-ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Δικηγόρου – Ειδ. Γραμμ. Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Αιγιαλείας (Ι.Λ.Ε.Α.)-
Τον φαντάζομαι σαν τώρα! Με το άλογό του να φθάνει …σούρουπο στη Βοστίτσα. Τέλη Ιανουαρίου το κρύο θα ήταν τσουχτερό, ο στερανός άνεμος που κατεβαίνει το βράδυ από την Φτέρη θα ανέμιζε τα ράσα του και θα πάγωνε τα γένια του.
Αλλά δεν έπρεπε να τον πάρουν χαμπάρι οι Τούρκοι θορυβώδης και πληθωρικός καθώς ήταν!
Οι άλλοι πρόκριτοι και ιερωμένοι από την Πελοπόννησο κυρίως είχαν ήδη φθάσει φιλοξενούμενοι διακριτικά σε σπίτια Αιγιωτών προκρίτων. Καλαβρυτινοί, Πατρινοί και άλλοι πολλοί…
Όμως μόνον ο Γρηγόριος Δικαίος είχε τόση φλόγα και πάθος για τον ξεσηκωμό, όταν την άλλη μέρα το πρωϊ έγινε η πρώτη συνεδρίαση στο σπίτι του Δεσποτοπούλου, γωνία των σημερινών οδών Μητροπόλεως και Δεσποτοπούλου απέναντι από την τωρινή Μητρόπολη, την «Φανερωμένη», στο σημερινό Ενοριακό Κέντρο (στο ισόγειο στεγάζεται φαρμακείο).
Μέσα στην καρδιά της Βοστίτσας, στο Αίγιον και κάτω από την …μύτη των Τούρκων οργανώθηκε έστω και ατελώς και εξελίχθηκε σε πέντε συνεδριάσεις έως και των Τριών Ιεραρχών -26-30 Ιανουαρίου 1821- σε διαφορετικά σπίτια (και μέρη), η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ για τον ξεσηκωμό.
Οι «κτηματικές διαφορές» των μοναστηριών της περιοχής ήσαν μια καλή δικαιολογία για την συνάθροιση τόσων προκρίτων, εάν οι λιγοστοί Τούρκοι τους αντιλαμβάνονταν, αφού και αρκετοί ιεράρχες-ιερωμένοι παρίσταντο!
Όμως ο λόγος ο πραγματικός ήταν η συζήτηση για το πότε θ’ αρχίσει η Επανάσταση του Γένους. Ο Παπαφλέσσας ήταν το κυρίαρχο πρόσωπο, ακόμη και «ψέμματα» είπε για χάρη της Πατρίδας. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τον …έψεξε γι’ αυτό, όχι για θρησκευτικούς λόγους, αλλά γιατί κάποιος έπρεπε να τον …μαλώσει για την αφροσύνη του!
Αλλά αυτή η επιφανειακή αφροσύνη έκρυβε έναν βαθύ πόθο για την λευτεριά και την άμεση έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα.
Κι όσο κι αν δεν τον συμμερίστηκαν αρχικά οι πρόκριτοι, στο τέλος των συνεδριάσεων η απόφαση, έστω και δειλά, είχε ληφθεί:
Έναρξη του Ευαγγελισμού και εναλλακτικά του Αγ. Γεωργίου ή των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης, για να διατρανωθεί ότι η ο Αγών ήταν όχι μόνον υπέρ της Πατρίδος αλλά και της Πίστεως!
Και τελικά ο …Ευαγγελισμός του Έθνους δεν άργησε, αφού του Ευαγγελισμού της Παναγίας (λίγο πριν) άρχισε ο ξεσηκωμός.
Και οι Τούρκοι βλέποντας τον στρατό του Ανδρέα Λόντου, έφυγαν στις 21 Μαρτίου από την Βοστίτσα: Και έτσι το Αίγιον έγινε πρωτοπόρο και στην απόφαση για την Λευτεριά, και στην απελευθέρωση, αφού οι Τούρκοι τότε σίγουρα κατάλαβαν καλά, γιατί δύο μήνες πριν ήσαν τόσοι πρόκριτοι και ιερωμένοι συναγμένοι!…
