background img
banner
banner

Δικαιώθηκε συνδρομήτρια κινητής τηλεφωνίας από το Αίγιο

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΟΜΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑ ΦΛΩΡΟ

Την ευκολία με την οποία μπορούν να διαρρεύσουν τα προσωπικά δεδομένα πολιτών, καταδεικνύει η υπόθεση υφαρπαγής στοιχείων πελατών κινητής τηλεφωνίας, από σπείρα που εξαπατούσε υπαλλήλους καταστημάτων κινητής τηλεφωνίας και πετύχαινε συνδέσεις με συνδρομητές τους εξαπατημένους πολίτες, χρεώνοντάς τους υπέρογκα ποσά χωρίς αυτοί να έχουν κάνει χρήση των συνδέσεων. Η Δικαιοσύνη… μίλησε για υπόθεση γυναίκας που κατάγεται από το Αίγιο, στην οποία επιδικάστηκε συμβολική χρηματική αποζημίωση για αμέλεια του υπαλλήλου της εταιρείας…
Την παθούσα υπερασπίστηκε ο Αιγιώτης δικηγόρος Ανδρέας Φλώρος ενώ η σημαντική αυτή δικαστική απόφαση αποκαλύπτει το τι μπορεί να συμβεί κατά τη σύνταξη των συμβάσεων κινητής τηλεφωνίας με τα προσωπικά δεδομένα των συνδρομητών, που όμως εγκυμονεί σημαντικούς κινδύνους.

Η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθήνας, επιδικάζει χρηματική αποζημίωση 2.000 ευρώ στην καταγόμενη από το Αίγιο πελάτισσα εταιρείας κινητής τηλεφωνίας λόγω ηθικής βλάβης, τα δεδομένα της οποίας «υπεκλάπησαν» εν αγνοία της και παράνομα και στο όνομά της συνάφθηκαν δύο τηλεφωνικές συνδέσεις με χρέωση 1.123 ευρώ εις βάρος της.
Η αποζημίωση έχει φυσικά συμβολικό χαρακτήρα για την εξαπατηθείσα συνδρομήτρια και είναι ασήμαντου κόστους για την εταιρεία. Η απόφαση αποτελεί σημαντικό νομολογικό προηγούμενο για τον τρόπο με τον οποίο οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι κατά τον μεταξύ τους ανελέητο ανταγωνισμό, αποσπούν τη συναίνεση των συνδρομητών τους και οι πιεζόμενοι για περισσότερα συμβόλαια υπάλληλοί τους, συχνά ενοικιαζόμενο προσωπικό, κάνουν πραγματικά την ταυτοπροσωπία που απαιτεί ο νόμος.

Πώς η σπείρα «πατούσε» στην ανάγκη των υπαλλήλων για μπόνους

Πολύ περισσότερο που, όπως συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση -που έλαβε χώρα σε κατάστημα της Πάτρας- η παράνομη χρήση των προσωπικών δεδομένων δεν ήταν μεμονωμένη, αλλά μέρος της δράσης σπείρας που εξαπατούσε πολίτες σε πολλές περιοχές της χώρας. Η υπόθεση είναι αρκετά παλιά, του 2010, και έχει ήδη κριθεί στο ποινικό σκέλος της. Η σπείρα υφάρπαζε τα προσωπικά στοιχεία πολιτών και στη συνέχεια, με πλαστές εξουσιοδοτήσεις ή και χωρίς αυτές, εξαπατούσε υπαλλήλους καταστημάτων κινητής τηλεφωνίας και πετύχαινε συνδέσεις με συνδρομητές τους εξαπατημένους πολίτες, χρεώνοντάς τους υπέρογκα ποσά χωρίς αυτοί να έχουν κάνει χρήση των συνδέσεων αυτών. Ουσιαστικά αυτό που τεκμαίρεται εμμέσως από τη δικαστική απόφαση είναι πως κατά κάποιο τρόπο ο υπάλληλος αποδέχτηκε να «εξαπατηθεί» προκειμένου να κερδίσει το μπόνους των πωλήσεων ή απλώς να κρατήσει τη θέση εργασίας του.
Όπως επισημαίνει ο δικηγόρος Ανδρέας Φλώρος, που συνέταξε την αγωγή κατά της εταιρείας, «οι υπάλληλοι των εταιρειών οφείλουν να ελέγχουν την ταυτοπροσωπία όσων αιτούνται σύνδεση. Σε περίπτωση χρήσης των δεδομένων φυσικού προσώπου και διενέργειας σύνδεσης στο όνομά του χωρίς την αληθινή συναίνεσή του, η επεξεργασία αυτή των προσωπικών δεδομένων είναι παράνομη και το φυσικό πρόσωπο δικαιούται χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής του βλάβης».

Εν προκειμένω, το δόλωμα ήταν μια αγγελία για θέση εργασίας εν ονόματι της οποίας η εξαπατημένη ενάγουσα έδωσε αντίγραφο ταυτότητας, ΑΦΜ, διεύθυνση κατοικίας και άλλα δεδομένα. Τα δεδομένα αυτά τροφοδότησαν πλαστές εξουσιοδοτήσεις με τις οποίες τα μέλη της σπείρας πήγαιναν σε καταστήματα κινητής τηλεφωνίας, έπαιρναν ακριβές επιδοτούμενες συσκευές (υπήρχαν τότε ακόμη οι ακριβές «επιθετικές» επιδοτήσεις) και συνήπταν συμβόλαια σύνδεσης στο όνομα των ανυποψίαστων πραγματικών προσώπων τα οποία χρεώνονταν για χρήση που δεν έκαναν, ενώ τα ακριβά κινητά πωλούνταν μισοτιμής σε καταστήματα της Αθήνας.
Η ενάγουσα αντιλήφθηκε ότι έπεσε θύμα της απάτης όταν την αναζήτησε η αστυνομία στο πλαίσιο της έρευνας για το κύκλωμα και στη συνέχεια προχώρησε σε αγωγή κατά της εταιρείας.

Δέχθηκε μόνο αμέλεια και όχι δόλο…

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας που εκδίκασε την αγωγή της δέχτηκε μόνο αμέλεια και όχι δόλο της εταιρείας και του υπαλλήλου της στην παράνομη επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων της συνδρομήτριάς της που έπεσε θύμα εξαπάτησης. Σχολιάζοντας το σκεπτικό του δικαστηρίου περί αμελείας και όχι δόλου στη λήψη της απόφασης, ο κ. Φλώρος σχολιάζει: ΄΄Είναι σαν ο διευθυντής μιας τράπεζας να βγάλει στο πεζοδρόμιο χρηματοκιβώτιο γεμάτο με χρήματα ξεκλείδωτο ή σαν κάποιος με μόνο μια φωτοτυπία της ταυτότητας τρίτου να συνάψει δάνειο με τράπεζα στο όνομα του τρίτου και να εισπράξει το ποσό του δανείου, αλλά ο τρίτος να ευθύνεται εν συνεχεία για την αποπληρωμή του΄΄.


Διαβάστε περισσότερα:
· ·
Κατηγορίες Άρθρου
ΤΟΠΙΚΑ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Your email address will not be published. Required fields are marked *

protionline.gr