Η ΕΦΗΒΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΑΙΓΙΟΥ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ – ΑΦΥΠΝΙΣΕ ΚΙ ΕΔΩΣΕ… ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ
«Κοίτα κάθε μέρα τον κόσμο σαν να είναι η πρώτη φορά. Μπορείς να το κάνεις;». Ένα μάθημα ζωής έδωσαν τα ΘΕΑτράκια, η εφηβική σκηνή της Θεατρικής Έκφρασης Αιγίου, που το τριήμερο 5, 6 και 7 Μαΐου ανέβασαν στο «Πολύκεντρο» την παράσταση «Αγαπητέ Θεέ… με λένε Όσκαρ», τροφοδοτώντας με σκέψεις και συναισθήματα το πολυάριθμο κοινό τους.
Το συγκλονιστικό έργο του Έρικ-Εμάνουελ Σμιτ σε συνδυασμό με τις όμορφες ερμηνείες έντεκα παιδιών και εφήβων ήταν ίσως ό,τι πιο αισιόδοξο παρουσιάστηκε αυτή την άνοιξη στην περιοχή. Αφενός για το νόημα του έργου σχετικά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή και αφετέρου διότι αποτελεί μία παρακαταθήκη για το θεατρικό μέλλον της περιοχής.
«Μαγική» σκηνοθεσία
Το κείμενο διασκευάστηκε από την Αγγέλικα Αλεξανδροπούλου για τις ανάγκες της παράστασης και… έφερε πολλά άτομα πάνω στη σκηνή. Η σκηνοθεσία είχε κάτι «μαγικό». Το αγαπημένο αρκούδι του Όσκαρ να αποτελεί μέρος της παρέας του, η θεία Ροζ να είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία… καρέκλα και ο άδειος και ψυχρός χώρος του νοσοκομείου στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία, να γίνεται ένα πολύχρωμο φόντο ζωντάνιας και θέλησης για ζωή.
Ο Όσκαρ, αν και μόλις 10 ετών και με όλες κι όλες δώδεκα ημέρες ζωής ακόμη, γίνεται παράδειγμα για όλους με το πνεύμα και τη δύναμή του. Για τα υπόλοιπα παιδιά που νοσηλεύονται αλλά κυρίως για το κοινό, που παρακολουθεί συγκινημένο, με ένα φτερούγισμα στην καρδιά την παράσταση, σαν να ανακαλύπτει έναν κόσμο που ως τώρα δεν ήξερε, σαν να ήρθαν αυτά τα έντεκα παιδιά να του ξεκλειδώσουν σκέψεις και συναισθήματα που τόσα χρόνια δεν άκουσε… Ο Όσκαρ γίνεται 30, 40, 50 ετών και ανακαλύπτει πως η μόνη λύση για τη ζωή είναι.. να ζεις! Γίνεται 80 ετών, 90 και «γέρος» πια, δέχεται την επίσκεψη του Θεού, που τον ανακαλύπτει μέσα από ένα άλλο πρίσμα, τρυφερό αλλά και άμεσο, αθώο και εξαρτώμενο, κυρίως όμως, αληθινό.
Τα πρόσωπα που ζωντανεύουν την ιστορία του Όσκαρ
Τον Όσκαρ ερμηνεύουν οι Ελένη Σεφέρη, Γιώργος Ζούμπος – Αλεξανδρόπουλος, Γιώτα Καρατζά, Ζωή Ντούρο, Ελεάννα Σπανοπούλου. Μπερνάρ είναι η Θεοφανία Σεφέρη και η Νεφέλη Σπανοπούλου. Ποκ – Κορν ο Γιάννης Σεφέρης, Μπέικον η Λυδία Ντούρο, Αϊνστάιν η Νάσια Χρυσανθακοπούλου, Πέγκυ Μπλου η Θέλια Ζούμπου Αλεξανδροπούλου και θεία Ροζ η μοναδική Σοφία Βασιλείου.
Το έργο μάς θυμίζει πως πρέπει να εκτιμάμε κάθε δευτερόλεπτο το γεγονός ότι έχουμε μπροστά μας περισσότερες από 12 μέρες και πρέπει να αξιοποιήσουμε κάθε στιγμή, μοιράζοντας ό,τι καλό έχουμε μέσα μας… Μετατρέπει τον φόβο της αρρώστιας σε ένα αισιόδοξο παιχνίδι επιβίωσης, την αμηχανία των οικείων, σε ένα μάθημα προς αποφυγήν και τον θάνατο που τόσο φοβόμαστε όλοι, σε ΖΩΗ.
Μια ζωή που πρέπει να την αξιοποιούμε κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία, να την ζούμε στο έπακρο, να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε δυσκολία με χαμόγελο και αισιοδοξία, γιατί… «η ζωή δεν είναι δώρο, αλλά δάνειο»! Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά!
Υστερόγραφο… με μία παράκληση στη Θ.Ε.Α.: Αξίζει να δοθούν περισσότερες παραστάσεις για να μπορέσουν κι άλλοι θεατές να πάρουν αυτό το… μάθημα ζωής.
