές, τα μέλη του Συλλόγου, ο σκηνοθέτης. Η αγωνία ήταν έκδηλη. Είχαν περάσει σχεδόν τρία χρόνια που, λόγω της πανδημίας, η θεατρική ομάδα έμεινε ανενεργή. Όμως η ώρα της δράσης και της επαφής με το κοινό είχε φτάσει ξανά! Μισή ώρα σχεδόν πριν την παράσταση η αίθουσα είχε αρχίσει να γεμίζει. Μικροί, μεγάλοι, από τις Καμάρες και όχι μόνο, έφθαναν για να πάρουν τη θέση τους. Τώρα πια η αγωνία είχε μετατραπεί σ’ ένα ζεστό καλωσόρισμα. Ο Κώστας Κλάγκος μας καλοδέχτηκε και βρισκόταν σε μια διαρκή κινητικότητα. Όλοι περιμέναμε την έναρξη. Τρία χτυπήματα και η παράσταση ξεκινά στην ώρα της. Οι ηθοποιοί από τις Καμάρες βγαίνουν ένας- ένας όπως ορίζει το έργο και εισπράττουν το θερμό χειροκρότημα των συγχωριανών τους που είχαν γεμίσει ασφυκτικά το χώρο. Η ατμόσφαιρα ήταν πανηγυρική και το έργο μαγικό. «Ένα βότσαλο στη λίμνη» των Σακελλαρίου- Γιαννακόπουλου από το 1950! Γλυκό, ευχάριστο, μα πάντα επίκαιρο και συμβολικό.
Όσο κυλούσε η παράσταση ένιωθα ότι γινόμασταν ένα με τους υπέροχους ηθοποιούς που ενσάρκωναν όλους τους χαρακτήρες με επιτυχία. Γέλιο, χειροκροτήματα, επιφωνήματα από ένα κοινό που πάλλονταν στους ρυθμούς μιας καρδιάς. Το έργο απογειώθηκε και οι θεατές στο τέλος δε σταμάτησαν να χειροκροτούν και να επευφημούν τους πρωταγωνιστές. Τα είχαν δώσει όλα στη σκηνή, φανερώνοντας με μοναδικό τρόπο τη σπουδαία δουλειά και την προσπάθεια που είχε προηγηθεί. Όλοι ήταν κατενθουσιασμένοι. Το πρόσωπο του Κώστα Κλάγκου φώτισε από τα χαμόγελα όλων. Σε μια όμορφη κίνηση χάρισε την ανθοδέσμη που του έδωσαν στη γυναίκα του που τον στηρίζει και τον βοηθάει σε όλα. Ούτε αυτός ως σκηνοθέτης αλλά ούτε και οι άνθρωποι του Συλλόγου ξέχασαν στις αναφορές τους ανθρώπους που αυτά τα τρία χρόνια έφυγαν από τη ζωή. Τους συνεργάτες τους Μαριλένα Οικονομίδη και Παναγιώτη Παπαγεωργίου… Σε αυτούς αφιερώνουν την παράσταση με αγάπη και συγκίνηση.
Το θεατρικό διήμερο στις Καμάρες ήταν μια γιορτή του πολιτισμού και της τοπικής κοινωνίας. Φανέρωσε για άλλη μια φορά τη διάθεση, την προσφορά, τη δημιουργικότητα και το υψηλό επίπεδο των πολιτιστικών συλλόγων του τόπου μας και των ομάδων τους. Οι φωτογραφίες του Βασίλη Μανουηλίδη φανερώνουν το μέγεθος και την αρτιότητα της παράστασης. Μια βαθιά υπόκλιση από το κοινό αλλά και από όλους εμάς τους θεατές προς όλους τους συντελεστές αυτής της ωραίας προσπάθειας. Το θέατρο επέστρεψε και ξαναφώλιασε στις καρδιές μας!
